เราเจอข้อมูลในวิกิพีเดีย ตามนี้ค่ะ
"พระอรหันต์ 4 คือ
1. สุกขวิปัสสกะ ผู้เจริญวิปัสสนาล้วน
2. เตวิชชะ ผู้ได้วิชชา 3
3. ฉฬภิญญะ ผู้ได้อภิญญา 6
4. ปฏิสัมภิทัปปัตตะ ผู้บรรลุปฏิสัมภิทา 4"
----------------------------------------------------------------------------
สอบถามว่า
- ข้อมูลด้านบนถูกต้อง ตามพระไตรปิฎก หรือตามหลักการ เชื่อถือได้ใช่มั้ยคะ?
- ถ้าเข้าใจแบบง่ายๆ คือ การฝึกปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุมรรคผล ก็จะมีทั้งแบบที่ฤทธิ์ (แบบที่ 2-4) และแบบที่ไม่มีฤทธิ์ใช่มั้ยคะ?
- การที่จะฝึกแบบไหน มีฤทธิ์หรือไม่ฤทธิ์ ก็แล้วแต่สิ่งที่สั่งสมมาในอดีตชาติ ใช่มั้ยคะ?
- คือเราเพิ่งฝึกปฏิบัติธรรมไม่นาน เราใช้วิธีสติปัฏฐานค่ะ (ตัวเองไม่สนใจเรื่องฤทธิ์อภินิหารอะไรค่ะ และตัวเองก็ไม่ sense อะไรพิเศษ
พวกสื่อสารอะไรกับสิ่งเหนือธรรมชาติได้ อะไรประมาณนี้ค่ะ)
แต่คนใกล้ตัวหลายคน ก็ฝึกแบบอื่นๆ (บางคนเค้ามี sense อะไรบางอย่าง อธิบายยากค่ะ เราก็ไม่อยากไปตัดสินคนอื่นว่า
เค้าคิดฟุ้งซ่านไปเอง หรือเค้ามีอะไรบางอย่างจริงๆ นะคะ ใครเคยเจอคนแบบนี้คงพอรู้
คือเค้ามีของเค้าเอง โดยยังไม่ปฏิบัติธรรม เค้าก็มี sense อะไรของเค้าอยู่อ่ะค่ะ ไม่ใช่ฝึกแล้วจิตมันหลอกนะคะ)
เอาเป็นว่าเราเองก็ไม่ค่อยไปสนใจคนอื่นมากนัก
เราแค่โฟกัสว่า อะไรเหมาะกับเรา เราก็มุ่งมั่นให้รู้จริงในแนวทางที่เราคิดว่าเหมาะกับตัวเอง
ส่วนคนอื่น เค้าจะไปทางไหน ต่างคนก็ไม่ก้าวก่ายกันค่ะ
เราจึงคิดว่า เพราะฉะนั้น สำหรับผู้ปฏิบัติธรรม เห็นถกเถียงกันระหว่างฝ่ายที่ฝึกแบบมีฤทธิ์ กับไม่มีฤทธิ์
ว่าใครถูกทาง ใครผิดทาง ฯลฯ
จริงๆ แล้ว มันก็เป็นเส้นทางที่พาไปสู่การบรรลุธรรมได้ทั้งสองทางเช่นกันใช่มั้ยคะ?? เราเข้าใจแบบนี้ถูกมั้ยคะ
ไม่ว่าจะตามบันทึก หลักการ หรือพระไตรปิฎก หรืออื่นๆ มันมีวิธีการฝึกฝนเพื่อบรรลุธรรมหลายวิธี เราเข้าใจถูกมั้ยคะ?
รบกวนขอความรู้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
สอบถามเรื่องพระอรหันต์ 4 ค่ะ
"พระอรหันต์ 4 คือ
1. สุกขวิปัสสกะ ผู้เจริญวิปัสสนาล้วน
2. เตวิชชะ ผู้ได้วิชชา 3
3. ฉฬภิญญะ ผู้ได้อภิญญา 6
4. ปฏิสัมภิทัปปัตตะ ผู้บรรลุปฏิสัมภิทา 4"
----------------------------------------------------------------------------
สอบถามว่า
- ข้อมูลด้านบนถูกต้อง ตามพระไตรปิฎก หรือตามหลักการ เชื่อถือได้ใช่มั้ยคะ?
- ถ้าเข้าใจแบบง่ายๆ คือ การฝึกปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุมรรคผล ก็จะมีทั้งแบบที่ฤทธิ์ (แบบที่ 2-4) และแบบที่ไม่มีฤทธิ์ใช่มั้ยคะ?
- การที่จะฝึกแบบไหน มีฤทธิ์หรือไม่ฤทธิ์ ก็แล้วแต่สิ่งที่สั่งสมมาในอดีตชาติ ใช่มั้ยคะ?
- คือเราเพิ่งฝึกปฏิบัติธรรมไม่นาน เราใช้วิธีสติปัฏฐานค่ะ (ตัวเองไม่สนใจเรื่องฤทธิ์อภินิหารอะไรค่ะ และตัวเองก็ไม่ sense อะไรพิเศษ
พวกสื่อสารอะไรกับสิ่งเหนือธรรมชาติได้ อะไรประมาณนี้ค่ะ)
แต่คนใกล้ตัวหลายคน ก็ฝึกแบบอื่นๆ (บางคนเค้ามี sense อะไรบางอย่าง อธิบายยากค่ะ เราก็ไม่อยากไปตัดสินคนอื่นว่า
เค้าคิดฟุ้งซ่านไปเอง หรือเค้ามีอะไรบางอย่างจริงๆ นะคะ ใครเคยเจอคนแบบนี้คงพอรู้
คือเค้ามีของเค้าเอง โดยยังไม่ปฏิบัติธรรม เค้าก็มี sense อะไรของเค้าอยู่อ่ะค่ะ ไม่ใช่ฝึกแล้วจิตมันหลอกนะคะ)
เอาเป็นว่าเราเองก็ไม่ค่อยไปสนใจคนอื่นมากนัก
เราแค่โฟกัสว่า อะไรเหมาะกับเรา เราก็มุ่งมั่นให้รู้จริงในแนวทางที่เราคิดว่าเหมาะกับตัวเอง
ส่วนคนอื่น เค้าจะไปทางไหน ต่างคนก็ไม่ก้าวก่ายกันค่ะ
เราจึงคิดว่า เพราะฉะนั้น สำหรับผู้ปฏิบัติธรรม เห็นถกเถียงกันระหว่างฝ่ายที่ฝึกแบบมีฤทธิ์ กับไม่มีฤทธิ์
ว่าใครถูกทาง ใครผิดทาง ฯลฯ
จริงๆ แล้ว มันก็เป็นเส้นทางที่พาไปสู่การบรรลุธรรมได้ทั้งสองทางเช่นกันใช่มั้ยคะ?? เราเข้าใจแบบนี้ถูกมั้ยคะ
ไม่ว่าจะตามบันทึก หลักการ หรือพระไตรปิฎก หรืออื่นๆ มันมีวิธีการฝึกฝนเพื่อบรรลุธรรมหลายวิธี เราเข้าใจถูกมั้ยคะ?
รบกวนขอความรู้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ