เล่าก่อนครับว่า ผมเป็นเกย์ อายุ 25 ปีครับ หน้าตาพอใช้ไปซื้อมาม่าได้
ปัญหาของผมคือ ผมเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์แย่ หรืออย่างน้อย คนรอบข้างก็ต้องคิดแบบนั้น
ถ้าใครเคยดูซีรีย์ฮอร์โมน แล้วรู้จักตัวละครชื่อ เต้ย ผมก็คล้ายๆแบบนั้นแหละครับ คือเป็นประเภทสันโดษ เงียบๆนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด
และไม่ค่อยจะอินกับเรื่องอะไรง่ายๆ ไม่อธิบาย ควบคุมอารมณ์ได้ดีค่อนไปทางเก็บกด(มั้ง)
หรือ อินในเรื่องที่คนส่วนใหญ่ไม่อินกัน เช่นผมอินกับเรื่องสืบสวนสอบสวน คดี กีฬา+กีฬาต่อสู้ การเมือง ที่โดยปกติ ไลฟ์สไตล์เกย์อาจไม่ใช่แบบนี้
และไม่ค่อยอินกับเรื่องบันเทิงง่ายสักเท่าไร
_
มีคนถามผมว่า ผมชอบนักร้องอะไร ดาราคนไหน เพลงแบบไหน ส่วนใหญ่ที่ผมตอบจะเป็นประเภทที่กลุ่มคนรู้จักน้อย
เขาถามผมว่า ทำไมดูเหมือนชอบพวกแนวพระรอง ผมก็ตอบว่า ผมไม่ชอบสิ่งที่เป็นเป้าสายตา แต่ในขณะเดียวกันผมก็ค่อนไปทางขวางโลก
ย้อนแย้งกับการไม่ชอบเป็นเป้าสายตาเอามากๆ
_
ยังมีอีกหลาย พฤติกรรม ที่คนรอบๆข้าง แม้แต่แฟนผม รู้สึกประหลาด
แฟนผมพบกับแม่ผมครั้งแรก (แม่ผมไม่ค่อยได้มาไทย) หลังจากทักทายกันไม่กี่ประโยคเขาก็ถามว่าทำไม ผมมีความคิดแบบนั้นแบบนี้
วิธีความคิดแบบนี้ ขี้สงสัยสุดโต่ง หรือพวกนิสัยซับซ้อน
_
ทีแรกผมมีเพื่อนสนิท อยู่ 3 คน ที่คบมาตั้งแต่มัธยม เพราะ 4 ปีในรั้วมหาวิทยาลัย ผมไม่มีเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว มนุษย์สัมพันธ์ ห่วยสุดๆ
พอมาจนทำงาน เพื่อน 2 ใน 3 ก็เทเราด้วยเหตุผลต่างๆนานา ซึ่งเพื่อน 2 คนนี้ก็มีเพื่อนกลุ่มใหญ่ อีกที ราวๆ 12-13 คน ในสมัยมัธยม
(ที่ผมเคยร่วมก๊วนสนิทกันสมัยมัธยม แต่ห่างๆกันไป) คราวนี้ คนกว่า 90% ในกลุ่มนั้น ก็รุมสับผมเละ จากคำนินทาของอดีตเพื่อน 2 คนหลักนั่น
(ผมก็พอเข้าใจได้ ว่าอาจจะไม่ชอบผม ตั้งแต่ร่วมก๊วนสมัยมัธยม)
_
ในช่วงที่ผมโดนเพื่อนที่ผมเคยจำกัดความว่าเพื่อนตาย เท ผมก็มีปัญหากับครอบครัวมาเรื่อยๆ ในเรื่องของธุรกิจ
แฟนผม อยู่ร่วมกับบ้านผมมา 5 ปี เขาเห็นชีวิตผมทั้งหมด เขายังพูดบ่อยๆ ว่าผมเป็นลูกชัง(ผมมีน้องชายอีกคน)
(อาจเพราะผมเป็นเกย์มั้ง) ทุกคนรอบๆผม แม้แต่พนักงานของพ่อกะแม่ผมบางคน ยังพูดออกมาให้ได้ยิน ว่าผมเป็นลูกชัง
นั่นทำให้ผมไม่ค่อยได้โทรคุยอะไรกับพ่อแม่นัก (พ่อแม่ผมอยู่กับน้องชายผมที่ต่างประเทศ ส่วนผมดูแลธุรกิจบางอย่างให้เขาที่ฝั่งไทย)
_
ในขณะที่ มิตร และครอบครัวกำลังพัง แฟนผมก็ กลับไปคุยอย่างจริงจัง กับคนที่เคยคุยๆกันก่อนคบผมเมื่อ 5 ปีก่อน บอกชอบ คิดถึง
เอาวันเดือนปีเกิด เขาไปดูดวง คุยแหย่กัน ในแชทเฟสบุ๊ค และบอกฝ่ายนั้นว่า อยู่กับผมเพราะบุญคุณพ่อแม่ผม และผมก็เห็นข้อความเหล่านั้น
ในวันคล้ายวันเกิดผม เป็นการเซอร์ไพรส์วันเกิด ที่สุดยอด หลังจากนั้นมาเราทะเลาะกัน และเขามักจะพูดถึงเรื่องการเลิกรากัน แทบทุกวัน
หาวิธีจะออกไปจากชีวิตผม (พ่อแม่ผมให้งานเขา และเขาต้องการลาออก) แต่ในช่วงที่ผ่านมา ผมก็มีข้อเสียขั้นสุด กับเขาเหมือนกันคือ
ผมไม่เคยไว้ใจ เชื่อใจเขาเลยสักครั้ง ตั้งแต่คบกันมา ผมค่อนข้างแทรกแซงทุกๆสื่อออนไลน์ของเขาด้วยความรู้ ศักยภาพที่ผมพอจะมี
_
ในขณะที่ทุกอย่างรอบตัวเป็นแบบนี้ ผมก็ยังไม่ค่อยหืออือสักเท่าไร ร้องไห้ก็ไม่ร้อง ร้องไม่เคยออก
ผมไม่กล้าระบายอะไรลงเฟสบุ๊คส่วนตัว ไม่มีใครคอยรับฟังด้วย
_
ขี้เกียจเข้าหาธรรมมะด้วย เคยบวชแล้วก็ยังไม่เห็นจะสลัดความทุกข์จากความสัมพันธ์รอบๆ ให้หมดไปได้สักที
เมื่อคุณมีปัญหากับทุกความสัมพันธ์รอบๆตัวในระยะเดียวกัน?
ปัญหาของผมคือ ผมเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์แย่ หรืออย่างน้อย คนรอบข้างก็ต้องคิดแบบนั้น
ถ้าใครเคยดูซีรีย์ฮอร์โมน แล้วรู้จักตัวละครชื่อ เต้ย ผมก็คล้ายๆแบบนั้นแหละครับ คือเป็นประเภทสันโดษ เงียบๆนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด
และไม่ค่อยจะอินกับเรื่องอะไรง่ายๆ ไม่อธิบาย ควบคุมอารมณ์ได้ดีค่อนไปทางเก็บกด(มั้ง)
หรือ อินในเรื่องที่คนส่วนใหญ่ไม่อินกัน เช่นผมอินกับเรื่องสืบสวนสอบสวน คดี กีฬา+กีฬาต่อสู้ การเมือง ที่โดยปกติ ไลฟ์สไตล์เกย์อาจไม่ใช่แบบนี้
และไม่ค่อยอินกับเรื่องบันเทิงง่ายสักเท่าไร
_
มีคนถามผมว่า ผมชอบนักร้องอะไร ดาราคนไหน เพลงแบบไหน ส่วนใหญ่ที่ผมตอบจะเป็นประเภทที่กลุ่มคนรู้จักน้อย
เขาถามผมว่า ทำไมดูเหมือนชอบพวกแนวพระรอง ผมก็ตอบว่า ผมไม่ชอบสิ่งที่เป็นเป้าสายตา แต่ในขณะเดียวกันผมก็ค่อนไปทางขวางโลก
ย้อนแย้งกับการไม่ชอบเป็นเป้าสายตาเอามากๆ
_
ยังมีอีกหลาย พฤติกรรม ที่คนรอบๆข้าง แม้แต่แฟนผม รู้สึกประหลาด
แฟนผมพบกับแม่ผมครั้งแรก (แม่ผมไม่ค่อยได้มาไทย) หลังจากทักทายกันไม่กี่ประโยคเขาก็ถามว่าทำไม ผมมีความคิดแบบนั้นแบบนี้
วิธีความคิดแบบนี้ ขี้สงสัยสุดโต่ง หรือพวกนิสัยซับซ้อน
_
ทีแรกผมมีเพื่อนสนิท อยู่ 3 คน ที่คบมาตั้งแต่มัธยม เพราะ 4 ปีในรั้วมหาวิทยาลัย ผมไม่มีเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว มนุษย์สัมพันธ์ ห่วยสุดๆ
พอมาจนทำงาน เพื่อน 2 ใน 3 ก็เทเราด้วยเหตุผลต่างๆนานา ซึ่งเพื่อน 2 คนนี้ก็มีเพื่อนกลุ่มใหญ่ อีกที ราวๆ 12-13 คน ในสมัยมัธยม
(ที่ผมเคยร่วมก๊วนสนิทกันสมัยมัธยม แต่ห่างๆกันไป) คราวนี้ คนกว่า 90% ในกลุ่มนั้น ก็รุมสับผมเละ จากคำนินทาของอดีตเพื่อน 2 คนหลักนั่น
(ผมก็พอเข้าใจได้ ว่าอาจจะไม่ชอบผม ตั้งแต่ร่วมก๊วนสมัยมัธยม)
_
ในช่วงที่ผมโดนเพื่อนที่ผมเคยจำกัดความว่าเพื่อนตาย เท ผมก็มีปัญหากับครอบครัวมาเรื่อยๆ ในเรื่องของธุรกิจ
แฟนผม อยู่ร่วมกับบ้านผมมา 5 ปี เขาเห็นชีวิตผมทั้งหมด เขายังพูดบ่อยๆ ว่าผมเป็นลูกชัง(ผมมีน้องชายอีกคน)
(อาจเพราะผมเป็นเกย์มั้ง) ทุกคนรอบๆผม แม้แต่พนักงานของพ่อกะแม่ผมบางคน ยังพูดออกมาให้ได้ยิน ว่าผมเป็นลูกชัง
นั่นทำให้ผมไม่ค่อยได้โทรคุยอะไรกับพ่อแม่นัก (พ่อแม่ผมอยู่กับน้องชายผมที่ต่างประเทศ ส่วนผมดูแลธุรกิจบางอย่างให้เขาที่ฝั่งไทย)
_
ในขณะที่ มิตร และครอบครัวกำลังพัง แฟนผมก็ กลับไปคุยอย่างจริงจัง กับคนที่เคยคุยๆกันก่อนคบผมเมื่อ 5 ปีก่อน บอกชอบ คิดถึง
เอาวันเดือนปีเกิด เขาไปดูดวง คุยแหย่กัน ในแชทเฟสบุ๊ค และบอกฝ่ายนั้นว่า อยู่กับผมเพราะบุญคุณพ่อแม่ผม และผมก็เห็นข้อความเหล่านั้น
ในวันคล้ายวันเกิดผม เป็นการเซอร์ไพรส์วันเกิด ที่สุดยอด หลังจากนั้นมาเราทะเลาะกัน และเขามักจะพูดถึงเรื่องการเลิกรากัน แทบทุกวัน
หาวิธีจะออกไปจากชีวิตผม (พ่อแม่ผมให้งานเขา และเขาต้องการลาออก) แต่ในช่วงที่ผ่านมา ผมก็มีข้อเสียขั้นสุด กับเขาเหมือนกันคือ
ผมไม่เคยไว้ใจ เชื่อใจเขาเลยสักครั้ง ตั้งแต่คบกันมา ผมค่อนข้างแทรกแซงทุกๆสื่อออนไลน์ของเขาด้วยความรู้ ศักยภาพที่ผมพอจะมี
_
ในขณะที่ทุกอย่างรอบตัวเป็นแบบนี้ ผมก็ยังไม่ค่อยหืออือสักเท่าไร ร้องไห้ก็ไม่ร้อง ร้องไม่เคยออก
ผมไม่กล้าระบายอะไรลงเฟสบุ๊คส่วนตัว ไม่มีใครคอยรับฟังด้วย
_
ขี้เกียจเข้าหาธรรมมะด้วย เคยบวชแล้วก็ยังไม่เห็นจะสลัดความทุกข์จากความสัมพันธ์รอบๆ ให้หมดไปได้สักที