ชีวิตต้องพยามไหม

เคยสงสารตัวเองไหม ทำไมต้องพยาม มากกว่าคนอื่น คนที่ลำบากคือเราเสมอ เป็นคนที่โดนเอาเปรียบ เสมอ ท้อกับการใช่ชีวิต หาคำว่ามิตรแท้ไม่มี คงเป็นกรรม ชวิตคงไม่มีรักผมมากว่าตัวเองแล้ว เมื่อเราล้มเราเป็นฝ่าย ที่ต้องลุกเองมือที่จะดึงพยุงขึ้นไม่มี คุยกับตัวเองยิ้มให้กับตัวเอง ให้กำลังใจตัวเอง ชิวิตนี้คงไม่รู้จักใครนอกจากตัวเอง ไม่มีใครเคยได้เข้าใกล้โลกของผม เลยสักคน ลองนั่งคนเดียว กินข้าวคนเดียว หากผมสามารถสร้างตัวผมอีกคนที่มีตัวตน ผมก็จะทำมัน