งง ไหมกับการที่ต้องเลิกกัน

เคยไหมโดนบอกเลิกแบบ งง เรื่องมันมีอยู่ว่าผมจะแฟนเราคบกับมา 8 ปี คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ปวช เรียนคนละคณะ พอเรียนจบ ปวช ก็ต่อ ปวส ที่วิทยาลัยเดิมก็คบกันมาจนจบ ปวส ต่อปตรี เราก็แยกห่างกัน ไอ้ตัวผมไปเรียนที่เชียงใหม่ส่วนแฟนผมไปเรียนปทุมธานี เรากันคุยกับเกือบทุกวันถ้าช่วงไหนหยุดยาวแฟนผมก็จะนั่งรถมาเที่ยวหาผม หรือไมผมก็ลงไปหาเค้าบ้างสลับกันไปแต่โดยส่วนมากเค้าจะขึ้นมาหาผู้มากกว่าเพราะผมมีรถมอไซค์ ไปไหนมาไหนสะดวกกว่า ถ้าผมลงไปเที่ยวหาไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก เพราะเราเด็กบ้านนอกทั้งคู่ ก็เป็นอีกแบบนี้จนเรียนปตรี  เราก็ต่างกลับมาอยู่จังหวัดบ้านเกิด หางานทำในจังหวัดแต่บอกไหวก่อนผมกับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันนะครับ ต่างคนก็อยู่บ้านใครบ้านมันแต่ก็ไปเข้าออกเป็นประจำ เราทั้งก็ทำงานที่บริษัทเดียวกัน ไอ้ตัวผมเป็นพนักงานขายส่วนแฟนเป็นพนักงานออฟฟิตค่อยทำงานด้านเอกสาร ซึ่งงานขายผมก็ต้องไปนอนค้างในเขตงานรับผิดชอบ ผมก็ไปๆมาๆ ก็ไม่มีปัญหาอะไรเราก็คบกับมาไม่เคยทะเลาะกันเลย ส่วนนอกใจนี้ตัดทิ้งเลย เพราะผมก็ทำแต่งานแฟนเองก็เช่นกัน จนมาถึงเมื่อปีที่แล้ว ผมต้องเปลี่ยนงานเพราะ ผมกู้เงินสร้างบ้าน ซึ่งที่ทำงานเก่าเงินเดือนไม่พอส่งแน่ผมเลยต้องหางานใหม่ ผมก็ได้งานที่พอจะส่งบ้านได้แค่ต้องทำงานที่ต่างจังหวัดซึ่งมันห่างจาก จังหวัดบ้านเกิด เริ่มแรกแฟนผมก็มีง้อบ้างเพราะเราต้องห่างกันจริงๆ ซึ่งเธอคงไม่มีอากาศมาให้ได้เหมือนสมัยเรียน เพราะแฟนผมเค้าก็มีหน้าที่ต้องดูแลทางบ้านเค้าเราสองคนต่างก็มีคนทางต้องดูแล พอผมมาอยู่บริษัท มันเป็นงานที่ต้องเรียนรู้หลายๆสิ่งที่ผมไม่เคยจะได้เรียนรู้เลย ผมก็ต้องเรียนรู้จนบ้างวันแทบไม่ได้คุยกับแฟนเลย ผมลืมบอกไป แฟนผมเค้าเป็นคนตื่นเช้า ผมเลยให้แฟนผมเป็นนาฬิกาปลุกให้ตั้งแต่สมัยคบกันใหม่ๆ ซึ่งเป็นประจำที่แฟนผมจะโทรมาปลุกทุกเช้าผมก็จะรับสายเธอแล้วก็รุกบ้างหลับต่อบ้างอยู่ที่ว่าผมนอนดึกแค่ไหน ส่วนแฟนผมหลับเช้าอยู่แล้วเลยโทรปลุกผมทุกวัน ผมก็เรียนรู้งานใหม่ จนเรียนรู้ระบบงานเสร็จต้องลงพื้นที่ทำงานจริง ก็เลยยิ่งอยู่ห่างจะแฟนไปมากกว่าเดิมอีกซึ่งไอ้ผมก็นิสัยเดิมเลย ไม่ค่อยชอบขึ้นรถทัวบวกกับห่วงงานที่ตัวเองต้องรับผิดชอบเลยไม่ค่อยยอมกับบ้านและไม่ค่อยจะคุยกับแฟนเป็นเรื่องเป็นราวเท่าไรส่วนมากก็คุยช่วงใกล้เสร็จงานบ้าง หรือช่วงขับรถๆปส่งของให้ลูกค้า ก็เป็นแบบนี้เลือยมา ผมเข้าเดือนที่เจ็ดของการทำงาน ผมขี่มอไซค์ไปโดนรถชน อาการก็เจ็บพอดู ไฮปลาราหัก ซี่โครงหัก 2 ซี สะบักหลักลาว ผมก็รักษาตัวในโรงบาล ก็ยังคุยกับแฟนเป็นปกติ วีดีโอคุยกัน เพราะแฟนเค้ามาเยี่ยมผมไม่ได้เพราะเค้าต้องทำงานผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะถึงยังไงผมก็ต้องไปรักษาตัวต่อที่บ้านอยู่คงบ้างานต่อไม่ได้ พอผมถึงบ้านแฟนผมก็ค่อยมาดูแลผมค่อย เช็คตัวให้ดูแลเป็นอย่างดี พอเสร็จแฟนผมก็กลับเข้าบ้านเค้าไปผมก็อยู่ของผมต่อไป จนผมดีขึ้นมากแต่ก็ยังไม่หายดีเท่าไร อาการบ้างานก็เริ่มขึ้น ก็กลับมาทำงานต่อโดยมีแฟนผมเป็นคนมาส่งเองเพราะที่บ้านผมเค้ายังไม่อยากให้ผมกลับมาทำงานเลยไม่มีใครยอมมาส่ง ผมก็ขอให้แฟนมาส่งที่ท่ารถ เค้าก็มาส่งปกติ รำลาปกติ ผมจะกอดแฟนผมแล้วบอกว่าผมรักเค้านะ อดทนหน่อยเพื่อวันนั่นของเรา ผมก็ลาเธอแบบนี้ทุกครั่งที่เราจะห่าง หารู้ไหมว่ากอดนั่นจะเป็นกอดสุดท้ายที่ผมจะได้กอดเธอ ผมก็กลับมาทำงานต่อโดยที่ยังไม่ค่อยจะหายดีเท่าไร พอมาถึงปลายเดือนที่แล้วอยู่วันนั่นก็เป็นอีกวันที่เหมื่อนเดิน แฟนโทรมาปลุกตอนเช้าเหมื่อนอย่างทุกที แต่พอสายๆ แม่ผมโทรมาบอกว่า แฟนผมเอารถมอไซค์ของผมมาคืน และเอาของที่ผมให้มาคืน ผมก็ งง สิว่ามันเกิดไรขึ้นผมก็พยากยามโทรหาแฟนแต่เค้าไม่ยอมรับสายผมเลย ผมก็ใจเสียสิว่ามันเกิดไรขึ้น ำถึงช่วงบ่ายๆของวันนั่น แฟนผมก็ส่งข้อความมาว่า เราต่างคนต่างอยู่เถอะนะ เอาแล้วพอผมอ่านผมก็เป็นบ้าสิครับงานการไม่สน ยอมทำงานค่อยจะโทรหาเค้าตลอกเวลาส่งข้อความแต่ถึงไม่อ่านและไม่รับสาย วันนั่นผมก็เมาหนักเลยสิครับ กินยันเช้า เธอก็ยอมอ่านและตอบมาว่า ตัวเค้าไม่มีใครใหม่เหรอแต่เพรยงแค่ตัวเค้าชินกับการอยู่คนเดียว เอาแล้วผมแทบบ้าเลย ไปทำงานที่บริษัทแต่ไม่ยอมทำงานค่อยแต่ส่งข้อความไปหาเธอ ผมตัดสิ้นใจทิ้งงาน แล้วนั้งรถมาง้อเธอถึงเวลานี่นงานก็เถอะกูทิ้งได้ทั่งนั่น พอมาถึงบ้านผมอก็รีบไปหาเธอที่ทำงานของเธอเพื่อที่จะง้อเธอ แต่ในใจผมกลัวว่าเธอจะไม่ออกมาเจอผม แต่ที่ไหนได้เธอยอมออกมาเจอ ผมก็ยิ้มสิ เข้าทางกู ผมขอโทษที่ผมไม่ไก้สนใจเธอเลย เดียวต่อไปจะกลับบ้านให้มากขึ้นจะมีเวลาให้กับเธอมากขึ้น ผมจนหมดน้ำตาผมมันก็ไม่รู้มาจากไหนเยอะแยะ แต่ผมไม่เห็นน้ำตาเธอเลยแม้แต่หยด ซึ่งปกติเธอต้องมีอาการไรบ้างแต่นี้กับไม่มีออกมาเลย ผมลืมบอกไป แฟนผมเค้าเป็นคนที่เก็บความสึกเก่งมากน้ำตาเธอแทบจะไม่มีใครเคยเห็นนอกจากผมที่เคยเห็น พูดยังไงเธอก็ไม่ยอมคืนดี ผมเลยดึงมือเธอมาจับเอาไหว แลเวบอกกับเธอไปว่า ผมพร้อมที่จะจับมือนี้ไปตลอดชีวิต อยู่ที่เค้าจะให้ผมปล่อยมือเธอไหม เธออยู่คอดอยู่นานผมเลยบอกเธอว่า ถ้ายังตอบไม่ได้เดียวค่อยคุยกันใหม่ก็ได้ไม่รีบ เธอก็ตอบว่าไม่ต้องก็ได้ แล้วเธอก็ปล่อยมือผมไป ผมเสียใจมากจนไม่รู้จะทำไรต่อ ผมดึงเธอมากอดอีกครั้งแล้วบอกเธอว่า จะขอส่งไลด์ ส่งข้อความมาหาเธอนะ เธอก็บอกว่าได้ ก่อนที่ผมจะปล่อยเธอผมก็หอมแก้มเธอแล้วก็จากมา ต่อผมก็กลับมาทำงานต่อพยายามส่งข้อความให้เคเาได้อ่าน จะได้คิดถึงผมบ้างก็ยังดีแต่ที่ไหนได้เธอไม่อ่านเลย ดีไม่ดีก็อ่านอีกวันบ้างเวลาผมก็ทนคิดถึงเธอไม่ได้เลยกดโทรไปหา แต่เธอก็ไม่รับสาย แต่เธอให้น้องชายไลด์มาบอกว่า หยุดส่งข้อความอย่าโทรไปหาเธอตัดใจจากเธอเถอะ ไอ้คนดื้ออย่างผมจะยอมที่ไหน ก็ส่งตามปกติแต่หนักกว่าบอกเธอว่าจะกลับบ้านอาทิตย์หน้าชวยเธอไปเดินเที่ยวถนนคนเดินกัน แล้วผมก็หลับไป ตกใจตื่นอีกที เธอส่งข้อความมาบอกว่า เธอมีความใหม่แล้ว เรื่องเราไม่มีทางกลับมาเป็นอย่างเดอมได้อีกแล้ว แล้วเธอก็บล็อดผมจะเฟส เปลี่ยนเบอร์มือถือหนี้ผมไป แต่ผมเชื่ออยู่อย่างแฟนผมไม่มีใครใหม่เหรอเพราะผมคบกับแฟนผมมานานรู้นิสัยดี แต่ผมไม่รู้จริงว่าเรื่องนี้ผมเป็นเพราะอะไรคงมีแค่เธอเท่านั่นที่จะตอบได้ ตอนนี้ปมก็ยังไม่ตัดใจถึงแม้ใครจะมองว่าผมโง่ยังไง ผมก็ยังรักเธออยู่ต่อให้รักต่อไปจะเจ็บสักเพียงไรผมก็จะรักของผมไปตลอด ยังรักและรอเธออยู่ตรงนี้