ชอบบุพเพสันนิวาส ที่ไม่มีตัวอิจฉาตัวร้ายที่น่าเกลียด แต่ให้น้ำหนักสถานที่ อาหาร การแต่งตัว ทำให้เกิดกระแสตามรอย

เหมือนว่าเรื่องนี้จะแตกต่างจากละครไทย ที่มีแต่อิจฉาริษยา กลั่นแกล้งกัน เรื่องไปในทางส่งเสริมด้านลบของมนุษย์

แต่บุพเพสันนิวาส ดูเหมือนไม่มีตัวร้าย (เพราะตัวร้ายตายไปแล้ว นางเอกมาสิงแทน) ไม่มีจ้างคนไปข่มขืนนางเอก แล้วตัวเองโดนข่มขืนเอง ฯลฯ แต่กลับไปให้น้ำหนักที่สถานที่จริง ทำให้แฟนละครอยากตามรอย มีการสอดแทรก จุดเด่นของจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่ใครไปเที่ยวก็มักจะสั่งกุ้งแม่น้ำน้ำจิ้มซีฟู๊ดแซ่บๆมากิน  ก็ถูกทำลงในละคร สิ่งต่างๆเหล่านี้ มันคือวัฒนธรรม ที่เป็นนามธรรม แต่ถูกฉายไฟ ส่องไฟ ให้เกิดเป็นฉากสำคัญในเนื้อเรื่อง หรือมะม่วงน้ำปลาหวาน พลันตอนที่ฉายจบลง วันรุ่งขึ้นหลายบ้านก็มีเมนู มะม่วงน้ำปลาหวาน กุ้งแม่น้ำเผา ขึ้นโต๊ะที่บ้านทันที

เพราะละครทำให้วัฒนธรรมที่เป็นนามธรรม กลายมาเป็นรูปธรรม แฟนละครอยากมีส่วนร่วมในละครที่ตัวเองรัก อยากลุกขึ้นมาใส่ชุดไทย ไปวัดไชยวัฒนาราม ทำมะม่วงน้ำปลาหวาน กุ้งเผากิน   และอะไรจะตามมาอีกน้าาาาา  สิ่งเหล่านี้มันคือความยอดเยี่ยมที่ละครเรื่องหนึ่งสร้างให้เกิดกระแสขึ้นมาได้  ไม่แน่ว่าในอนาคตละครอาจจะดังในต่างประเทศ อาจจะทำให้เงินตราต่างประเทศหลั่งไหลเข้าสู่ไทย จากการตามรอยละคร  

ขอชื่นชมผู้สร้างละครเรื่องนี้มากๆ  อยากให้มีละครแบบนี้อีก  ละครที่ส่งเสริมด้านบวก สิ่งที่ดีงาม  ส่งเสริมของไทยที่ดีๆ  ฉายไฟส่องไฟไปที่วัฒนธรรมดีงามของไทย สื่อออกไปให้คนไทยภาคภูมิใจ  ให้คนต่างชาติอยากมาเยี่ยมชมชิมสัมผัสเมืองไทย   ขอขอบคุณคณะผู้เกี่ยวข้องกับละครบุพเพสันนิวาสอีกครั้ง ขอบคุณครับ