คือว่า.. ปกติเราเป็นคนอารมณ์ดีนะ มองโลกในแง่ดีมากเหมือนกัน เราพอมีอะไรเราชอบเก็บไว้คนเดียวชอบคิดมาก แต่ว่าเราค่อนข้างจะมีโลกส่วนตัวสูงอะค่ะ มันค่อนข้างย้อนแย้งนะคะ
เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก แบบ... มีโลกอีกโลกเป็นของตัวเอง พอในหัวไม่มีอะไรให้คิดเราก็จะหลุดไปอยู่อีกโลกหนึ่งเลย 55555 บ้าเนอะ
เราก็ไม่อะไรกับเรื่องแบบนั้นหรอก เราไม่คิดจะบอกใครด้วยกลัวโดนหัวเราะ เราชอบโลกส่วนตัวของเรามากอะแบบมันทำให้เรามีความสุขมาก มันช่วยให้เราลืมเรื่องเครียดๆจากทางบ้าน
คือ.. บ้านเราค่อนข้างแย่อะนะเราก็เริ่มเครียดเรื่องบ้านตั้งแต่ม.4 จนตอนนี้กำลัจะขึ้นมหาลัย คือเราเป็นลูกคนโตอะนะพ่อแม่ก็ตั้งความหวังกับเราไว้เยอะ หรือเราอาจจะคิดมากไปเองว่าเขาฝากความหวังไว้ที่เรา
คือยังไงดีละ.. พอเราทำผิดอะไรก็ต้องโดนว่าอยู่แล้ว พอโดนว่าก็ชอบร้องไห้ แต่ปกติแค่ร้องก็จบไป แต่พอเริ่มขึ้นม.5 ชอบน้อยใจที่โดนว่า ชอบเก็บมาคิดมาก เป็นแบบนี้ประจำพอโดนว่าก็จะเอาเรื่องเก่าๆมาคิด หลังๆเริ่มคิดว่าอยากไปอยู่อีกโลกหนึ่ง โลกในจินตนาการที่มีความสุข
พักหลังเนี่ยเราเริ่มรู้สึกเบื่อกับทุกสิ่งที่ชอบทำ หลังๆชอบคิดว่าอยากหยุดใช้ชีวิตตอน 27 ชอบคิดว่าถ้าไปอยู่อีกโลกหนึ่งคงจะมีความสุขกว่านี้ พอคิดถึงอะไรเศร้าๆจะหน่วงในหน้าอกมาก อึดอัดหายใจไม่ออก
จะทำยังไงดีคะ? ทุกวันที่อยู่กับความรู้สึกว่าไร้ค่า เป็นส่วนเกินของคนอื่นแท้แต่คนในครอบครัว เราก็รู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกิน มันไม่สนุกเลย
เราจะทำยังไงดีค่ะ? เรายังไม่ได้บอกพ่อแม่ เพราะแค่พูดว่าเครียดกับเรื่องเรียนเขายังพูดว่า จะเครียดอะไรมีอะไรให้เครียด คือ.. พ่อแม่เขาไม่เข้าใจเรา
ช่วยหน่อยนะคะ 🙏 ตอนนี้เหนื่อยมากจริงๆ
หรือเราบ้าไปเองคะ?
ช่วยหน่อยค่ะ ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยปกติ?
เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก แบบ... มีโลกอีกโลกเป็นของตัวเอง พอในหัวไม่มีอะไรให้คิดเราก็จะหลุดไปอยู่อีกโลกหนึ่งเลย 55555 บ้าเนอะ
เราก็ไม่อะไรกับเรื่องแบบนั้นหรอก เราไม่คิดจะบอกใครด้วยกลัวโดนหัวเราะ เราชอบโลกส่วนตัวของเรามากอะแบบมันทำให้เรามีความสุขมาก มันช่วยให้เราลืมเรื่องเครียดๆจากทางบ้าน
คือ.. บ้านเราค่อนข้างแย่อะนะเราก็เริ่มเครียดเรื่องบ้านตั้งแต่ม.4 จนตอนนี้กำลัจะขึ้นมหาลัย คือเราเป็นลูกคนโตอะนะพ่อแม่ก็ตั้งความหวังกับเราไว้เยอะ หรือเราอาจจะคิดมากไปเองว่าเขาฝากความหวังไว้ที่เรา
คือยังไงดีละ.. พอเราทำผิดอะไรก็ต้องโดนว่าอยู่แล้ว พอโดนว่าก็ชอบร้องไห้ แต่ปกติแค่ร้องก็จบไป แต่พอเริ่มขึ้นม.5 ชอบน้อยใจที่โดนว่า ชอบเก็บมาคิดมาก เป็นแบบนี้ประจำพอโดนว่าก็จะเอาเรื่องเก่าๆมาคิด หลังๆเริ่มคิดว่าอยากไปอยู่อีกโลกหนึ่ง โลกในจินตนาการที่มีความสุข
พักหลังเนี่ยเราเริ่มรู้สึกเบื่อกับทุกสิ่งที่ชอบทำ หลังๆชอบคิดว่าอยากหยุดใช้ชีวิตตอน 27 ชอบคิดว่าถ้าไปอยู่อีกโลกหนึ่งคงจะมีความสุขกว่านี้ พอคิดถึงอะไรเศร้าๆจะหน่วงในหน้าอกมาก อึดอัดหายใจไม่ออก
จะทำยังไงดีคะ? ทุกวันที่อยู่กับความรู้สึกว่าไร้ค่า เป็นส่วนเกินของคนอื่นแท้แต่คนในครอบครัว เราก็รู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกิน มันไม่สนุกเลย
เราจะทำยังไงดีค่ะ? เรายังไม่ได้บอกพ่อแม่ เพราะแค่พูดว่าเครียดกับเรื่องเรียนเขายังพูดว่า จะเครียดอะไรมีอะไรให้เครียด คือ.. พ่อแม่เขาไม่เข้าใจเรา
ช่วยหน่อยนะคะ 🙏 ตอนนี้เหนื่อยมากจริงๆ
หรือเราบ้าไปเองคะ?