การที่ไม่พูดคำว่ารัก แต่แสดงออกผ่านการกระทำมาตลอดไม่ได้ทำให้เขารู้หรอว่ารัก

เริ่มจากการเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก เพราะบ้านอยู่ตรงข้ามกัน สนิทกันมาก ไปโรงเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนวันหนึ่งเขามาถามเราว่า ชอบผู้ชายแบบไหน เราตอบไปว่าก็แบบอ่ะ เขาเลยขอเราคบ เราก็ตอบไปว่า งั้นก็คุยๆกันไปแล้วกันเนอะ จากนั้นก็เหมือนเดิมทุกอย่าง แต่อาจจะมีโมเมนต์หวานบ้างตามวาระโอกาสวันครบรอบงี้ วันวาเลนไทน์งี้ แต่เขาเป็นคนทำทั้งหมด เราไม่เคยให้อะไรหรือเซอร์ไพรส์อะไรเขาเลย นอกจากวันเกิดที่ซื้อเค้กให้ทุกปีอยู่แล้วแต่เพราะเราเริ่มจากคำว่าเพื่อน แล้วนิสัยส่วนตัวก็ไม่ใช่ผู้หญิงหวาน ทำให้ทะเลาะกันเรื่องที่เราคิดว่าไม่จำก้อได้นิ แบบเจอกันทุกวัน อยู่ด้วยกันตลอดจะให้มาบอกคิดถึง มันก็ไม่ใช่ป่าวว่ะ จะให้มาบอกรักมันก็เขินนะเว้ย แต่เขาบอกเราทุกวันดูแลเอาใจใส่ดีมาก แต่เราออกแนวแบบว่าพูดบอกแนวเป็นห่วงแต่ก็บ่นๆอ่ะ เช่น เราทำการบ้านดึกแล้วเขาก็จะชอบโทรมา เราก็บอกเขาว่า ไม่ทำการบ้านเจอกันทุกวันไม่ต้องโทรมาก็ได้ บ้านก็ตรงข้ามกันพรุ่งนี้ก็เจอ เขาก็จะไม่เข้าใจแต่ก็ยอมวางสายไป จนทำการบ้านเสร็จเราก็จะโทรไปหาเขาเพราะเห็นว่าห้องเขาเปิดไฟไว้อยู่ แล้วก็บ่นว่าทำไมไม่นอนทำไรอยู่ นอนได้แล้ว เขาก็บอกว่าเรารอเราโทรมาว่าจะง้อเขาไหม เป็นแบบนี้มาตลอด งอนๆง้อๆกันไป ตลอด6ปี มาวันหนึ่งอยู่ๆเขาก็ขึ้นสถานะกับผู้หญิงคนหนึ่งในเฟสบุ๊ค คือตอนนั้นแบบงงๆ เลยโทรไปถามเขาว่าทำไมถึงทำแบบนั้น เขาบอกว่าน้องผู้หญิงมาจีบเขา คุยกันมาได้สักพักแล้วแหละพอน้องเขาขอคบเลยตกลงไป เราก็แบบอ้าวแล้วเราอ่ะ เขาบอกว่าไม่รู้ว่าที่เราบอกว่าคุยๆกันไปคืออะไร ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าเรารักเขาไหม เพราะเราไม่พูด เราเลยถามเขาว่าไม่รู้จริงๆหรอว่าที่กูทำอ่ะคือบอกไปหมดแล้วว่ากูรู้สึกยังไง เขาก็บอกว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่าเรารักเขา เขาถามเราว่าจะให้เขากลับมาไหม เราเลยตอบเขาว่า ถ้าเลือกที่จะเดินออกไปแล้ว ไม่ต้องกลับมาหรอก เลยอยากจะทุกคนที่ได้อ่านว่า เพราะไม่ชัดเจนเองใช่ไหมที่ไม่บอกเขา ทำให้เขาออกไป ทุกวันนี้ก็เรียนจบแล้วแยกย้ายกันไป ไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่ออะไรกันเลยตั้งแต่วันนั้น ทั้งๆที่อยู่บ้านใกล้ๆกัน