พออายุแตะเลข 3 ทำไมการจะมีใครสักคนเข้ามาในชีวิตมันไม่ง่ายเลย

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าผมเป็นเพศที่สาม มันอาจจะยากในการหารักแท้ หรือความรักที่มั่นคง สมัยนี้ไปไหนสังคมไทยก็เปิดกว้างกว่าแต่ก่อน เปิดตัวกันก็หลายคู่ แต่สำหรับผมมันดูยากมากกับการจะมีใครสักคนเข้ามาเติมเต็มในชีวิต อาจจะด้วยปัจจัยหลายอย่าง จนเพื่อนในกลุ่มมีกันไปหมดแล้ว ตอนนี้ไปไหนมาไหนคนเดียวจนชิน แต่ก็แอบเหงา ร้องไห้บ่อยๆ จนรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนอ่อนแอกับเรื่องความรักจนกลัวการมีความรักไปแล้ว พอปีนี้อายุขึ้นเลข 3 ยิ่งหนักทำไมความรู้สึกมันแย่มาก เวลาทำงานเครียดๆ หรือเจอภาวะกดดันจากรอบข้าง รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่คนเดียว ไม่กล้าไปคุย หรือปรึกษาใคร บางครั้งเพื่อนก็ช่วยไม่ได้เสมอไป แต่ถ้ามีใครสักคนที่เข้าใจและอยู่เคียงข้างกัน ความรู้สึกแบบนี้มันคงหายไป จากแต่ก่อนคิดว่าการไม่มีแฟนน่าจะเป็นทางออกที่ดี ไม่ต้องปวดหัว ทะเลาะ อยากทำไรก็ทำ แต่พอลองเจอสถานการณ์ตอนนี้บอกเลยว่าบางครั้งมันก็ไม่ดีเสมอไป ยิ่งเทศกาล หรือกินข้าว ดูหนัง ผมใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมา 3 ปี พยายามจะทำให้ชิน แต่มันก็ทำได้ไม่ทุกครั้งเสมอไป เลยหวังว่ากระทู้นี้จะได้พบเจอมิตรภาพใหม่ๆ เพื่อนๆคนไหนมีความรู้สึกเดียวเข้ามาพูดคุยทักทายกันนะครับ