โชคดีจัง ได้เจอเพื่อนเก่า แม้จะไม่ได้พบเจอถึง23ปี

วันนี้ ถือเป็นวันที่น่ายินดีของตัวเอง ได้พบเจอเพื่อนที่ไม่ได้
พบเจอกันมานานถึง23ปี เธอพาลูกสาวมาทานข้าว
เกียนก็กำลังหยิบน้ำดื่มพอดีสายตาหันไปมองหญิงสาว..

จังหวะเดียวกัน หญิงสาวก็หันมามองหน้าเกียน
ต่างคนต่างนิ่งไป5วิ (นึกภาพสโลโมชั่นตามไปด้วย)
แล้วสติเกียนก็กลับมา เลยเข้าไปพูดคุย เลยถามว่า
เป็นเพื่อนกับผมสมัยเรียนหนังสือไช่ไหม หญิงสาวตอบมา
ว่าอือ ที่เรียน นนทรี ด้วยกันไง ..

แล้วก็คุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ จนเธอขอตัวกลับบ้าน
พร้อมลูกสาวที่น่ารักของเธอ ก่อนจาก เธอก็ขอไลน์ เพื่อดึง
เข้ากลุ่มเพื่อนสมัย ม.ต้น เกียนดีใจมากๆ พอกลับมาถึงบ้าน
ก็ได้เห็นเพื่อนสมัย ม.ต้นอีกครั้ง ที่ตกใจอีกเรื่องคือ เพื่อนใน
กลุ่มไลน์นี้ ก็ดันเป็นลูกค้าขาประจับของร้านเกียนด้วย
แต่จำกันไม่ได้ พอเห็นรูปโปรไฟล์ เลยรีบทักทายกัน  555

สมัยวัยรุ่น เพราะเกียนดันออกจากโรงเรียนตั้งแต่ ม.2
เลยไม่มีเพื่อนมายาวนาน พออายุ18ก็มีเมียเลย พอ19ก็มีลูกเลย ^_^

พอได้มาเจอเพื่อนเก่าๆ ยิ่งมีความสุขมากๆ
จำไว้ว่าถ้าเป็นเพื่อนกันแล้ว การเวลาจะผ่านมานานเท่าไร
ก็ยังจำกันได้ เพราะแบบนี้ ควรจะรักษามิตรภาพกันไว้นานๆ
หนักนิด เบาหน่อย อภัยกันได้ ก็อภัยกันครับ

ขอโทษได้ ก็ลองทำดูครับ ไม่เสียศักรศรีหรอกครับ
ดีซะอีก เพื่อนจะได้รู้ว่า เราแคร์เขาครับ

ดีใจจริงๆ แถมครูยังจำชื่อเกียนและนามสกุลได้อีก
เกียนละ งงมากเลย 555