คือผมสงสัยน่ะครับ
ผมเห็นกระทู้มากมาย กล่าวไว้ว่า ไม่ว่าคุณจะรวย หรือจน ก็สามารถที่จะมี ความสุข ได้เท่าๆกัน
ความสุขไม่เกี่ยวกับฐานะ หรือการมีเงินมากหรือน้อย
แต่อยู่ที่ความคิดและความพึงพอใจของแต่ละบุคคุลล้วนๆ
ผมเลยสงสัยว่ามันจริงเหรอครับ ?
สิ่งที่มนุษย์เราปราถนาที่สุดในชีวิตนี้ก็คือ ความสุข ซึ่งความสุขของ แต่ละบุคคุล ก็มีตัวแปร ต่างกันไป
บางคนมีความสุขที่ได้เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข (กินอิ่มทุกวัน นอนหลับสบาย ไม่เจ็บไม่ป่วย อารมดี)
แต่บางคนก็มีความสุขที่ได้ทำให้ตัวเองมีความสุข (สนใจแต่ตัวเองเป็นหลักซึ่งก็ไม่น่าจะผิดแต่อย่างใด)
แต่ก็ยังมีคนมากมายที่อยากจะ เสพสุข จาก วัตถุ สิ่งของต่างๆ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ต้องใช้ เงิน ในการแลกเปลี่ยนมาก
ซึ่งถ้าเป็นอย่างหลังแล้วการที่จะเสพสุขจากวัตถุที่ชอบหรือ ต้องการ ให้เยอะๆหรือมากที่สุด คงหนีไม่พ้นปัจจัยเรื่อง การมีเงินเยอะๆ หรือรวยนั่นเอง
ผมเคยอ่านบทความ หรือดูรายการต่างๆ ที่พวกคนที่รวยมากๆ (ระดับหลายร้อยล้าน พันล้าน) มักจะพูดเหมือนๆกันหมดคือ ชีวิตพอเพียงเรียบง่าย นี่แหละ ทำให้เรา มีความสุข มากที่สุด แต่ไฉนชีวิตพวกเขา ถึงไฮโซหรูหรา มีบ้านหลังจะหลายสิบหลายร้อยล้าน แค่บริเวณสวนรอบๆก่อนเข้าประตูบ้านก็หลักสิบล้านแล้วทั้งของประดับต่างๆ อุปกรณ์อำนวยความสะดวกขั้นเทพที่สุด ณ เวลานั้น มีไว้หมดในบ้านของตัวเอง มันเลยทำให้รู้สึกเหมือนพวกเขากำลังพูดจาดูย้อนแย้งยังไงก็ไม่รู้ครับ
หรือเพราะผมยังไม่เคย รวย เลยไม่เข้าใจ ความสุข ที่แท้จริง ?
ปัจจุบันชีวิตผมก็ไม่ได้ถือว่าจนอะไร มีกินอิ่มทุกวัน มีเงินเก็บ มีทรัพย์สินเป็นของตัวเองหมดแล้ว ทั้ง บ้าน ที่ดิน รถพาหนะ หนี้สินก็ไม่มี
แต่รายได้แต่ละเดือนละปีก็แค่พอเลี้ยงชีพไปเรื่อยๆ จะมาใช้เงินซื้อวัตถุที่ให้ความสุข แบบคนรวยๆบ่อยๆ ก็คงทำไม่ได้ เพราะเราไม่ได้รวย อย่างดีก็ใช้ตามอัตภาพ
แต่มองดูใครหลายๆคน โดยเฉพาะ ลูกคนรวย หรือลูกคนมีเงิน ไลฟ์สไตล์พวกเขาดีจัง อยากทำอะไรก็ได้ทำ กินเที่ยวดีๆ เที่ยวต่างประเทศบ่อยๆ ซื้อของที่อยากได้ อยากสะสมไว้เต็มห้องนอน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ก็ต้องแลกกับ เงิน ทั้งสิ้น
บางคนอาจจะสงสัยว่าเด็กมัธยมมาตั้งกระทู้หรือเปล่า ตอนนี้ผมอายุ 30 กว่าแล้วครับ และคิดเรื่องนี้มาตลอด ตั้งแต่ยังไม่มีเงินเก็บ จนตอนนี้ มีบ้านของตัวเอง และมีเงินเก็บอยู่ส่วนนึงที่มากพอจะเลี้ยงชีพตัวเองไปได้อีกหลายๆปี หากไม่มีรายได้เข้ามาแม้แต่บาทเดียว
แต่ก็ยังอดคิดไม่ได้อยู่ดีว่า คนธรรมดา หรือมีเงินน้อยกว่าคนรวย สามารถ มีความสุข ได้เท่าพวกคนรวยๆที่มีเงินเยอะๆ ได้จริงเหรอ
คนเราจะรู้สึก พอใจและพอเพียง ได้จริงๆเหรอ ? ในเมื่อ ความอยาก และ ความต้องการ มันอยู่คู่กับชีวิตเราตราบจนวันสุดท้ายของชีวิต
ทุกท่านมีความเห็นอย่างไรบ้าง ลองเสนอแนะดูครับ
คนเราไม่ว่าจะรวยหรือจะจน ก็มีความสุขในชีวิตได้เท่ากัน จริงเหรอครับ?
ผมเห็นกระทู้มากมาย กล่าวไว้ว่า ไม่ว่าคุณจะรวย หรือจน ก็สามารถที่จะมี ความสุข ได้เท่าๆกัน
ความสุขไม่เกี่ยวกับฐานะ หรือการมีเงินมากหรือน้อย
แต่อยู่ที่ความคิดและความพึงพอใจของแต่ละบุคคุลล้วนๆ
ผมเลยสงสัยว่ามันจริงเหรอครับ ?
สิ่งที่มนุษย์เราปราถนาที่สุดในชีวิตนี้ก็คือ ความสุข ซึ่งความสุขของ แต่ละบุคคุล ก็มีตัวแปร ต่างกันไป
บางคนมีความสุขที่ได้เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข (กินอิ่มทุกวัน นอนหลับสบาย ไม่เจ็บไม่ป่วย อารมดี)
แต่บางคนก็มีความสุขที่ได้ทำให้ตัวเองมีความสุข (สนใจแต่ตัวเองเป็นหลักซึ่งก็ไม่น่าจะผิดแต่อย่างใด)
แต่ก็ยังมีคนมากมายที่อยากจะ เสพสุข จาก วัตถุ สิ่งของต่างๆ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ต้องใช้ เงิน ในการแลกเปลี่ยนมาก
ซึ่งถ้าเป็นอย่างหลังแล้วการที่จะเสพสุขจากวัตถุที่ชอบหรือ ต้องการ ให้เยอะๆหรือมากที่สุด คงหนีไม่พ้นปัจจัยเรื่อง การมีเงินเยอะๆ หรือรวยนั่นเอง
ผมเคยอ่านบทความ หรือดูรายการต่างๆ ที่พวกคนที่รวยมากๆ (ระดับหลายร้อยล้าน พันล้าน) มักจะพูดเหมือนๆกันหมดคือ ชีวิตพอเพียงเรียบง่าย นี่แหละ ทำให้เรา มีความสุข มากที่สุด แต่ไฉนชีวิตพวกเขา ถึงไฮโซหรูหรา มีบ้านหลังจะหลายสิบหลายร้อยล้าน แค่บริเวณสวนรอบๆก่อนเข้าประตูบ้านก็หลักสิบล้านแล้วทั้งของประดับต่างๆ อุปกรณ์อำนวยความสะดวกขั้นเทพที่สุด ณ เวลานั้น มีไว้หมดในบ้านของตัวเอง มันเลยทำให้รู้สึกเหมือนพวกเขากำลังพูดจาดูย้อนแย้งยังไงก็ไม่รู้ครับ
หรือเพราะผมยังไม่เคย รวย เลยไม่เข้าใจ ความสุข ที่แท้จริง ?
ปัจจุบันชีวิตผมก็ไม่ได้ถือว่าจนอะไร มีกินอิ่มทุกวัน มีเงินเก็บ มีทรัพย์สินเป็นของตัวเองหมดแล้ว ทั้ง บ้าน ที่ดิน รถพาหนะ หนี้สินก็ไม่มี
แต่รายได้แต่ละเดือนละปีก็แค่พอเลี้ยงชีพไปเรื่อยๆ จะมาใช้เงินซื้อวัตถุที่ให้ความสุข แบบคนรวยๆบ่อยๆ ก็คงทำไม่ได้ เพราะเราไม่ได้รวย อย่างดีก็ใช้ตามอัตภาพ
แต่มองดูใครหลายๆคน โดยเฉพาะ ลูกคนรวย หรือลูกคนมีเงิน ไลฟ์สไตล์พวกเขาดีจัง อยากทำอะไรก็ได้ทำ กินเที่ยวดีๆ เที่ยวต่างประเทศบ่อยๆ ซื้อของที่อยากได้ อยากสะสมไว้เต็มห้องนอน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ก็ต้องแลกกับ เงิน ทั้งสิ้น
บางคนอาจจะสงสัยว่าเด็กมัธยมมาตั้งกระทู้หรือเปล่า ตอนนี้ผมอายุ 30 กว่าแล้วครับ และคิดเรื่องนี้มาตลอด ตั้งแต่ยังไม่มีเงินเก็บ จนตอนนี้ มีบ้านของตัวเอง และมีเงินเก็บอยู่ส่วนนึงที่มากพอจะเลี้ยงชีพตัวเองไปได้อีกหลายๆปี หากไม่มีรายได้เข้ามาแม้แต่บาทเดียว
แต่ก็ยังอดคิดไม่ได้อยู่ดีว่า คนธรรมดา หรือมีเงินน้อยกว่าคนรวย สามารถ มีความสุข ได้เท่าพวกคนรวยๆที่มีเงินเยอะๆ ได้จริงเหรอ
คนเราจะรู้สึก พอใจและพอเพียง ได้จริงๆเหรอ ? ในเมื่อ ความอยาก และ ความต้องการ มันอยู่คู่กับชีวิตเราตราบจนวันสุดท้ายของชีวิต
ทุกท่านมีความเห็นอย่างไรบ้าง ลองเสนอแนะดูครับ