คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
คนจะประสบความสำเร็จได้ 1% มันคือแรงบันดาลใจ ส่วนอีก 99% มันคือการลงมือทำ
เมื่อเรามาเรียนหนังสือแล้วไม่มีความฝัน ต่อให้ติวเตอร์จะเก่งแค่ไหน ค่าเรียนจะแพงยังไงถ้าน้องไม่มีความฝันน้องเงยขึ้นข้างบนสิ มันคือเพดาน มองลงมาสิ เขาเรียกว่าพื้น ถ้าน้องมาเรียนแล้วไม่มีความฝัน ชีวิตน้องจะอยู่ได้แค่พื้นกับเพดาน ไม่ไปไหนเลย แต่ถ้าน้องมาเรียนแล้วมีความฝัน น้องมาเรียนแล้วอยากเป็นหมอ น้องมาเรียนแล้วอยากเป็นนายธนาคาร ชีวิตของจะออกไปอยู่ข้างนอกห้องทันที ชีวิตน้องจะออกไปอยู่บนฟ้าเพราะอะไรรู้ไหมคะ ''เพราะท้องฟ้า มันไม่มีเพดาน สำหรับคนที่ต้องการจะบินค่ะ '' สู้ๆนะคะ หาตัวเองให้เจอ ความท้อจะหายไปเลยค่ะ
เมื่อเรามาเรียนหนังสือแล้วไม่มีความฝัน ต่อให้ติวเตอร์จะเก่งแค่ไหน ค่าเรียนจะแพงยังไงถ้าน้องไม่มีความฝันน้องเงยขึ้นข้างบนสิ มันคือเพดาน มองลงมาสิ เขาเรียกว่าพื้น ถ้าน้องมาเรียนแล้วไม่มีความฝัน ชีวิตน้องจะอยู่ได้แค่พื้นกับเพดาน ไม่ไปไหนเลย แต่ถ้าน้องมาเรียนแล้วมีความฝัน น้องมาเรียนแล้วอยากเป็นหมอ น้องมาเรียนแล้วอยากเป็นนายธนาคาร ชีวิตของจะออกไปอยู่ข้างนอกห้องทันที ชีวิตน้องจะออกไปอยู่บนฟ้าเพราะอะไรรู้ไหมคะ ''เพราะท้องฟ้า มันไม่มีเพดาน สำหรับคนที่ต้องการจะบินค่ะ '' สู้ๆนะคะ หาตัวเองให้เจอ ความท้อจะหายไปเลยค่ะ
แสดงความคิดเห็น
เวลาเรียนแล้วท้อ อะไรที่ช่วยให้คุณเรียนต่อไปเหรอคะ
อันนี้บอกไว้เป็นแนวทางให้น้องๆ หรือเพื่อนๆ ที่กำลังท้อค่ะ มาเล่าสู่กันฟัง ^^
ตัวเรา เราเป็นคนเรียนไม่เก่งเลยค่ะ เป็นคนที่เรียนได้แบบเกือบๆตก ตลอด แต่ก็ถีบตัวเองไม่ให้ตกจนได้ 555555 พอเรียนมหาลัยเป็นช่วงที่ไฟในตัวหมดเกลี้ยงเลยค่ะ เรียนไปแบบขอไปที เรียนให้พ้นไปวันๆ สอบตกบ่อยขึ้น เริ่มคิดว่าอยากจะหยุด อยากจะพอ สุดท้าย... ทำไม่ลงค่ะ หยุดไม่ได้ เห็นหน้าพ่อแม่ที่เขารอวันที่เราเรียนจบแล้วก็แบบ เออ...มันยังไม่ควรหยุดตอนนี้ว่ะ
เราเรียนไม่เก่งยังไงพ่อแม่ก็จะบอกเราเสมอว่าไม่เป็นไรๆ ทำให้ดีที่สุดพอ เราไม่เข้าใจความหมายของคำพูดพวกนี้เลยค่ะ เราฟัง แต่เราก็รู้สึกว่าไม่ได้เข้าใจอะไร พอเราโตขึ้น เราถึงได้รู้ว่าที่พ่อแม่ยังให้เราเรียนอยู่เพราะท่านยังศรัทธา ยังเชื่อมั่นในตัวของเรา ยังเชื่อว่าเราจะสามารถประสบความสำเร็จและเอาใบปริญญามาให้พวกท่านได้ คำๆ นี้ มันเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เรารู้สึกว่า ที่ผ่านมา ที่เราท้อ ที่เราบอกตัวเองว่าทำไม่ได้ เพราะเราไม่ศรัทธาในความสามารถของตัวเอง ที่เราพลาดเราสอบตกมันเป็นเพราะเราบอกกับตัวเองว่าฉันทำไม่ได้ มันยากๆ แต่ไม่เคยบอกตัวเองจริงๆ เลย ว่าจะพยายามนะ จะอ่านให้เยอะที่สุด จะเตรียมตัวให้ดีที่สุด ไม่ใช่รออ่านวันก่อนสอบวันสุดท้ายแล้วก็ค่อยมาจำ ใครก็จำไม่ได้ค่ะ ยิ่งเราเรียนเกี่ยวกับด้านภาษาถ้าไม่จำแต่แรกๆ ก็ไปไม่ถูกแน่นอนค่ะ และจนในที่สุด... เราเรียนจบแล้วค่ะทุกคน
อาจารย์ที่เคยบอกให้เราย้ายไปคณะอื่นดีกว่าเพราะคิดว่าเราอ่อนมาก ตอนนี้ท่านยังเอ่ยปากชมว่าเรามาได้ไกลมาก เราเรียนจบมาได้ 3.23 ค่ะ เราถีบตัวเองตั้งแต่ตอนปีสองเทอมสอง เพราะมันเป็นเทอมที่เราแย่มากจริงๆ ตอนนี้เราทำทุกอย่างสำเร็จแล้วค่ะ ถ้าเพื่อนๆ คนไหนท้อ อยากให้ศรัทธาในตัวเองเป็นอันดับแรกนะคะ แต่ถ้าไม่เชื่อในตัวเอง ก็เชื่อในตัวพ่อแม่เราที่เขาเชื่อว่าเราจะทำได้ก็ได้ค่ะ
ความพยายามมันเหนื่อยค่ะ แต่มันส่งผลดีอย่างถาวร มันคือความภูมิใจ มันคือพลังที่หาที่ไหนไม่ได้ถ้าไม่ทำเอง
เกรดไม่ใช่ตัววัดอนาคตของใคร แต่ตัวเรา ความคิดเราต่างหากค่ะที่เป็นตัววัดอนาคตเรา...
แล้วเพื่อนๆ ล่ะคะ อะไรคือสิ่งที่เป็นแรงผลัดดันทำให้เรียนต่อกันได้ มาแชร์ประสบการณ์กันค่ะ