อหังการ์หมาป่าโดดเดี่ยว
Pride of A Lone Wolf
สองอาทิตย์ที่แล้วไปล่ามงานหนึ่ง ค่าแรงไม่ต้องพูดถึง ต่ำกว่ามาตราฐานมาก แต่รับเพราะอยากเที่ยว ตกลงทำกันแค่ 1 อาทิตย์ แล้วก็ล่ามกันมาหัวหกก้นขวิด ขึ้นเขาลงห้วย ล่ามกันกลางแดดเปรี้ยงๆ กินข้าวเที่ยงไม่เป็นเวลา คลุกฝุ่นผสมดินแดงก็มี ล้อหมุนตีห้าตกเย็นขึ้นท้ายกะบะหลับปุ๋ยกลับถึงโรงแรมสองทุ่มทุกวัน ชั่วโมงการทำงานไม่ต่ำกว่าวันละ 12 ชั่วโมง แต่จริงๆไม่ค่อยมีอะไรให้ล่ามเท่าไหร่หรอกนะ อาศัยลูกอึดเป็นส่วนใหญ่ นั่งเบื่อนั่งเซ็งแกะเกาอยู่เหมือนกัน
ไปๆมาๆครบ 7 วัน จึงบอกลูกค้า เราทำงานมาหนึ่งอาทิตย์ครบตามสัญญา จะกลับบ้านแล้ว ลูกค้าขอให้ทำต่อแต่เราปฏิเสธ บอกว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา สนุกมาพอแล้ว อีกอย่างค่าแรงก็ต่ำ ชั่วโมงทำงานเกิน 12 จากปกติ 8 ชั่วโมง แล้วก็ไม่ได้ล่ามอะไรมาก เบื่อนั่งแคะแกะเกา
เราถามลูกค้าหาใครมาแทนเราหรือยัง ลูกค้าบอกยัง กะจ้างเราต่อแต่เราไม่ต่อ เราบอกงั้นเดี๋ยวเราอาสาช่วยฟรีๆไม่คิดตังค์ 2-3 วันก่อน จนกว่าจะหาล่ามคนใหม่ได้ ลูกค้าเกรงใจขอจ่ายค่าแรง เราไม่รับ บอกอาสาทำเพราะชอบลูกค้า ช่วยเหลือกันได้
เย็นวันนั้นลูกค้าเรียกเรามาคุย บอกพรุ่งนี้เราไม่ต้องมาช่วยนะ คนต่างชาติในทีมอยากหยุดไปเที่ยวบ้าง ไม่จำเป็นต้องใช้ล่าม ให้เราพักผ่อนหยุดหนึ่งวัน มาช่วยวันมะรืนแทน (เออ ดีเนาะ) พอวันมะรืนมาทำ ลูกค้าถาม อยากให้เราช่วยต่ออีก 3 วัน เราคิดยังไง บอกเรทมาตราฐานมาเลย เราบอกเรทไป มากกว่าเรทเดิม 40 % ลูกค้าตกลง พอครบ 3 วันก็ขอต่ออีก 2 วัน (ยังกะนักบาส NBA ที่เป็น free agent ยืมตัวมาช่วยทีมทีละวันสองวัน ถ้าเล่นดีถึงต่อสัญญาไปยาวๆเลยเนาะ มีแฟนขอต่อสัญญาแบบนี้ได้บ้างเปล่า เห็นมีแต่ทิ้งกูตาย) พอครบ 2 วัน ก็ชวนเราไปล่ามต่อภาคเหนือ 4 วัน เรานึกในใจจะ 4++ อีกรึเปล่า แต่ถามลูกค้าว่าถ้าเสร็จ 4 วัน เราอยากเที่ยวต่อขอเลื่อนตั๋วเรือบินกลับได้ไม๊ ลูกค้าบอกตามสบายเลย พักที่โรงแรมที่จองไว้ก็ได้ เพราะปลายเดือนอาจต้องใช้เราอีก (โอ้วววว มายก๊อดดด ลูกค้าอะไรจะดีขนาดนี้ สามโลกนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว)
สรุปจากที่ตกลงกันไว้หนึ่งอาทิตย์ เราไปทำล่ามมาทั้งหมด 14 วัน นี่เราได้พักสองวัน พรุ่งนี้ขึ้นเหนือบินไปทำล่ามให้ลูกค้าเจ้าเดิมต่อ
เป็นไงดีไม๊ล่ะ ไม่มีอาชีพไหนดีเท่านี้อีกแล้ว อาชีพที่ไม่ต้องโกหก
อาชีพที่พูดความจริง มีเหตุมีผล มีน้ำใจแสดงตัวตนของเราได้เต็มที่ มีอิสระเลือกได้ ยึดมั่นเทิดทูลอาชีพล่ามตามครูบาอาจารย์ คุณค่าวิชาชีพตัวเอง ในที่สุดลูกค้ารู้สึกสัมผัสได้ มีน้ำใจตอบแทนคืนมา ซึ่งเราก็ไม่หวังหรอกนะ เราแค่ทำตามใจตัวเองน่ะ
ตอนแรกที่รับงาน 1 อาทิตย์เพราะเราอยากไปเที่ยว แต่ที่ไม่รับต่อหลังจากก็นั้นเพราะ คิดว่าเรทไม่เหมาะสม เราเองก็สนุกมาพอแล้ว(แบบโหดๆ) และเราก็ทำครบ 7 วันตามที่รับปากลูกค้าแล้ว
และที่อาสาช่วยลูกค้าทำฟรีๆไม่เอาตังค์สักบาท เพราะเรารู้ว่าถ้าไม่มีล่ามลูกค้าลำบากแน่ แต่ที่ไม่รับค่าแรงเพราะเราอยากช่วยจริงๆ และค่าแรงที่เหมาะสมกับงานจริงๆก็ไม่ใช่เรทนั้น จนลูกค้าเข้าใจเสนอค่าแรงเรทที่เหมาะสมนั่นแหละเราถึงทำต่อมาอีก 5 วัน แต่ก็นะสิ่งที่เราทำมันคุ้มกับค่าแรงเรทที่เหมาะสมอยู่นะ ลูกค้าถึงจ้างเราต่อน่ะ
เรื่องนี้ไม่ใช่นิทานก่อนนอน ไม่มีบทสรุปหรอกนะ ปลายเปิดไปคิดกันเอง เราเจอลูกค้าแย่ๆปลดเรากลางครันก็มี แถมเรายังมีน้ำใจอาสาช่วยไปก่อนหนึ่งวันรอล่ามใหม่ แต่ลูกค้าดันคิดเบี้ยวหักค่าแรงเราอีก เราไม่ได้โลกสวยทำดีได้ดีหรอกนะ เราแค่เอาแต่ใจ คิด เชื่อ ทำ ในสิ่งที่เราเป็น ใจเราคิด ไม่ผิดคุณะธรรมในใจ(แบบติสต์ๆ) ของเราก็พอ เรียกว่า เงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดินน่ะ
เฮียกระทิง
Big Brother Bull
อหังการ์หมาป่าโดดเดี่ยว
Pride of A Lone Wolf
สองอาทิตย์ที่แล้วไปล่ามงานหนึ่ง ค่าแรงไม่ต้องพูดถึง ต่ำกว่ามาตราฐานมาก แต่รับเพราะอยากเที่ยว ตกลงทำกันแค่ 1 อาทิตย์ แล้วก็ล่ามกันมาหัวหกก้นขวิด ขึ้นเขาลงห้วย ล่ามกันกลางแดดเปรี้ยงๆ กินข้าวเที่ยงไม่เป็นเวลา คลุกฝุ่นผสมดินแดงก็มี ล้อหมุนตีห้าตกเย็นขึ้นท้ายกะบะหลับปุ๋ยกลับถึงโรงแรมสองทุ่มทุกวัน ชั่วโมงการทำงานไม่ต่ำกว่าวันละ 12 ชั่วโมง แต่จริงๆไม่ค่อยมีอะไรให้ล่ามเท่าไหร่หรอกนะ อาศัยลูกอึดเป็นส่วนใหญ่ นั่งเบื่อนั่งเซ็งแกะเกาอยู่เหมือนกัน
ไปๆมาๆครบ 7 วัน จึงบอกลูกค้า เราทำงานมาหนึ่งอาทิตย์ครบตามสัญญา จะกลับบ้านแล้ว ลูกค้าขอให้ทำต่อแต่เราปฏิเสธ บอกว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา สนุกมาพอแล้ว อีกอย่างค่าแรงก็ต่ำ ชั่วโมงทำงานเกิน 12 จากปกติ 8 ชั่วโมง แล้วก็ไม่ได้ล่ามอะไรมาก เบื่อนั่งแคะแกะเกา
เราถามลูกค้าหาใครมาแทนเราหรือยัง ลูกค้าบอกยัง กะจ้างเราต่อแต่เราไม่ต่อ เราบอกงั้นเดี๋ยวเราอาสาช่วยฟรีๆไม่คิดตังค์ 2-3 วันก่อน จนกว่าจะหาล่ามคนใหม่ได้ ลูกค้าเกรงใจขอจ่ายค่าแรง เราไม่รับ บอกอาสาทำเพราะชอบลูกค้า ช่วยเหลือกันได้
เย็นวันนั้นลูกค้าเรียกเรามาคุย บอกพรุ่งนี้เราไม่ต้องมาช่วยนะ คนต่างชาติในทีมอยากหยุดไปเที่ยวบ้าง ไม่จำเป็นต้องใช้ล่าม ให้เราพักผ่อนหยุดหนึ่งวัน มาช่วยวันมะรืนแทน (เออ ดีเนาะ) พอวันมะรืนมาทำ ลูกค้าถาม อยากให้เราช่วยต่ออีก 3 วัน เราคิดยังไง บอกเรทมาตราฐานมาเลย เราบอกเรทไป มากกว่าเรทเดิม 40 % ลูกค้าตกลง พอครบ 3 วันก็ขอต่ออีก 2 วัน (ยังกะนักบาส NBA ที่เป็น free agent ยืมตัวมาช่วยทีมทีละวันสองวัน ถ้าเล่นดีถึงต่อสัญญาไปยาวๆเลยเนาะ มีแฟนขอต่อสัญญาแบบนี้ได้บ้างเปล่า เห็นมีแต่ทิ้งกูตาย) พอครบ 2 วัน ก็ชวนเราไปล่ามต่อภาคเหนือ 4 วัน เรานึกในใจจะ 4++ อีกรึเปล่า แต่ถามลูกค้าว่าถ้าเสร็จ 4 วัน เราอยากเที่ยวต่อขอเลื่อนตั๋วเรือบินกลับได้ไม๊ ลูกค้าบอกตามสบายเลย พักที่โรงแรมที่จองไว้ก็ได้ เพราะปลายเดือนอาจต้องใช้เราอีก (โอ้วววว มายก๊อดดด ลูกค้าอะไรจะดีขนาดนี้ สามโลกนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว)
สรุปจากที่ตกลงกันไว้หนึ่งอาทิตย์ เราไปทำล่ามมาทั้งหมด 14 วัน นี่เราได้พักสองวัน พรุ่งนี้ขึ้นเหนือบินไปทำล่ามให้ลูกค้าเจ้าเดิมต่อ
เป็นไงดีไม๊ล่ะ ไม่มีอาชีพไหนดีเท่านี้อีกแล้ว อาชีพที่ไม่ต้องโกหก
ตอนแรกที่รับงาน 1 อาทิตย์เพราะเราอยากไปเที่ยว แต่ที่ไม่รับต่อหลังจากก็นั้นเพราะ คิดว่าเรทไม่เหมาะสม เราเองก็สนุกมาพอแล้ว(แบบโหดๆ) และเราก็ทำครบ 7 วันตามที่รับปากลูกค้าแล้ว
และที่อาสาช่วยลูกค้าทำฟรีๆไม่เอาตังค์สักบาท เพราะเรารู้ว่าถ้าไม่มีล่ามลูกค้าลำบากแน่ แต่ที่ไม่รับค่าแรงเพราะเราอยากช่วยจริงๆ และค่าแรงที่เหมาะสมกับงานจริงๆก็ไม่ใช่เรทนั้น จนลูกค้าเข้าใจเสนอค่าแรงเรทที่เหมาะสมนั่นแหละเราถึงทำต่อมาอีก 5 วัน แต่ก็นะสิ่งที่เราทำมันคุ้มกับค่าแรงเรทที่เหมาะสมอยู่นะ ลูกค้าถึงจ้างเราต่อน่ะ
เรื่องนี้ไม่ใช่นิทานก่อนนอน ไม่มีบทสรุปหรอกนะ ปลายเปิดไปคิดกันเอง เราเจอลูกค้าแย่ๆปลดเรากลางครันก็มี แถมเรายังมีน้ำใจอาสาช่วยไปก่อนหนึ่งวันรอล่ามใหม่ แต่ลูกค้าดันคิดเบี้ยวหักค่าแรงเราอีก เราไม่ได้โลกสวยทำดีได้ดีหรอกนะ เราแค่เอาแต่ใจ คิด เชื่อ ทำ ในสิ่งที่เราเป็น ใจเราคิด ไม่ผิดคุณะธรรมในใจ(แบบติสต์ๆ) ของเราก็พอ เรียกว่า เงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดินน่ะ
เฮียกระทิง
Big Brother Bull