สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวเลยนะคะ เราชื่อซายด์ค่ะ ตอนนี้อายุ 25ปีค่ะ เราคบกับแฟนเราได้ 8ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่ ม.4เลยมั้ง
เรื่องของเราสองคนดูจะเป็นนิยยายความรักเลี่ยนๆมากเลยค่ะ(ถ้าไม่อยากอ่านความเลี่ยนก็เลื่อนข้ามไปได้เลย55555)
เรากับเขารู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้วค่ะ เราเรียนห้องเดียวกันแต่พอขึ้นประถมเขาก็ย้ายไปเรียนที่ต่างจังหวัด ระยะเวลา9ปี ตั้งแต่ป.1-ม.3 เราไม่เคยเจอกันเลยค่ะ พอขึ้นม.4เราย้ายไปเรียนโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งของกทม.ค่ะ เราเจอเขาที่โรงเรียนใหม่ ไม่รู้ทำไมเราถึงจำเขาได้แม่นขนาดนี้ ทั้งๆที่ความทรงจำตอนอนุบาลใครๆก็รู้ว่ามันเป็นระยะเวลาที่สั้นมากแล้วส่วนใหญ่ก็คงไม่มีใครจำได้หรอก แต่เรื่องที่น่าประหลาดใจกว่านั้นคือเขาก็จำเราได้เหมือนกันค่ะ ทั้งๆที่ย้ายมาเรียนไกลบ้านขนาดนี้(เราไม่ได้อยู่กทม.ตั้งแต่เกิดนะคะ เราพึ่งย้ายมาเรียนม.4ที่นี่) เรากับเขาอยู่คนละห้องกันค่ะ แต่เข้าแถวข้างกันค่ะ ประมาณว่าเขาอยู่ห้อง1 เราอยู่ห้อง2 อะไรแบบนี้ค่ะ วันนั้นเรากับเขายืนเข้าแถวข้างกันพอดีเขาก็ถามเราว่า ใช่ซายด์หรือเปล่า เราก็ตกใจมากเลยค่ะที่เขาจำเราได้จริงๆ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มมาตีสนิท ขอ hi5 เรา แต่เราก็บอกว่าไม่มีค่ะ นานๆเข้าเขาก็ขอเบอร์โทรเราไป เราก็ให้นะคะเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนกันแล้วเพื่อนของเขาก็มาบอกกับเราว่า เขาคิดจะจีบเรา เขาชอบเรามากๆเราฟังแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ เพราะคิดว่ามันคงพูดเล่น เวลาผ่านไปสักเดือนนึง เขาอาศาเดินไปส่งเราที่หอค่ะ วันนั้นเป็นวันที่เราจำได้ดีเลย หอของเราอยู่ห่างจากโรงเรียนไม่มากนัก ก็เดินกลับได้สบายเลยค่ะ(ตามภาษาเด็กต่างจังหวัดขี้งก55555) เขาก็เดินยไปส่งเราที่หอปกติค่ะ พอเดินมาได้ครึ่งทางฝนตกหนักมาก เรากับเขาก็วิ่งไปหลบร่มที่ร้านขายของชำแถวหมู่บ้านค่ะ อีกนิดเดียวก็จะถึงหอเราแล้วเราอยากวิ่งฝ่าไปแต่เขาก็ไม่ให้เราไปค่ะ จนฝนซา เขาเดินมาส่งเราที่หน้าหอแล้วขอเราเป็นแฟน อย่างกับในนิยาย้ลยมั้ยล่ะคะ555555 ใครจะไปรู้ว่าเพื่นอที่ไม่ได้เจอกันมา 9 ปี จะมาทำแบบนี้กับเรา ก็ตอบตกลงสิคะรอไร55555 หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆไม่มีเรื่องผู้หญิงมาบั่นทอนจิตใจเลย
เพอจบม.6ขึ้นมหาลัย เรากับเขาก็ตั้งใจสอบเข้าคณะเดียวกัน มหาลัยเดียวกัน เราเรียนวิศวะคอมค่ะ ส่วนเขาเรียนไฟฟ้า แต่ถึงจะคนละสาขาแต่เราก็ยังมาหากันได้ทุกวัน ไปรับไปส่งกันที่หอทุกวันจนเพื่อนๆอิจฉา ตลอดเวลาที่คบกันมาเราไม่เคยทะเลาะกันร้ายแรงเลยค่ะ อาจจะมีงอนนิดหน่อยตามภาษา เขจาพาเราไปหาครอบครัว แบบจะจริงจังกับเราจริงๆแล้วนะ เราก็พาเขาไปหาครอบครัวเราเหมือนกันเลยค่ะ เราจริงจังกับความรักครั้งนี้มาก แล้วก็เข้าใจมาตลอดว่าเขาก็จริงจังเหมือนกัน เราเป็นคนไม่หวานอะไรนะคะ เจอกันต่อหน้าเราก็ทำเหมือนคนปกติที่เขาทำกับแฟนนั่นแหละ แต่เราไม่เคยโพสต์รูปเขาลงเฟสบุ๊คเลยเพราะเราไม่มีเฟสบุ๊ค5555 เล่นแต่ไอจี ซึ่งในไอจีก็มีลงบ้าง แต่ลงเชิงว่าให้คนเห็นเขางงๆน่ะค่ะว่าสรุปแล้วอีนี่คบกับใคร55555 เขาก็แอบถามเรานะว่าทำไมไม่ลงแบบเปิดเผยสักที เราก็บอกว่าแค่บอกให้พ่อแม่รู้มันก็พอแล้วไม่ใช่หรอ เขาก็เออๆออๆกับเราน่ะค่ะ
เราคบกันจนมาถึงวันสุดท้ายของการจบการศึกษาระดับปริญญาตรรี ไม่นาน เขาได้เป็นวิศวไฟฟ้าสมใจ เหมือนกับเราที่ได้เป็นนักเเขียนโปรแกรมตามที่ฝันไว้ บอกตามตรงว่าความฝันของเรา 80% มันมีเขาอยู่ในนั้น เราเริ่มคุยกันเรื่องแต่งงาน เขาก็ดูโอเคที่จะแต่งงานกับเราแต่สีหน้าของเขาดูเปลี่ยนไปเมื่อเราบอกว่าจะรีบแต่งงานให้เร็วที่สุด กํแหงแหละ อายุก็ปาไป20กว่าแล้ว เราก็อยากรีบสร้างครอบครัวให้เร็วที่สุด
และจุดแตกหักก็เกิดขึ้นจากตรงนี้แหละค่ะ เราอยู่คอนโดเดียวกันแต่ว่านอนคนละห้องนะคะ เราก็ไม่เคยรู้หรอกว่าก่อนนอนเขาทำอะไร เพราะว่าไม่อยากไปยุ่งชีวิตส่วนตัวของเขา ถึงแม้ว่าจะเป็นแฟนกันมานานแล้วก้เถอะ มีอยู่วันหนึ่งค่ะ เขาบอกเราว่า เขาต้องไปทำงานต่างจังหวัด 3 วันเราก็โอเคค่ะไว้ใจ 3 วันต่อมาเขาก็กลับมาปกตินะคะ แต่หลังจากนั้นได้ไม่นานเขาก็เริ่มกลับบ้านค่ำ แล้วก็ออกไปค้างที่ต่างจังหวัดบ่อยๆค่ะ เราก็ไว้ใจไงล่ะคะ ความไว้ใจนี่มันฆ่าคนได้จริงๆนะ
กว่าจะรู้ตัวก็ปาไปหลายเดือนเหมือนกันค่ะ ครั้งล่าสุดเขาบอกว่าจะไปพัทยา 1อาทิตย์ เราก็ ห้ะ! 1อาทิตย์เลยหรอ เลยอยากจะลางานไปเป็นเพื่อนเขาสักหน่อย เขาเป็นประเภทที่อยู่คนเดียวแล้วจะวอแวน่ะค่ะ เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอด ห่างกันตั้งหลายวันก็คงทำอะไรไม่เป็น แต่เขาก็บอกว่าไม่ต้อง เราก็ได้แต่เออๆออๆไปกับเขาค่ะ ผ่านมาสัก3วันกลังจากที่เขาไป เพื่อนเราก็แคปโพสต์นึงมาให้เราดูค่ะ เป็นโพสต์ของผญ.คนนึงที่เขาแอบถ่ายแฟนเราแล้วก็ใส่แคปชันว่า Anniversary1Y เราแบบช็อกเลยค่ะ รีบยืมเฟสบุ๊คเพื่อนเข้าไปส่องเฟสผญ.คนนนั้นทันที เห็นโพสต์ถึงแฟนเราบ่อยมาก มีช่วงที่แฟนเราไปทำงานที่ต่างจังหวัด ก็เห็นลงรูปคู่กันด้วย เราแบบจุกอ่ะ พูดไม่ออก ไม่อยากคิดไปเองเลย พอเช้าวันต่อมาเรารีบบึ่งรถไปกับเพื่อนอีกคนเลยค่ะ รีบไปหาเขาที่พัทยา โทรถามที่อยู่กับเพื่อนของเขาอีกกที
ไปถึงเขานั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะรับแขกของโรงแรมนั่นแหละค่ะ เห็นนั่งทำงานหน้าตาจริงจังเชียวเราก็รีบเดินเข้าไปหาทันที แต่ยังไม่ทันจะเดินถึงผญ.คนในภาพก็โผล่เอากาแฟมายื่นให้เขา แต่สีหน้าของเขาก็ดูปกติดี แต่มองอีกทีก็ดูว่าเขามีความสุขดีที่ได้อยู่กับผญ.คนนี้ นี่ด้วยความที่เราโตมากแล้ว ไม่อยากวู่วามเหมือนนางเอกในละครที่เจอแบบนี้แล้วต้องวิ่งหนีไปร้องไห ้เราก็ไม่รอที่จะเดินเขจ้าไปทักทายเขาทั้ง2คนค่ะ เราเดินเข้าไปยิ้มให้แฟนเหมือนคนบ้ายิ้มอยู่นั่นไม่รู้จะยิ้มทำไมนักหนา แฟนเราเห้นเราก็ตกใจนิดหน่อยค่ะ ไม่มีใตรพูดอะไร เอาแต่ทำหน้างง เราพูดมาประโยคนึงว่า HappyAnniversaryนะ เรายิ้มให้เขาทั้งๆที่รู้สึกว่าตอนนี้น้ำตามันเอ่อล้นออกมาเต็มที น้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้าง กับรองยิ้มบ้าๆของเรา มันทำให้ผู้ชายตรงหน้าลุกขึ้นแล้วโอบกอดเราทันที เราจากยิ้ัมก้กลายเป็นร้องไห้หนักมาก เหมือนต่างคนต่างมองตากันแล้วรู้อ่ะว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างเราสองคน ตัดภาพไปที่ผญ.คนนั้น เขาเดินมากราบเท้าเรา ท่ามกลางสายตาของพนักงานต้อนรับในโรงแรม ผญ.คนนั้นเธอร้องไห้แล้วบอกขอโทษเรา เธอรู้อยู่แล้วว่าแฟนเรามีแฟนอยู่แล้ว และกำลังจะแต่งงาน เธอไม่ขออะไรมากขอให้เราให้อภัยก็พอ และเธอจะเลิกรากับแฟนเราไป แรกๆเราก็ยังไม่ตอบเธอไปนะ แต่พอผ่านมาได้1เดือน เราก็ติดต่อไปหาเธอแล้วบอกให้เธอเลิกยุ่งกับแฟนเรา เธอก็โอคแล้วก็บอกให้เรายกโทษให้แฟนเราด้วย
ค่ะ เรื่องมันก้จบแบบง่ายๆอย่างงี้แหละ อีก1เดือนเราก็จะแต่งงานกับแฟนแล้วแหละ แต่คงไม่มีเหตุหการณ์งงๆแบบนี้เกิดขึ้นอีกล่ะมั้งคะ ขอบคุณที่อ่านมาตลอดนะคะ
คบกับแฟนมา8ปี มารู้ความจริงว่าเขามีคนอื่นจะทำยังไง?
เรื่องของเราสองคนดูจะเป็นนิยยายความรักเลี่ยนๆมากเลยค่ะ(ถ้าไม่อยากอ่านความเลี่ยนก็เลื่อนข้ามไปได้เลย55555)
เรากับเขารู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้วค่ะ เราเรียนห้องเดียวกันแต่พอขึ้นประถมเขาก็ย้ายไปเรียนที่ต่างจังหวัด ระยะเวลา9ปี ตั้งแต่ป.1-ม.3 เราไม่เคยเจอกันเลยค่ะ พอขึ้นม.4เราย้ายไปเรียนโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งของกทม.ค่ะ เราเจอเขาที่โรงเรียนใหม่ ไม่รู้ทำไมเราถึงจำเขาได้แม่นขนาดนี้ ทั้งๆที่ความทรงจำตอนอนุบาลใครๆก็รู้ว่ามันเป็นระยะเวลาที่สั้นมากแล้วส่วนใหญ่ก็คงไม่มีใครจำได้หรอก แต่เรื่องที่น่าประหลาดใจกว่านั้นคือเขาก็จำเราได้เหมือนกันค่ะ ทั้งๆที่ย้ายมาเรียนไกลบ้านขนาดนี้(เราไม่ได้อยู่กทม.ตั้งแต่เกิดนะคะ เราพึ่งย้ายมาเรียนม.4ที่นี่) เรากับเขาอยู่คนละห้องกันค่ะ แต่เข้าแถวข้างกันค่ะ ประมาณว่าเขาอยู่ห้อง1 เราอยู่ห้อง2 อะไรแบบนี้ค่ะ วันนั้นเรากับเขายืนเข้าแถวข้างกันพอดีเขาก็ถามเราว่า ใช่ซายด์หรือเปล่า เราก็ตกใจมากเลยค่ะที่เขาจำเราได้จริงๆ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มมาตีสนิท ขอ hi5 เรา แต่เราก็บอกว่าไม่มีค่ะ นานๆเข้าเขาก็ขอเบอร์โทรเราไป เราก็ให้นะคะเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนกันแล้วเพื่อนของเขาก็มาบอกกับเราว่า เขาคิดจะจีบเรา เขาชอบเรามากๆเราฟังแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ เพราะคิดว่ามันคงพูดเล่น เวลาผ่านไปสักเดือนนึง เขาอาศาเดินไปส่งเราที่หอค่ะ วันนั้นเป็นวันที่เราจำได้ดีเลย หอของเราอยู่ห่างจากโรงเรียนไม่มากนัก ก็เดินกลับได้สบายเลยค่ะ(ตามภาษาเด็กต่างจังหวัดขี้งก55555) เขาก็เดินยไปส่งเราที่หอปกติค่ะ พอเดินมาได้ครึ่งทางฝนตกหนักมาก เรากับเขาก็วิ่งไปหลบร่มที่ร้านขายของชำแถวหมู่บ้านค่ะ อีกนิดเดียวก็จะถึงหอเราแล้วเราอยากวิ่งฝ่าไปแต่เขาก็ไม่ให้เราไปค่ะ จนฝนซา เขาเดินมาส่งเราที่หน้าหอแล้วขอเราเป็นแฟน อย่างกับในนิยาย้ลยมั้ยล่ะคะ555555 ใครจะไปรู้ว่าเพื่นอที่ไม่ได้เจอกันมา 9 ปี จะมาทำแบบนี้กับเรา ก็ตอบตกลงสิคะรอไร55555 หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆไม่มีเรื่องผู้หญิงมาบั่นทอนจิตใจเลย
เพอจบม.6ขึ้นมหาลัย เรากับเขาก็ตั้งใจสอบเข้าคณะเดียวกัน มหาลัยเดียวกัน เราเรียนวิศวะคอมค่ะ ส่วนเขาเรียนไฟฟ้า แต่ถึงจะคนละสาขาแต่เราก็ยังมาหากันได้ทุกวัน ไปรับไปส่งกันที่หอทุกวันจนเพื่อนๆอิจฉา ตลอดเวลาที่คบกันมาเราไม่เคยทะเลาะกันร้ายแรงเลยค่ะ อาจจะมีงอนนิดหน่อยตามภาษา เขจาพาเราไปหาครอบครัว แบบจะจริงจังกับเราจริงๆแล้วนะ เราก็พาเขาไปหาครอบครัวเราเหมือนกันเลยค่ะ เราจริงจังกับความรักครั้งนี้มาก แล้วก็เข้าใจมาตลอดว่าเขาก็จริงจังเหมือนกัน เราเป็นคนไม่หวานอะไรนะคะ เจอกันต่อหน้าเราก็ทำเหมือนคนปกติที่เขาทำกับแฟนนั่นแหละ แต่เราไม่เคยโพสต์รูปเขาลงเฟสบุ๊คเลยเพราะเราไม่มีเฟสบุ๊ค5555 เล่นแต่ไอจี ซึ่งในไอจีก็มีลงบ้าง แต่ลงเชิงว่าให้คนเห็นเขางงๆน่ะค่ะว่าสรุปแล้วอีนี่คบกับใคร55555 เขาก็แอบถามเรานะว่าทำไมไม่ลงแบบเปิดเผยสักที เราก็บอกว่าแค่บอกให้พ่อแม่รู้มันก็พอแล้วไม่ใช่หรอ เขาก็เออๆออๆกับเราน่ะค่ะ
เราคบกันจนมาถึงวันสุดท้ายของการจบการศึกษาระดับปริญญาตรรี ไม่นาน เขาได้เป็นวิศวไฟฟ้าสมใจ เหมือนกับเราที่ได้เป็นนักเเขียนโปรแกรมตามที่ฝันไว้ บอกตามตรงว่าความฝันของเรา 80% มันมีเขาอยู่ในนั้น เราเริ่มคุยกันเรื่องแต่งงาน เขาก็ดูโอเคที่จะแต่งงานกับเราแต่สีหน้าของเขาดูเปลี่ยนไปเมื่อเราบอกว่าจะรีบแต่งงานให้เร็วที่สุด กํแหงแหละ อายุก็ปาไป20กว่าแล้ว เราก็อยากรีบสร้างครอบครัวให้เร็วที่สุด
และจุดแตกหักก็เกิดขึ้นจากตรงนี้แหละค่ะ เราอยู่คอนโดเดียวกันแต่ว่านอนคนละห้องนะคะ เราก็ไม่เคยรู้หรอกว่าก่อนนอนเขาทำอะไร เพราะว่าไม่อยากไปยุ่งชีวิตส่วนตัวของเขา ถึงแม้ว่าจะเป็นแฟนกันมานานแล้วก้เถอะ มีอยู่วันหนึ่งค่ะ เขาบอกเราว่า เขาต้องไปทำงานต่างจังหวัด 3 วันเราก็โอเคค่ะไว้ใจ 3 วันต่อมาเขาก็กลับมาปกตินะคะ แต่หลังจากนั้นได้ไม่นานเขาก็เริ่มกลับบ้านค่ำ แล้วก็ออกไปค้างที่ต่างจังหวัดบ่อยๆค่ะ เราก็ไว้ใจไงล่ะคะ ความไว้ใจนี่มันฆ่าคนได้จริงๆนะ
กว่าจะรู้ตัวก็ปาไปหลายเดือนเหมือนกันค่ะ ครั้งล่าสุดเขาบอกว่าจะไปพัทยา 1อาทิตย์ เราก็ ห้ะ! 1อาทิตย์เลยหรอ เลยอยากจะลางานไปเป็นเพื่อนเขาสักหน่อย เขาเป็นประเภทที่อยู่คนเดียวแล้วจะวอแวน่ะค่ะ เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอด ห่างกันตั้งหลายวันก็คงทำอะไรไม่เป็น แต่เขาก็บอกว่าไม่ต้อง เราก็ได้แต่เออๆออๆไปกับเขาค่ะ ผ่านมาสัก3วันกลังจากที่เขาไป เพื่อนเราก็แคปโพสต์นึงมาให้เราดูค่ะ เป็นโพสต์ของผญ.คนนึงที่เขาแอบถ่ายแฟนเราแล้วก็ใส่แคปชันว่า Anniversary1Y เราแบบช็อกเลยค่ะ รีบยืมเฟสบุ๊คเพื่อนเข้าไปส่องเฟสผญ.คนนนั้นทันที เห็นโพสต์ถึงแฟนเราบ่อยมาก มีช่วงที่แฟนเราไปทำงานที่ต่างจังหวัด ก็เห็นลงรูปคู่กันด้วย เราแบบจุกอ่ะ พูดไม่ออก ไม่อยากคิดไปเองเลย พอเช้าวันต่อมาเรารีบบึ่งรถไปกับเพื่อนอีกคนเลยค่ะ รีบไปหาเขาที่พัทยา โทรถามที่อยู่กับเพื่อนของเขาอีกกที
ไปถึงเขานั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะรับแขกของโรงแรมนั่นแหละค่ะ เห็นนั่งทำงานหน้าตาจริงจังเชียวเราก็รีบเดินเข้าไปหาทันที แต่ยังไม่ทันจะเดินถึงผญ.คนในภาพก็โผล่เอากาแฟมายื่นให้เขา แต่สีหน้าของเขาก็ดูปกติดี แต่มองอีกทีก็ดูว่าเขามีความสุขดีที่ได้อยู่กับผญ.คนนี้ นี่ด้วยความที่เราโตมากแล้ว ไม่อยากวู่วามเหมือนนางเอกในละครที่เจอแบบนี้แล้วต้องวิ่งหนีไปร้องไห ้เราก็ไม่รอที่จะเดินเขจ้าไปทักทายเขาทั้ง2คนค่ะ เราเดินเข้าไปยิ้มให้แฟนเหมือนคนบ้ายิ้มอยู่นั่นไม่รู้จะยิ้มทำไมนักหนา แฟนเราเห้นเราก็ตกใจนิดหน่อยค่ะ ไม่มีใตรพูดอะไร เอาแต่ทำหน้างง เราพูดมาประโยคนึงว่า HappyAnniversaryนะ เรายิ้มให้เขาทั้งๆที่รู้สึกว่าตอนนี้น้ำตามันเอ่อล้นออกมาเต็มที น้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้าง กับรองยิ้มบ้าๆของเรา มันทำให้ผู้ชายตรงหน้าลุกขึ้นแล้วโอบกอดเราทันที เราจากยิ้ัมก้กลายเป็นร้องไห้หนักมาก เหมือนต่างคนต่างมองตากันแล้วรู้อ่ะว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างเราสองคน ตัดภาพไปที่ผญ.คนนั้น เขาเดินมากราบเท้าเรา ท่ามกลางสายตาของพนักงานต้อนรับในโรงแรม ผญ.คนนั้นเธอร้องไห้แล้วบอกขอโทษเรา เธอรู้อยู่แล้วว่าแฟนเรามีแฟนอยู่แล้ว และกำลังจะแต่งงาน เธอไม่ขออะไรมากขอให้เราให้อภัยก็พอ และเธอจะเลิกรากับแฟนเราไป แรกๆเราก็ยังไม่ตอบเธอไปนะ แต่พอผ่านมาได้1เดือน เราก็ติดต่อไปหาเธอแล้วบอกให้เธอเลิกยุ่งกับแฟนเรา เธอก็โอคแล้วก็บอกให้เรายกโทษให้แฟนเราด้วย
ค่ะ เรื่องมันก้จบแบบง่ายๆอย่างงี้แหละ อีก1เดือนเราก็จะแต่งงานกับแฟนแล้วแหละ แต่คงไม่มีเหตุหการณ์งงๆแบบนี้เกิดขึ้นอีกล่ะมั้งคะ ขอบคุณที่อ่านมาตลอดนะคะ