เราตั้งกะทู้นี้มาเพื่อระบายความในใจ
ตอนจะมาเรียนปี1เราตั่งใจจะอยู่ห้องคนเดียวเพราะรู้นิสัยตัวเองว่าอยู่กับคนอื่นไม่ได้แน่ๆเพราะแม่ชอบบอกว่าเราสกปกตลอดเลยทำให้เราคิดว่าตัวเองเป็นคนสกปก พอใกล้ถึงวันย้ายเขาหอมีคนรู้จักแม่มาขอแม่เราให้ลูกตัวเองอยู่ด้วยเพราะห่วงลูกกลัวลูกอยู่คนเดียวไม่ได้ แม่เราก็ให้เราตัดสินใจเองเราก็สงสารเลยให้อยู่ด้วยเพราะฝั่งนั้นก็แต่งตัวดีดูรวยคงไม่มีปัณหากันเรื่องเงินแล้วเราก็รู้จักลูกของคนรู้จักแม่แต่ก็ไมสนิดด้วย
พอมาอยู่ด้วยกันมันทำให้เรารู้ว่าเรา
เป็นคนที่สะอาดมากเพราะรูมเมทเราขนาดแบ่งหน้าที่ให้ยังไม่ทำต้องให้บอกตลอดคนเราก็เหนื่อยบอกเลยต้องทำเองทุกอย่างมีแต่กวาดห้องที่เราไม่กวาดฝังรูมเมทเลยเพราะมันมีแต่เส้นผมเยอะมากรูมเมทไม่ชอบสระผมรู้ได้เลยตั่งแต่แชมพูสระผมยังไม่แกะถุงตั่งแต่ย้ายมาอยู่ห้อง
แล้วก็เรื่องไปกดชักโครกคือเราไปเรียนทั่งวันกับมาว่าจะเขาห้องน้ำคือไม่ไหวเลยเหลื่องแล้วยังมีมดขึ้นอีกคือรับไม่ได้บอกตลอดแต่วันต่อมาก็ทำเหมือนเดิม
แล้วยังมีเรื่องการกินรูมเมทเราทำอาหารไม่เป็นแต่เราเป็นคนชอบทำอาหารเลยตกลงกันว่าถ้าเราทำอาหารเธอล้างจานวันแรกที่ทำอาหารกินก็ดีนะนางบอกว่าพรุ่งนี้ล้างจานให้ พอเช้านางก็ไม่ล้านติดมือถือตลอดเวลาพอบอกว่าอย่าลืมล้างจานนะนางก็บอกว่าได้เลยจนเย็นก็ยังไม่ล้างเราก็ได้ไปล้างเองเพราะเหนื่อยที่ต้องบอกช้ำๆวันต่อว่าเราก็ทำอาหารเหมือนเดิมทำให้มันกินได้2มื้อ2คนเราก็ตักไปกินปกติพอนางไปตักมากินเหลือไว้ก้นหม้อคือทำตั้งเยอะแต่ไม่คิดจะแบ่งไว้กินอีกมื้อเลย
เราไม่ไหวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยโทรคุยกับพอบ่อยๆพ่อบอกว่าเลิกหารของที่จะทำกินเพื่อนจะได้ไม่มายุ่งทำกินเองสบายใจกว่า เราก็ทำอย่างที่พ่อบอกก็โอเคนะ
มีวันหนึ่งเราหุงข้าวไว้แต่เช้าพอตกเย็นมันเหลือข้าวนิดนึงเลยตักมากินแล้วนางก็ยืมมือถือไปสั่งของกินแล้วหัดมาถามเรา ว่าเรามีข้าวอยู่ใช้ปะ เราก็ตอบว่าหมดแล้วนางก็ทำหน้างงแล้วสั่งของกินต่อ
เอาง่ายๆเลยคือนางอยากกินด้วยแต่ติดขี้เกีรจหุง
ข้าวเราก็ซื้อเองหุงก็หุงเองล้างหม้อก็ล้างเองถ้าข้าวเหลือก็ไม่ให้กินหลอก
ข้าวซื้อมาไว้แล้วอยากกินก็หุงเองไม่เคยหวงเพราะเครื่องใช้ไฟฟ้าในห้องก็ของเราทั้งนั้น
เทอม2ไม่อยู่ด้วยแล้วไม่ไหวสกปกไม่พอขี้เกีรจอีกผ้าก็ปล่อยให้มีกลิ่นก่อนถึ่งเขาไปซัก
แม่นางก็นิสัยแย่เหยื่อดแม่เราที่ขายลูกชิ้นทำหน้าไม่พอใช้เวลามีคนมาถามว่าเราไปอยูกับใครแล้วแม่ตอบว่าอยู่กับลูกแม่..แม่นางมาข้อให้ลูกอยู่ด้วย
แม่นางยังชอบมาพูดเรื่องส่งเงินให้ลูกใช้ว่างไม่ต้องรอขายยางก็ส่งให้ได้เงินหมดก็ทักขอ
(พ่อเราเป็นสวน)
นางใช้เงินซื้อแต่ของกินไม่หมดเยอะหลอกน้ำก็นานๆอาบครั้งของใช้ส่วนตัวไม่หมดหลอก
ขอบคุณที่เป็นระบายให้เรารู้สึกโอเคมากที่จริงหลายเรื่องกว่านี้แต่แค่นี้ก็สะบายใจละ
รูมเมทสกปก
ตอนจะมาเรียนปี1เราตั่งใจจะอยู่ห้องคนเดียวเพราะรู้นิสัยตัวเองว่าอยู่กับคนอื่นไม่ได้แน่ๆเพราะแม่ชอบบอกว่าเราสกปกตลอดเลยทำให้เราคิดว่าตัวเองเป็นคนสกปก พอใกล้ถึงวันย้ายเขาหอมีคนรู้จักแม่มาขอแม่เราให้ลูกตัวเองอยู่ด้วยเพราะห่วงลูกกลัวลูกอยู่คนเดียวไม่ได้ แม่เราก็ให้เราตัดสินใจเองเราก็สงสารเลยให้อยู่ด้วยเพราะฝั่งนั้นก็แต่งตัวดีดูรวยคงไม่มีปัณหากันเรื่องเงินแล้วเราก็รู้จักลูกของคนรู้จักแม่แต่ก็ไมสนิดด้วย
พอมาอยู่ด้วยกันมันทำให้เรารู้ว่าเรา
แล้วก็เรื่องไปกดชักโครกคือเราไปเรียนทั่งวันกับมาว่าจะเขาห้องน้ำคือไม่ไหวเลยเหลื่องแล้วยังมีมดขึ้นอีกคือรับไม่ได้บอกตลอดแต่วันต่อมาก็ทำเหมือนเดิม
แล้วยังมีเรื่องการกินรูมเมทเราทำอาหารไม่เป็นแต่เราเป็นคนชอบทำอาหารเลยตกลงกันว่าถ้าเราทำอาหารเธอล้างจานวันแรกที่ทำอาหารกินก็ดีนะนางบอกว่าพรุ่งนี้ล้างจานให้ พอเช้านางก็ไม่ล้านติดมือถือตลอดเวลาพอบอกว่าอย่าลืมล้างจานนะนางก็บอกว่าได้เลยจนเย็นก็ยังไม่ล้างเราก็ได้ไปล้างเองเพราะเหนื่อยที่ต้องบอกช้ำๆวันต่อว่าเราก็ทำอาหารเหมือนเดิมทำให้มันกินได้2มื้อ2คนเราก็ตักไปกินปกติพอนางไปตักมากินเหลือไว้ก้นหม้อคือทำตั้งเยอะแต่ไม่คิดจะแบ่งไว้กินอีกมื้อเลย
เราไม่ไหวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยโทรคุยกับพอบ่อยๆพ่อบอกว่าเลิกหารของที่จะทำกินเพื่อนจะได้ไม่มายุ่งทำกินเองสบายใจกว่า เราก็ทำอย่างที่พ่อบอกก็โอเคนะ
มีวันหนึ่งเราหุงข้าวไว้แต่เช้าพอตกเย็นมันเหลือข้าวนิดนึงเลยตักมากินแล้วนางก็ยืมมือถือไปสั่งของกินแล้วหัดมาถามเรา ว่าเรามีข้าวอยู่ใช้ปะ เราก็ตอบว่าหมดแล้วนางก็ทำหน้างงแล้วสั่งของกินต่อ
เอาง่ายๆเลยคือนางอยากกินด้วยแต่ติดขี้เกีรจหุง
ข้าวเราก็ซื้อเองหุงก็หุงเองล้างหม้อก็ล้างเองถ้าข้าวเหลือก็ไม่ให้กินหลอก
ข้าวซื้อมาไว้แล้วอยากกินก็หุงเองไม่เคยหวงเพราะเครื่องใช้ไฟฟ้าในห้องก็ของเราทั้งนั้น
เทอม2ไม่อยู่ด้วยแล้วไม่ไหวสกปกไม่พอขี้เกีรจอีกผ้าก็ปล่อยให้มีกลิ่นก่อนถึ่งเขาไปซัก
แม่นางก็นิสัยแย่เหยื่อดแม่เราที่ขายลูกชิ้นทำหน้าไม่พอใช้เวลามีคนมาถามว่าเราไปอยูกับใครแล้วแม่ตอบว่าอยู่กับลูกแม่..แม่นางมาข้อให้ลูกอยู่ด้วย
แม่นางยังชอบมาพูดเรื่องส่งเงินให้ลูกใช้ว่างไม่ต้องรอขายยางก็ส่งให้ได้เงินหมดก็ทักขอ
(พ่อเราเป็นสวน)
นางใช้เงินซื้อแต่ของกินไม่หมดเยอะหลอกน้ำก็นานๆอาบครั้งของใช้ส่วนตัวไม่หมดหลอก
ขอบคุณที่เป็นระบายให้เรารู้สึกโอเคมากที่จริงหลายเรื่องกว่านี้แต่แค่นี้ก็สะบายใจละ