ผมเป็น ทอม อายุ 36 ปี เคยคบกับ ผญ.คนนึง มา 5 ปี ผมอายุห่างกับเธอ 11 ปี แฟนผมอายุ 25 ปี เมื่อก่อนเธอรักผมมาก ผมก็รักเธอมากเช่นกัน ผมทำทุกอย่างเพื่อเธอมาเสมอ ทำงานหนักเพื่อให้เธอสบาย แต่มีอยู่วันนึงมีเรื่องราวเกิดขึ้นกับแฟนผม แต่ผมกลับช่วยเหลืออะไรเธอไม่ได้เลย ได้เพียงแต่อยู่ข้างๆเธอให้กำลังใจเธอมาตลอด ไม่เคยหนีห่างจากเธอไปไหน แต่พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอพ้นจากเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างแค่มันต้องใช้เวลาสักหน่อย มันกลายเป็นว่าคนรอบข้างเธอมองผมว่า ผมเป็นแค่ทอมที่ไม่สามารถที่จะดูแลเธอได้ ไปตลอด ไม่เหมือน ผช. ที่สามารถดูแลเธอได้ ทำให้เธอบอกเลิกผม ทั้งๆที่ผมรักเธอมาก ผมยอมรับว่าที่ผ่านมา ผมบ้าทำงานหนักก็เพื่อเธอ เพื่อจะสร้างครอบครัวด้วยกัน หวังว่าจะได้แต่งงานกัน กับเธอ ผมอาจจะไม่ใช่คนดีที่สุด ผ่านมาผมชอบทำให้เธอเสียใจบ่อยๆ ด้วยคำพูดที่บางครั้งผมไม่ได้ตั้งใจพูดออกมา แต่พอพูดออกมาแล้ว ผมเสียใจทุกครั้งแต่เธอไม่เคยรู้ ผมได้แต่แอบรอ้งไห้ไม่ให้เธอเห็น นั่นอาจเป็นส่วหนึ่งที่เธอบอกเลิกผมก็ได้ แต่จริงๆแล้ว เธอแค่หมดรักในตัวผม เท่านั่น ผมเสียใจมาก เธอบอกว่า เธอต้องการมีครอบครัวที่สมบรูณ์แบบ มีสามี มีลูก มีคนที่สามารถดูแลเธอได้ไปตลอดชีวิต เธอเลยเลือกทางเดินของเธอ ในการไปคบ กับ ผช. ที่เธอไม่เคยได้คบมาเลย ผมรู้สึกน้อยใจนะ ที่ผมเป็นแค่ ทอม ที่ไม่สามารถดูแล ผญ.ที่รักได้ ทอมมันคงไม่มีหัวใจ คงจะดูแลใครไม่เป็นเหมือนที่คนรอบข้างเธอบอก ผมเสียใจมากที่เธอก็คิดแบบนั่นด้วย ตอนนี้เธอมีแฟนเป็น ผช.แล้ว ส่วนผม ก็ยังอยู่อย่างโดดเดี่ยว ต่อไป เพราะผมอายุมากแล้ว ไม่มี ผญ.คนไหนต้องการแฟนแก่หรอกครับ ผมคงต้องทำใจ ที่จะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวแบบนี้ไปตลอดชีวิต TT
เป็นทอมอายุ36ปี อยากมีดี้โสดจริงใจๆสักคนเข้ามาคุยกันครับ