คือเรื่องมีอยู่ว่า...
เราคบกับแฟนมาได้ปีกว่าแล้ว อยู่บ้านเดียวกัน แต่ปัญหาคือแฟนเราเค้าไม่มีเวลาให้เราเลย อยู่บ้านเดียวกันแต่นอนคนละเวลา เราตื่นเค้าหลับ (นี้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องไปเที่ยวกันนะ ไม่มีเลย555) เนื่องจากเค้าเป็นฟรีแลนซ์ เค้าเลยค่อนข้างที่จะแบบทำงานไม่เป็นเวลา แต่เมื่อก่อนเค้าทำงานบริษัทปกติเนี่ยแหละ งานเค้าก็เยอะนะ แต่รู้สึกว่าหลังเลิกงานเค้าจะมีเวลาให้เราปกติ พอเค้าลาออกจากงานประจำมาเป็นฟรีแลนซ์มันเลยทำให้หลายๆอย่างดูเปลี่ยนไป ย้ายจากเวลาทำงานที่เคยทำเหมือนคนทั่วไป มาทำตอนเย็น เวลานอนคือตอนเช้า กินข้าวพร้อมกันยังหาเวลาแบบนั้นน้อยเลย แล้วเราค่อนข้างที่จะเครียดเพราะว่าสุขภาพเค้าก็ไม่ค่อยดีด้วย เหตุผลมาจากการใช้ชีวิตที่ไม่เป็นเวลา
บางอย่างมันก็ค่อนข้างที่จะหลายปัจจัยนะ แต่เราว่าเราเข้าใจเค้านะ แต่ดูเหมือนว่าเค้าจะไม่พยายามที่จะเข้าใจเราสักเท่าไหร่ ไม่ได้บอกว่าคนทำงานเยอะมันไม่ดีนะ แต่มันก็น่าจะมีช่องว่างให้คนรอบข้างเค้าบ้างหรือป่าว?
หรือตั้งแต่ที่ทุกคนอ่านมา เรางี่เง่าเกินไปหรือป่าว? อย่างน้อยขอให้เค้าได้มีเวลาคุยกับเราบ้างก็ยังดี 1วันคุยกันแค่ไม่กี่ประโยคเลย มีแต่เราชวนเค้าคุยเป็นส่วนใหญ่ แต่ดูเหมือนเค้าจะยุ่งตลอดเวลา จนไม่มีเวลาถามเราว่าวันนี้เราเป็นไงบ้าง มีแต่เราเนี่ยแหละเล่าให่เค้าฟังทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าเค้าอยากฟังเรื่องของเราหรือป่าวอ่ะนะ5555
ถ้าเป็นเพื่อนๆจะแก้ปัญหาแบบนี้ยังไงดีคะ?
**ติได้ว่าได้ บางทีเรื่องตอนนี้ที่เราไม่โอเคอาจจะเพราะเราตามใจตัวเองมากไปหรือป่าว จะได้เอาไปปรับปรุงหน่ะ
ถ้าแฟนไม่มีเวลาให้ เราควรทำอย่างไรได้บ้าง?
เราคบกับแฟนมาได้ปีกว่าแล้ว อยู่บ้านเดียวกัน แต่ปัญหาคือแฟนเราเค้าไม่มีเวลาให้เราเลย อยู่บ้านเดียวกันแต่นอนคนละเวลา เราตื่นเค้าหลับ (นี้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องไปเที่ยวกันนะ ไม่มีเลย555) เนื่องจากเค้าเป็นฟรีแลนซ์ เค้าเลยค่อนข้างที่จะแบบทำงานไม่เป็นเวลา แต่เมื่อก่อนเค้าทำงานบริษัทปกติเนี่ยแหละ งานเค้าก็เยอะนะ แต่รู้สึกว่าหลังเลิกงานเค้าจะมีเวลาให้เราปกติ พอเค้าลาออกจากงานประจำมาเป็นฟรีแลนซ์มันเลยทำให้หลายๆอย่างดูเปลี่ยนไป ย้ายจากเวลาทำงานที่เคยทำเหมือนคนทั่วไป มาทำตอนเย็น เวลานอนคือตอนเช้า กินข้าวพร้อมกันยังหาเวลาแบบนั้นน้อยเลย แล้วเราค่อนข้างที่จะเครียดเพราะว่าสุขภาพเค้าก็ไม่ค่อยดีด้วย เหตุผลมาจากการใช้ชีวิตที่ไม่เป็นเวลา
บางอย่างมันก็ค่อนข้างที่จะหลายปัจจัยนะ แต่เราว่าเราเข้าใจเค้านะ แต่ดูเหมือนว่าเค้าจะไม่พยายามที่จะเข้าใจเราสักเท่าไหร่ ไม่ได้บอกว่าคนทำงานเยอะมันไม่ดีนะ แต่มันก็น่าจะมีช่องว่างให้คนรอบข้างเค้าบ้างหรือป่าว?
หรือตั้งแต่ที่ทุกคนอ่านมา เรางี่เง่าเกินไปหรือป่าว? อย่างน้อยขอให้เค้าได้มีเวลาคุยกับเราบ้างก็ยังดี 1วันคุยกันแค่ไม่กี่ประโยคเลย มีแต่เราชวนเค้าคุยเป็นส่วนใหญ่ แต่ดูเหมือนเค้าจะยุ่งตลอดเวลา จนไม่มีเวลาถามเราว่าวันนี้เราเป็นไงบ้าง มีแต่เราเนี่ยแหละเล่าให่เค้าฟังทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าเค้าอยากฟังเรื่องของเราหรือป่าวอ่ะนะ5555
ถ้าเป็นเพื่อนๆจะแก้ปัญหาแบบนี้ยังไงดีคะ?
**ติได้ว่าได้ บางทีเรื่องตอนนี้ที่เราไม่โอเคอาจจะเพราะเราตามใจตัวเองมากไปหรือป่าว จะได้เอาไปปรับปรุงหน่ะ