ขาของผม ยังต้องแบกอะไรอีกหลายอย่าง

   ธรรมชาติจะช่วยบำบัดมนุษย์ จากความวุ่นวายของป่าคอนกรีต
ความชื่นชอบชื่นชมในแต่ละบุคคลย่อมแตกต่างกัน
บางคนต้องการแค่เพียงนั่งเงียบๆฟังเสียงคลื่นที่ค่อย
ซัดกระทบเข้าสู่ชายฝังเป็นระลอกๆ บางคนชอบย่างกายบุกตระลุยเข้าไปตามป่าเขาห้วยลำเนาว์ที่เป็นดั่งม่านไหมของชีวิต สรรพสัตว์ทั้งหลาย และก็ในบางคนที่พวกเขาไม่สามารถนำพาร่างกายของเขาเข้าไปใกล้ธรรมชาติได้ เหตุเพราะความไม่พร้อมของอวัยวะที่ไม่สมดุลกัน เขารับรู้ความเป็นธรรมชาติผ่านรูปถ่าย ตัวหนังสือ และเสียงเล่าขานต่างๆ
แต่ทุกสิ่งทุกคนล้วนมีจุดหมายเดียวกัน คือ การนำพาตัวเองออกมาจากป่าคอนกรีตที่สับสนวุ่นวาย ในโลกที่ทุกอย่างเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างแข่งขัน แต่ธรรมชาติกลับหยุดเวลาให้เราคิด และฉุดรั้งดึงให้สติเราบำบัดตัวเองอีกครั้ง อีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า วนไปมาเป็นลูปไม่รู้จบ

ผมเป็นหนึ่งคนที่ชอบเรียนรู้ คอยนำพาตัวเองเข้าไปสู่วัฎจักรของธรรมชาติอย่างแยบยล แต่ถึงกระนั้นหัวใจหลักที่ผมเข้าไปอยู่ในวัฏจักรเหล่านี้ไม่ได้เพียงเพื่อตัวผม แต่เพื่อเป็นดั่งตัวแทนขาสองข้างของน้องชายผมที่ไม่อาจมีแรงสั่งใจให้ขยับเข้าใกล้ธรรมชาติที่เขาถวิลหาได้ รูปถ่ายของผมจึงเป็นตัวกลางสำคัญในการถ่ายทอดอารมณ์ในความรู้สึก ผ่านหลังเลนส์ของกล้อง