เมื่อเด็กอายุ 15 ต้องเจอกับมนุษย์ป้าครั้งแรกในชีวิต

เรื่องมาจากว่า หนูต้องขึ้นรถสองแถวกลับบ้าน หนูก็ขึ้นไปนั่งบนรถสองแถวซึ่งบนรถมันมีที่ว่างเหลืออยู่เราก็ไปนั่งริมสุดที่มันจจะติดกับทางลงรถสองแถวเพราะตรงนี้มันกดออดง่าย  และแล้วก็เจอมนนุษย์ป้าอายุประมาณ 60-70  ป้าบอก นี่หลบไปหน่อยได้มั้ยป้าจะนั่งหนูก็งงเพราะที่อื่นว่างตั้งเยอะแล้วเราก็มาก่อนด้วย เราก็หลบให้เพราะเข้าใจว่า ป้าแก่แล้วก็คงคิดเหมือนเรานั่งใกล้ออดกดง่ายดี วันต่อมาโดนอีกขนาดเปลี่ยนที่ใหม่แล้วนะป้าก็ไล่ พอไปนั่งที่อื่นอีกป้าก็ไล่ หนูรำคาญก็เลยยืนขึ้นแล้วไปยืนตรงท้างรถที่มันเป็นทางขึ้นทางลงอ่ะ เพราะหนูแขนสั้นและตัวเล็ก(เตี้ย)สูงแค่ 149 น้ำหนัก 36 จะให้ไปยืดแขนบนรถนานๆก็ไม่เอาหรอก เวลาจับราวที่มันต้องยืนทุกที่เลยยืดแขนจนเมื่อยกลับบ้านแขนล้า เลยไปยืนท้ายรถสะดวกดี กดออดง่ายที่จับเตี้ยด้วย พอรถออก หนูโดนป้าด่าอีกแล้ว ป้าบอกว่ายืนแล้วเดี๋ยวโดนตำรวจจับคนขับรถจะเดือดร้อน
เอิม.....คิดในใจนะ (ถ้ายืนแล้วโดนตำรวจจับคงไม่มีใครขึ้นรถสองแถวหรอก)ตอนแรกคิดว่าเค้าอาจจะไม่อยากให้เรายืนท้ายรถก็ได้เลยเปลี่ยนมายืนในรถแทนยอมปวดแขนละกัน แล้วป้าก็ไล่หนูลงจากรถบอกไปขึ้นคันใหม่
พอหนุไม่ลงป้าก็บอกว่าฉันเตือนแล้วนะ มายืนห้อยโหนอะไรบนรถลงไปได้แล้วสงสารคนขับเขาบ้างต้องมาโดนจับเพราะเธอคนเดียว แล้วก็ด่าต่อไปเรื่อยๆ
คือแบบในใจคิดนะทำไมไม่มีใครช่วยบ้างเลยวะโดนด่าอยู่เนี่ย จนหนูทนไม่ไหวเลยลงจากรถไปแล้วไปขึ้นคันใหม่เอา
กลับบ้านช้าหน่อยไม่เป็นไรหรอก  วันต่อมาก็เจอป้าเหมือนเดิมเลยเลี่ยงด้วยการไม่ขึ้นรถคันเดียวกันกับป้า ไปขึ้นคันใหม่เอา
ปล.ไม่เคยเจอป้ามาก่อนเลยนะเจอครั้งแรก ไม่ได้พูดจากวนอะไรป้าด้วย เพราะปิดปากเงียบตลอดที่โดนด่าก็มีความงงๆเกิดขึ้น คือแบบอยู่ดีๆก็โดนด่า
เรื่องเกิดนานแล้วนะตั้งแต่ช่วงกีฬาสีปกติกลับรถรับส่ง นร.แต่วันนั้นต้องเสิร์ฟน้ำนักกีฬาที่ซ้อมอยู่และก็รอเก็บของด้วยเลยไม่อยากให้คนอื่นรอมันนานแล้วก็เลยบอกคนขับให้ไปได้เลยเดี๋ยวกลับเอง