อย่างที่ผ่านมาช่วงสอบ ไม่ทำอะไรเลยค่ะ นอนทั้งวัน มี6วิชา อ่านไปไม่ถึง3วิชาค่ะ รู้สึกท้อแท้มาก เกลียดตัวเองที่ทำไมขี้เกียจขนาดนี้ รู้ว่าต้องอ่านหนังสือ แต่ก็ทำไม่ได้ค่ะ นอนอย่างเดียว มันล้า ขี้เกียจไปหมด (รู้สึกจะมี2วิชาที่จะตกค่ะ ไม่แน่ใจว่าจะตกมั้ย ไม่อ่านหนังสือ อะไรที่จำได้ก็เอามาตอบในห้องสอบค่ะ ซึ่งโชคดีที่บางวิชารู้สึกทำได้เพราะชอบเก็บรายละเอียดในห้องเรียน) ไม่เข็ดเสียที รู้สึกเบื่อหน่ายกับตัวเองค่ะ คือมันไม่มีจุดหมายเลย คิดว่าเกรดจาก3.5 ตกมา 2.5 จะตกอีกก็ไม่เป็นไร ไม่มีความคาดหวังอีกต่อไปแล้ว ก็เกลียดตัวเองอะค่ะที่คิดแบบนี้ แต่ใจมันชาตั้งแต่เกรดตกแล้ว จากที่ตอนแรกจะคว้าเกรด3.00 คืน แต่ก็ไม่มีจุดมุ่งหมายเลยค่ะ เพราะมันมีความรู้สึก "เกรดยังไงก็ได้" มากกว่าค่ะ ซึ่งตอนนี้ก็ยังอยากเรียนสูงๆ แต่ที่ไหนก็ได้ หรือไม่ก็เป็นนักแปลเอกสาร หรือเป็นคนขายของธรรมดาๆ ซึ่งแบบไร้ความทะเยอทะยานมากค่ะ ต่างจากเมื่อก่อน อยากเรียนสูงๆ อยากทำงานดีๆ มีเงินเดือนสูงๆ แต่ตอนนี้รู้สึกเหนื่อย ไฟมอดหมดแล้ว อารมณ์แบบว่า "แล้วแต่ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด" ซึ่งไม่โอเคเลยค่ะ ทำไมอยู่ดีๆ กลายเป็นแบบนี้ได้
แต่มีวิชานึงนะคะ ที่เคยพลาดD+ มิดเทอมนี้ก็อ่านจนไม่หลับไม่นอนเลยค่ะ ผลก็ออกมาทำได้ (สอบวันแรกของมิดเทอมค่ะ) พอสอบเสร็จก็ไม่อ่านอะไรอีกเลย เพราะเหมือนไปทุ่มวิชาเดียว แย่มากค่ะ เฮ้อ
คือตอนนี้ดันไม่ตั้งใจเรียน กลับหาวิธีว่าวันๆ เนี่ยจะทำอะไรดีถึงจะรวย ซึ่งแบบรู้สึกข้ามขั้นค่ะ มีแนวคิดว่าจะขายของพรีออเดอร์ หรือจะทำนิยายขาย เพราะถ้านิยายมีชื่อ ก็รายได้ค่อนข้างดี หรือคิดว่าจะทำงานเกี่ยวกับแปลเอกสาร แปลนิยาย เพราะดูรายได้เพราะว่าสูงมาก แบบคิดๆๆ ตลอดค่ะเรื่องเงินๆ ทองๆ ซึ่งแบบ.. ตอนนี้ยังเรียนไม่จบเลย ควรโฟกัสที่การเรียนก่อนไหม บางทีก็รำคาญตัวเองค่ะ รำคาญมาก
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ