นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาตั้งกระทู้ในพันทิป ปกติผมจะอ่านกระทู้ของคนอื่น แต่ตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัดมากเลยอยากจะระบายมันออกมาบ้างครับ

ผมตัดสินใจลาออกจากงานมาเมื่อกลางปีที่แล้วทั้งๆที่ยังไม่มีงานใหม่มารองรับ บริษัทที้ผมออกมาเป็นบริษัทฝรั่งที่อยู่ในไทยมานานแต่สไตล์การทำงานเป็นแบบไทยมาก ผมมาอยู่ที่นี่ได้เดือบ2ปี MD เป็นชาวยุโรปวัยใกล้เกษียณ เขาเป็นคนรับผมเข้าทำงาน ซึ่งตัวMDเองก็ถูกย้ายจากประเทศอื่นมาดูเมืองไทยก่อนหน้าที่จะรับผมได้ไม่กี่เดือน ก่อนหน้านี้ผมทำงานกับบริษัทอเมริกันมาตลอดซึ่งสไตล์การทำงานจะดูจากผลงานล้วนๆ วัดผลกันเห็นๆ ถ้าไม่perform ก็ไปกันเห็นๆ ผมชินกับสไตล์แบบนี้ พอมาทำที่นี่ต้องปรับตัวค่อนข้างเยอะ ที่นี่มีปัญาที่ซุกไว้เยอะแบบหาเจ้าภาพไม่ได้ และหัวๆของหลายแผนกก็ไม่คุยกัน ผมเคยเสนอไอเดียให้ MD แล้ว เขาเห็นด้วย ผมกลายเป็นเจ้าภาพซะเองทั้งๆที่งานนี้ไม่เกี่ยวกับผม กลายเป็นว่าผมอยู่บริษัทนี้มาไม่ถึงสองปีผมเปลี่ยนไป 3 ตำแหน่ง จนล่าสุดมันทำให้ต้องตัดสินใจลาออก

การตัดสินใจของผมมันจากเหตุผลหลายประการที่ทำให้ผมไม่มีความสุขกับการทำงานจนผมนอนไม่หลับเป็นเดือนซึ่งตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยเป็นขนาดนี้มาก่อนเลย ผมไม่ขอเอ่ยถึงสาเหตุนั้นๆนะครับ ไม่อย่างนั้นกระทู้จะยาวเกิน จริงๆแล้วผมเร่งหางานใหม่ตั้งแต่คิดที่จะลาออกและก็สมัครงานมาเรื่อยๆทั้งทางเว็บหางาน, linkedin และrecruiters จนถึงปัจจุบัน มีการเรียกสัมภาษณ์อยู่หลายครั้งก็ยังไม่ได้สักที ผมไม่ได้เลือกงานนะครับ อม้กระทั่งยอมลดเงินเดือน ยอมไปเป็นลูกน้องคนอื่น พอเขาเห็นCVผมเขาก็ไม่กล้ารับ ด้วยตำแหน่งล่าสุดของผม มันกลายเป็น over qualified ไป หรือไม่เขาก็ให้เหตุผลว่าผมเกือบจะมีคุณสมบัติครบตามที่เขาหาอยู่แต่ผมขาดประสบการณ์ในสายธุรกิจของเขา ยังมีอีกหลายกรณี

ผมดูแลคุณแม่มาตั้งแต่ผมเริ่มทำงานใหม่ๆจนถึงตอนนี้ประสบการณ์การทำงานของผมมากกว่า15ปีแล้ว จากที่ผมเคยมีเงินเดือนหลักหลายแสนบาทต่อเดือน แต่ตอนนี้ผมแทบไม่เหลือเงินเลย ไม่มีอะไรจีรังจริงๆ ผมมีภาระหนี้สินอยู่หลายล้าน จากการเอาไปลงทุนแล้วขาดทุน ผมไม่โทษใครนอกจากตัวเองที่ประมาทเอง
ทำเอาจึงต้องรับผลของการกระทำของตัวเอง

ที่ผ่านมาเอา เงินเก็บ + ขายกองทุน + ขายรถที่ยังผ่อนไม่หมด (แถมยังต้องเอาเงินไปปิดตอนขายเพราะราคาที่รับซื้อต่ำกว่ายอดปิดบัญชีไฟแนนซ์) + ของมีค่าทั้งหมด ออกมาทะยอยจ่ายหนี้ในแต่ละเดือนเพื่อรักษาเครดิตและหวังว่าผมจะหางานได้ทันก่อนเงินหมด ช่วงที่ผ่านมาความรู้สึกเครียดยิ่งกว่าเดิม นอนไม่หลับ ซึมเศร้า มีความคิดอยากตายแต่ก็สงสารแม่

ผมก็เชื่อเรื่องบาปบุญ คุณโทษนะครับ สวดมนต์ไหว้พระ ภาวนามาตั้งแต่เด็ก ไปปฏิบัติธรรมบ้างตามโอกาสเพื่อฝึกใจตัวเองให้รู้เท่าทันอารมณ์แต่พอถึงบททดสอบของจริง ผมเป๋ไม่เป็นท่าเลย คือยอมรับเลยว่าจิตใจ+สติไม่เข้มแข็งพอ ตอนนี้มันรู้สึกหทมดอาลัยตายอยาก อยากจะนอนแล้วไม่ต้องตื่น ไม่อยากรับรู้อะไร ไม่อยากรับโทรศัพท์จากธนาคาร

ถ้าจะเริ่มทำธุรกิจของตัวเอง ผมคิดไม่ออกเลยว่าจะทำอะไรเพราะที่ผ่านมาเหมือนหาตัวเองไม่เจอ ไม่รู้ว่าชอบงานแบบไหน มีความรู้สึกว่าตัวเองมันก็แค่ลูกจ้างมืออาชีพ ผมอยากฟังเรื่องของคนอื่นที่เคยผ่านจุดนี้มา ผ่านมาได้ยังไงครับ