ระบาย+ขอคำปรึกษา ยาวหน่อยน่ะค่ะ
สวัสดีค่ะ ฉันมีเรื่องมาระบายและอยากขอคำปรึกษาเรื่องน้องสาวเราเองเป็นคนที่มึนไม่ค่อยจะทำงานตามที่สั่ง ไม่ใส่ใจงานที่บ้านและเรื่องตัวเอง ไม่แบ่งเบางานที่บ้านเลย เพราะน้องติดมือถิอหนักมากๆ ชนิดว่าทานข้าวก็กดมือถิอร่วมกับตักข้าวไปด้วย เข้าห้องน้ำ หรือจะทำอะไรก็ไม่เคยห่างจากมือถือเลย คึอน้องสาวอายุ18ปี เข้าใจว่าวัยนี้คือวัยรุ่นมีความรักมีเพื่อนมากกว่าครอบครัว คือที่บ้านเปิดเป็นร้านค้าและจำหน่ายตั๋วรถโดยสารเพราะอยู่ใกล้ บขส. ทุกๆวันแม่จะเป็นคนทำหน้าที่หลักหน้าร้านเพราะเรามีลูกจะดูแลลูกตอนกลางวันและจะรอน้องกลับมาจากร.ร และรับช่วงต่อดูแลลูกเรา น้องกลับมาจากร.ร16.00น. เราจะให้พักและเริ่มทำงานบ้านตอน17.00น. หน้าที่มี ล้างจาน+หุงข้าวให้หมา+ป้อนข้าวลูกเรา+อาบน้ำให้ลูกเรา+ส่งเข้านอนตอน19.30น.เราจะปล่อยให้ลูกเล่นในห้องจนและ20.30น. ปิดทีวีและปิดไฟบังคับให้เข้านอน หน้าที่น้องจะเริ่ม17.00น.ต้องเสร็จให้ทัน19.30 เราเองหลังจากน้องมารับช่วงเราจะออกไปขายตั๋วรถและขายของ ตามตารางน้องจะน้องเริ่ม17.00-19.30น. หลังจากนั้นคือเวลาส่วนตัว จะรีดผ้า หรือทำการบ้าน นั่งเล่นมือถือเราก็จะปล่อยแล้ว แต่ปัญหาอยู่ตรงที่ไม่เคยรักษาหน้าที่ตัวเองเลยค่ะ ไม่ทำตามตารางงานที่สั่งซึ่งมีไม่กี่อย่างบ้างวันแฟนเราอยู่น้องก็จะทำแค่จัดการลูกเราให้เรียบร้อยแค่นั้น บ้างวันลูกเรานอน22.00น.กว่าๆ ซึ่งเราทำงานร้านจะปิด23.00น.กว่า บ้านวันเข้ามาในห้องลูกเรายังไม่นอน บ้างวันเข้ามาแพมเพิสลูกไม่ใส่นอนทั้งๆอย่างนั้น ฉี่เต็มที่นอน บ้างวันอึในแพมเพิสตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้เราเข้ามาเที่ยงคืนกว่าจะเปลี่ยนแพมเพิสคืออึเต็มเลย พอถามน้อง คำตอบที่ได้คือลืม นิ่งและไม่ปรับปรุง เราเจอแบบนี้บ่อยมากๆจนเราเองคุยกับแม่ว่าเราจะไม่ออกมาช่วยแล้วน่ะ เพราะลูกไม่มีคนสนใจเลย และเราไม่ออกมา หน้าที่น้องเลยเปลี่ยน กลับมาจากร.ร น้องก็นั่งขายตั๋วแทนเริ่มตั้งแต่ถึงบ้านยัน5ทุ่มเที่ยงคืน หรือจนกว่าคนที่จองตั๋วไว้จะเดินทางหมด ถึงจะกลับบ้านได้ และเรื่องล้างจาน ข้าวที่ต้องหุงให้หมา แม่ก็ต้องด่าทุกวันเพราะน้องไม่สนใจอะไรเลย และน้องเป็นคนที่ขี้อายมากแม่ให้ส่งผู้โดยสารก็จะมีข้ออ้าง ใส่ชุดนักเรียนมั้ง ใส่กระโปร่ง ร้อนไม่อยากเดิน คือข้ออ้างสารพัดจะมาอ้าง คือจะไม่เดินเลยจะนั่งขายตั๋วและเล่นมือถืออย่างเดี๋ยว บ้างทีคนมาซื้อตํ๋วยืนเรียกยังไม่รู้เรื่องเพราะใส่หูฟัง ฟังเพลงไม่สนใจหน้าร้านเลย
เราพยายามมาหลายวิธีแล้วเพราะประเด็นคือแม่เราไม่พูด แม่เราไม่คิดจะทำอะไรเลย คือปล่อยเรื่องให้มันมาขนาดนี้ เราพยายามเอาใจ อยากได้กล้อง 16,000 เราก็ซื้อให้เราคิดว่าเป็นกำลังใจให้น้องได้เปลี่ยนนิสัย แต่ผลคือตรงข้ามไม่สนใจเหมือนเดิม เหมือนมีแม่ค่อยหนุนหลังเลยไม่กลัว เราอยากรู้ว่าจะแก้ไขยังไงดี เราหมดทางจะทำให้น้องเปลี่ยนนิสัยแล้ว ที่เราเดือดร้อนอยากให้น้องเปลี่ยนคือเราอยากจะออกไปช่วยแม่ทำงานหน้าร้าน เพราะแม่ทำมาทั้งวัน อย่างเราออกไปเราเดินส่งผู้โดยสาร แนะนำผู้โดยสาร ทำหน้าที่เต็มที่กว่าน้อง แต่คือลูกเราไม่มีคนดูแล มันไม่เต็มที่เวลาทำงานหน้าร้านเลยเป็นกังวล อยากขอคำปรึกษาหน่อยว่าแก้ยังไงดี ขอบคุณค่ะ
แก้นิสัยคนแบบนี้ยังไงดี
สวัสดีค่ะ ฉันมีเรื่องมาระบายและอยากขอคำปรึกษาเรื่องน้องสาวเราเองเป็นคนที่มึนไม่ค่อยจะทำงานตามที่สั่ง ไม่ใส่ใจงานที่บ้านและเรื่องตัวเอง ไม่แบ่งเบางานที่บ้านเลย เพราะน้องติดมือถิอหนักมากๆ ชนิดว่าทานข้าวก็กดมือถิอร่วมกับตักข้าวไปด้วย เข้าห้องน้ำ หรือจะทำอะไรก็ไม่เคยห่างจากมือถือเลย คึอน้องสาวอายุ18ปี เข้าใจว่าวัยนี้คือวัยรุ่นมีความรักมีเพื่อนมากกว่าครอบครัว คือที่บ้านเปิดเป็นร้านค้าและจำหน่ายตั๋วรถโดยสารเพราะอยู่ใกล้ บขส. ทุกๆวันแม่จะเป็นคนทำหน้าที่หลักหน้าร้านเพราะเรามีลูกจะดูแลลูกตอนกลางวันและจะรอน้องกลับมาจากร.ร และรับช่วงต่อดูแลลูกเรา น้องกลับมาจากร.ร16.00น. เราจะให้พักและเริ่มทำงานบ้านตอน17.00น. หน้าที่มี ล้างจาน+หุงข้าวให้หมา+ป้อนข้าวลูกเรา+อาบน้ำให้ลูกเรา+ส่งเข้านอนตอน19.30น.เราจะปล่อยให้ลูกเล่นในห้องจนและ20.30น. ปิดทีวีและปิดไฟบังคับให้เข้านอน หน้าที่น้องจะเริ่ม17.00น.ต้องเสร็จให้ทัน19.30 เราเองหลังจากน้องมารับช่วงเราจะออกไปขายตั๋วรถและขายของ ตามตารางน้องจะน้องเริ่ม17.00-19.30น. หลังจากนั้นคือเวลาส่วนตัว จะรีดผ้า หรือทำการบ้าน นั่งเล่นมือถือเราก็จะปล่อยแล้ว แต่ปัญหาอยู่ตรงที่ไม่เคยรักษาหน้าที่ตัวเองเลยค่ะ ไม่ทำตามตารางงานที่สั่งซึ่งมีไม่กี่อย่างบ้างวันแฟนเราอยู่น้องก็จะทำแค่จัดการลูกเราให้เรียบร้อยแค่นั้น บ้างวันลูกเรานอน22.00น.กว่าๆ ซึ่งเราทำงานร้านจะปิด23.00น.กว่า บ้านวันเข้ามาในห้องลูกเรายังไม่นอน บ้างวันเข้ามาแพมเพิสลูกไม่ใส่นอนทั้งๆอย่างนั้น ฉี่เต็มที่นอน บ้างวันอึในแพมเพิสตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้เราเข้ามาเที่ยงคืนกว่าจะเปลี่ยนแพมเพิสคืออึเต็มเลย พอถามน้อง คำตอบที่ได้คือลืม นิ่งและไม่ปรับปรุง เราเจอแบบนี้บ่อยมากๆจนเราเองคุยกับแม่ว่าเราจะไม่ออกมาช่วยแล้วน่ะ เพราะลูกไม่มีคนสนใจเลย และเราไม่ออกมา หน้าที่น้องเลยเปลี่ยน กลับมาจากร.ร น้องก็นั่งขายตั๋วแทนเริ่มตั้งแต่ถึงบ้านยัน5ทุ่มเที่ยงคืน หรือจนกว่าคนที่จองตั๋วไว้จะเดินทางหมด ถึงจะกลับบ้านได้ และเรื่องล้างจาน ข้าวที่ต้องหุงให้หมา แม่ก็ต้องด่าทุกวันเพราะน้องไม่สนใจอะไรเลย และน้องเป็นคนที่ขี้อายมากแม่ให้ส่งผู้โดยสารก็จะมีข้ออ้าง ใส่ชุดนักเรียนมั้ง ใส่กระโปร่ง ร้อนไม่อยากเดิน คือข้ออ้างสารพัดจะมาอ้าง คือจะไม่เดินเลยจะนั่งขายตั๋วและเล่นมือถืออย่างเดี๋ยว บ้างทีคนมาซื้อตํ๋วยืนเรียกยังไม่รู้เรื่องเพราะใส่หูฟัง ฟังเพลงไม่สนใจหน้าร้านเลย
เราพยายามมาหลายวิธีแล้วเพราะประเด็นคือแม่เราไม่พูด แม่เราไม่คิดจะทำอะไรเลย คือปล่อยเรื่องให้มันมาขนาดนี้ เราพยายามเอาใจ อยากได้กล้อง 16,000 เราก็ซื้อให้เราคิดว่าเป็นกำลังใจให้น้องได้เปลี่ยนนิสัย แต่ผลคือตรงข้ามไม่สนใจเหมือนเดิม เหมือนมีแม่ค่อยหนุนหลังเลยไม่กลัว เราอยากรู้ว่าจะแก้ไขยังไงดี เราหมดทางจะทำให้น้องเปลี่ยนนิสัยแล้ว ที่เราเดือดร้อนอยากให้น้องเปลี่ยนคือเราอยากจะออกไปช่วยแม่ทำงานหน้าร้าน เพราะแม่ทำมาทั้งวัน อย่างเราออกไปเราเดินส่งผู้โดยสาร แนะนำผู้โดยสาร ทำหน้าที่เต็มที่กว่าน้อง แต่คือลูกเราไม่มีคนดูแล มันไม่เต็มที่เวลาทำงานหน้าร้านเลยเป็นกังวล อยากขอคำปรึกษาหน่อยว่าแก้ยังไงดี ขอบคุณค่ะ