คุณเป็นคนที่มีคุณค่า มอบคุณค่าของคุณให้ถูกคนและถูกที่ นะครับ

ผมได้รู้สึกกับน้องคนนึง เราศึกษาดูใจกันได้ประมาณ2 เดือน    ผมโสดมานานมากประมาณ8ปี จนบางทีทำตัวไม่ถูกแต่ผมก็บอกน้องเค้าเสมอว่าถ้าผมทำอะไรแล้วรู้สึกอึดอัดให้บอก   จนมีอยู่วันนึง เราเกิดเรื่องทะเลาะกันเล็กน้อยซึ่งคืนนั้นก็เคลียร์กันดี  แต่พอเช้ามาน้องเค้าบอกว่า เค้าไม่อยากทะเลาะด้วย
อยากอยู่ด้วยความสบายใจ  ถ้าเป็นแบบนี้เค้าอยู่คนเดียวดีกว่า   ก่อนจะเจอน้องคนนี้ผมมีตั้งใจจะไม่มีครอบครัวอีกแล้วอยากใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ตัวผมตอนนี้อายุ 38ปี  มีหน้าที่การงานซึ่งก็ถือว่ามั่นคงเงินเดือนอยู่หลักแสนต้นๆ และผมลงทุนสร้างอพาร์ตเมนต์ไว้อีก2แห่ง   ซึ่งว่าไปแล้วชีวิตผมค่อนข้างจะมั่นคงพอสมควร  หลังจากเจอน้องคนนี้ผมเปลี่ยนแผน ผมอยากมีครอบครัวกะน้องเค้า  ผมเดินหน้าดูแลน้องเค้าเป็นอย่างดีมาตลอด ไม่ไปเจ้ากี้เจ้าการในชีวิตน้องเค้า
คบกันมาสองเดือน ส่วนใหญ่จะline คุยกัน  ผมไม่ค่อยโทรไปหา จะโทรคือมีเรื่องสำคัญ  และน้องเค้าจะไปไหนก็ได้ เพราะผมเข้าใจว่าคนเราต้องมีพื้นที่ส่วนตัว  ซึ่งผมปฎิบัติมาตลอด   แต่ความรักมันไม่มีทางดีได้ในทุกๆๆวัน  มันต้องมีทะเลาะกันบ้าง  แต่เมื่อทะเลาะกันน้องเค้าเลือกที่จะเดินไปอยู่คนเดียว
ซึ่งผมเสียใจมาก  ผมตั้งใจและพยายามสร้างทุกอย่างเพื่อน้องเค้า  ผมถอยจนสุดแล้วเพื่อจะรักษาน้องเค้าไว้   และส่งที่ผมตัดสินใจเดินออกจากน้องเค้าคือ
วันที่ผมป่วยรอผมตรวจจากทางหมอ ผมกังวลมาก ผมเลยline ไปหาเค้าบอกว่าโทรกลับผมทีผมอยู่ รพ   เค้าอ่านline นะ แต่ไม่โทรกลับ line กลับมาสั้นๆว่าเป็นอะไร   ผมโทรหาน้องเค้า 3 สาย  ซึ่งปกติผมไม่เคยโทรจี้แบบนี้ เพราะช่วงเวลานั้นผมต้องการกำลังใจจริงๆๆ   เพราะอาการผมก่อนตรวจไม่สุ้จะดีนัก

  สุดท้าย  ผมต้องนั่งรอผลตรวจอยู่คนเดียว ผมต้องนอนที่ รพ สองชั่วโมงเพื่อ ให้ยาหมดฤทธิ์  พอถึงบ้านน้องเค้าโทรกลับมาแต่คุยด้วยแค่ 1 นาที ถามว่าเป็นอะไร   ผมงง มาก   อาการผมไม่ดีเลย  พอวางหูไปสักพัก ผมก็โทรหาน้องเค้าใหม่ปรากฏว่าไม่รับสาย และเงัยบหายไปเลย

  ผมนอนคิดมาทั้งคืน ผมเอาเวลาส่วนใหญ่ดูแลน้องเค้า ดูแลความรู้สึกเค้า  แต่สิ่งที่ผมได้รับคือ ผมต้องดูแลความรู้สึกของผมเองคนเดียว  ตอนเช้าผมจึงบอกน้องเค้าไปว่า ผมขอออกมาดูแลตัวผมเองดีกว่า    คนที่เสียใจที่สุดก็คือผมนี่แหละครับ   ตอนนี้ดีขึ้นแต่ก็ยังคงเสียใจและผิดหวังอยู่

  ผมอยากแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆนะครับ รักตัวเองกันให้มากๆๆนะครับ  คนทุกคนมีคุณค่าครับแต่ขอให้มอบให้กับคนที่เห็นคุณค่าเรา  
ถ้าใครไม่เห็นคุณค่าเรา  เดินออกมาเถอะครับอย่าไปเสียเวลา หรือฟูมฟายให้เค้าอยู่ต่อเลย   จากเหตุการณ์วันนั้นผมได้ไปเจอผู้หญฺิงคนที่เค้าทิ้งผมไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว  เค้าบอกว่า ตั้งแต่เค้าเจอผุ้ชายมา ผมเป็นคนที่ดีที่สุด ตอนนั้นเค้ายังเด๊ก คิดว่าคงมีสิ่งที่ดีกว่ารออยู่เค้าเลยจากผมไป  น้องเค้าบอกว่าคนอย่างผมไม่จำเป็นต้องเป็นผู้ถูกเลือก  แต่ผมต้องเป็นคนเลือก   ได้ยินแบบนี้ผมก็มีกำลังใจขึ้นครับ