สวัสดีคะ.... ไม่รู้เลือกหัวข้อถูกมั้ยถ้าผิดขอโทษด้วยคะ
เราขอสมมติชื่อตัวเองว่าซีคะ นี่คือเรื่องของเราที่มีความจริงถึง70เปอร์เซ็น เรื่องนี่ผ่านมานานจะครบปีเเล้วคะ วันนี้ที่เราอยากเขียนเพราะเราเเค่คิดถึงเเค่อยากระบายมันออกไป บางครั้งเราก็ไม่ได้ต้องการคำตอบที่สวยหรูหรืออะไร เเค่อยากบอกว่าเราเเค่คิดถึงเท่านั้นเอง เริ่มเรื่องเลยนะคะ…..
เมื่อ5ปีที่เเล้วเราบังเอิญเจอผู้ชายคนหนึ่งผ่านเเอฟชนิดหนึ่งบนโลกออนไลน์เราคุยกันจนพัฒนาไปเป็นเเฟน 2ปีต่อมาเราต้องเเยกจากเขาเพราะเราต้องไปเรียนที่ต่างจังหวัด เป็นจังหวัดหนึ่งทางตอนเหนีอของประเทศไทย เราห่างกันคะเเต่ระยะทางไม่ใช่ปัญหาตอนเเรกเรายังคุยกันทุกวัน เเลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันเเละกันอยู่เสมอ จนเราขึ้นปีสอง เขามาหาเราที่มหาลัยคือมันดีนะคะความสัมพันธ์ของเราสองคนตอนนั้นมันดีมากอาจจะทะเลาะกันบ้างก็ไม่ได้หนักหนาอะไร
เขาเป็นฝ่ายที่ยอมเรามาโดยตลอดคะ เราเชื่อว่าผญเกือบ70เปอร์เซ็นต้องงอนเเฟนบ้างอยู่เเล้วเเน่นอนคะความสัมพันธ์เเบบคู่รักถ้าไม่งอนไม่หึงไม่โกรธกันเลยก็ไม่จำเป็นต้องรัก ก่อนหน้าที่เราจะคบกับเเฟนคนนี่เราเคยมีเเฟนคะ เเต่ไม่เคยคบใครนานขนาดเขาคนนี้ เราจะเเทนชื่อเขาว่าพี่ทีนะคะพี่ทีอายุมากกว่าเรา2ปี ทำงานเเล้วเงินเดือนปรกติทั่วไปไม่ได้สูงอะไรเลย เเต่ตอนที่เราคบกันเเรกๆ ซียังทำงานนะคะคือเรียนจบม.ปลายก็ออกมาทำงานเเปปนึงเเล้วกลับมาเรียนมหาลัยคะ
เราคิดว่าจากการที่เขายอมเรามาโดยตลอดนี่ละคะ ทำให้เขาเริ่มมองหาคนใหม่ในเวลาเดียวกัน เราไม่เคยรู้ว่าหลังจากที่เราย้ายมาเรียนที่ ตจว. เขาก็เริ่มคุยกับคนอื่นซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานของเขา ใช่คะ ความสัมพันธ์ระยะใกล้ทำให้ความสัมพันธ์ระยะไกลอย่างเราเเพ้ เขาเป็นผู้ชายที่เราไว้ใจมาก ไว้ใจมากจนไม่เคยคิดว่าเขาจะนอกใจเราได้ เเรกๆเราจับไม่ได้หรอกคะเเละตัวเขาเองก็เหมือนอยากเก็บไว้ทั้งสองคนเลยเลือกที่จะยังไม่บอกเรา…ว่ามีคนใหม่
เเต่เซนผญมันคงเเรงมั่งคะ พอเขาเริ่มไม่เหมือนเดิมเราก็เริ่มดูออกคะ เราไม่เคยคาดหวังคำว่าตลอดไปเเต่เราเคยขอเขาไว้ว่าถ้าวันใดหมดใจให้พูดออกมาตรงๆ นั้นเเหละคะ คำโกหกเเรกที่เราได้รับจากเขาคือ “เขาไม่ได้มีใครเราคิดไปเอง “
จากที่เราเคยคุยกันทุกวันกลายเป็นหลายวันคุยกันที จากตอนแรกทีโทรไปแล้วรับสายก็ไม่รับ เราเคยโทรเป็นสิบๆสายเพราะมีธุระจะต้องคุยกับเขาแต่เขาก็ไม่รับคะ ตอนนั้นเหมือนคนบ้าเลยคะทำอะไรเดิมๆวนลูบรอแต่ว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมาเมื่อไหร่เขาจะติดต่อมาเสียที เมื่อไหร่เขาจะแชทหาแต่สุดท้ายมันก็เหมือนรอเก้ออ่ะคะ เราเริ่มเปลี่ยนตัวเองคือไม่สนใจเขาบ้างอยู่กับตัวเองบ่อยๆมันชินคะกับการไม่มีเขา แต่เรางงคะว่าถ้าเราจะอยู่กันแบบนี้ไม่คุยกันเลยแล้วเราจะเป็นแฟนกันไปเพื่ออะไร
เขาทำงาน เขาไม่ว่าง เขาบอกเราแบบนั้นคะหน้าที่เราคือเชื่อไม่ใช่หรอคะก็เราไว้ใจ ไว้ใจไม่ได้แปลว่าโง่นะคะ แต่แปลกคะคนไม่ว่างยุ่งมากแต่อัพสเตตัสได้ นั้นคือข้อแรกๆที่เราเริ่มไม่เข้าใจ เราว่าคนเราถ้าสำคัญมากพอแค่30วินาทีหรือ1นาทีที่เขามีเวลาแล้วโทรมาบอกเราบ้างก็ยังดี แต่เราเริ่มรู้ตัวคะว่าเราไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว...เพราะเมื่อก่อน ถ้าเราไม่สบายเขายอมขับรถจากที่ทำงานเขากลับมาดูแลเราก็ยังทำมาแล้ว...หรือแม้กระทั่งซื้อโจ๊กมาแขวนไว้ให้ที่หน้าบ้านก็ยังเคยทำ เขาเป็นคนดีที่น่าไว้ใจในระดับนึ่งเลยนะคะเราถึงไม่เคยคิดว่าเขาจะนอกใจ
ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันไม่ใช่ว่าเราไม่มีใครเข้ามานะคะ มีคะ แต่เราเลือกที่จะรักแค่เขาและไม่มองคนอื่นแต่เพราะรักแท้มันก็แพ้คนใกล้อยู่ดีคะ เจ็บนะคะเจ็บมาก
วันหนึ่งทุกอย่างชัดเจนขึ้นเมื่อเขาเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ขึ้นกับผญคนหนึ่ง เราพยามหลอกตัวเองว่าเขาแค่เพื่อนกัน แต่ลึกๆเรารู้ดีว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้น วินาทีนั้นเราเหมือนถูกผลักลงเหว เหมือนกำลังจมน้ำ ขาดอากาศหายใจ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรก่อนเป็นอย่างแรก พ่อคะ คนๆเดียวที่เรานึกถึงในตอนนั้น เราโทรหาพ่อเป็นคนแรก
เราร้องไห้ เราทรุดนั่งลงกับพื้นเราไม่ไหว เราบอกพ่อว่าเราอกหัก เราโดนทิ้งเขามีคนอื่น ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันมาพ่อไม่เคยรู้เรื่องที่เราคบกับพี่ทีคะแต่แม่เรารู้ดีทุกอย่างคะ เราไม่ได้เก็บเรื่องมีแฟนให้เป็นความลับแต่พ่อรักเรามากและเราอยากแน่ใจว่าคนๆนี่ใช่แล้วจริงๆเราถึงจะพาไปเจอพ่อ แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าครั้งแรกที่เราเอ่ยถึงชื่อเขาให้พ่อเราฟังมันจะกลายเป็นเขาคนนั้นทำร้ายหัวใจของลูกสาวพ่อไปเสียแล้ว
“เรื่องนี่มันธรรมดา หนูแค่ไม่ไหวตอนนี้ไม่ใช่ว่าหนูไปต่อไม่ได้ อกหักมันก็เหมือนหนูแค่สะดุดล้ม เจ็บใช่ไมลูกแต่พยามลุกขึ้นให้ได้เร็วๆนะ พ่อจะไปพร้อมกับหนูเอง”คะเพราะพ่อรักเรามาก เราหยุดร้องไห้แล้วบอกตัวเองว่าเราต้องไปต่อ เราไม่ใช่คนที่ชอบตามใครคะ ในเมื่อเขาชัดเจนว่าไม่ต้องการเรา เราก็ชัดเจนว่าไม่ต้องการเขาเช่นกันแต่ทุกอย่างไม่ได้จบแค่นั้น.....
รักเเท้เเพ้ระยะทาง...1
เราขอสมมติชื่อตัวเองว่าซีคะ นี่คือเรื่องของเราที่มีความจริงถึง70เปอร์เซ็น เรื่องนี่ผ่านมานานจะครบปีเเล้วคะ วันนี้ที่เราอยากเขียนเพราะเราเเค่คิดถึงเเค่อยากระบายมันออกไป บางครั้งเราก็ไม่ได้ต้องการคำตอบที่สวยหรูหรืออะไร เเค่อยากบอกว่าเราเเค่คิดถึงเท่านั้นเอง เริ่มเรื่องเลยนะคะ…..
เมื่อ5ปีที่เเล้วเราบังเอิญเจอผู้ชายคนหนึ่งผ่านเเอฟชนิดหนึ่งบนโลกออนไลน์เราคุยกันจนพัฒนาไปเป็นเเฟน 2ปีต่อมาเราต้องเเยกจากเขาเพราะเราต้องไปเรียนที่ต่างจังหวัด เป็นจังหวัดหนึ่งทางตอนเหนีอของประเทศไทย เราห่างกันคะเเต่ระยะทางไม่ใช่ปัญหาตอนเเรกเรายังคุยกันทุกวัน เเลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันเเละกันอยู่เสมอ จนเราขึ้นปีสอง เขามาหาเราที่มหาลัยคือมันดีนะคะความสัมพันธ์ของเราสองคนตอนนั้นมันดีมากอาจจะทะเลาะกันบ้างก็ไม่ได้หนักหนาอะไร
เขาเป็นฝ่ายที่ยอมเรามาโดยตลอดคะ เราเชื่อว่าผญเกือบ70เปอร์เซ็นต้องงอนเเฟนบ้างอยู่เเล้วเเน่นอนคะความสัมพันธ์เเบบคู่รักถ้าไม่งอนไม่หึงไม่โกรธกันเลยก็ไม่จำเป็นต้องรัก ก่อนหน้าที่เราจะคบกับเเฟนคนนี่เราเคยมีเเฟนคะ เเต่ไม่เคยคบใครนานขนาดเขาคนนี้ เราจะเเทนชื่อเขาว่าพี่ทีนะคะพี่ทีอายุมากกว่าเรา2ปี ทำงานเเล้วเงินเดือนปรกติทั่วไปไม่ได้สูงอะไรเลย เเต่ตอนที่เราคบกันเเรกๆ ซียังทำงานนะคะคือเรียนจบม.ปลายก็ออกมาทำงานเเปปนึงเเล้วกลับมาเรียนมหาลัยคะ
เราคิดว่าจากการที่เขายอมเรามาโดยตลอดนี่ละคะ ทำให้เขาเริ่มมองหาคนใหม่ในเวลาเดียวกัน เราไม่เคยรู้ว่าหลังจากที่เราย้ายมาเรียนที่ ตจว. เขาก็เริ่มคุยกับคนอื่นซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานของเขา ใช่คะ ความสัมพันธ์ระยะใกล้ทำให้ความสัมพันธ์ระยะไกลอย่างเราเเพ้ เขาเป็นผู้ชายที่เราไว้ใจมาก ไว้ใจมากจนไม่เคยคิดว่าเขาจะนอกใจเราได้ เเรกๆเราจับไม่ได้หรอกคะเเละตัวเขาเองก็เหมือนอยากเก็บไว้ทั้งสองคนเลยเลือกที่จะยังไม่บอกเรา…ว่ามีคนใหม่
เเต่เซนผญมันคงเเรงมั่งคะ พอเขาเริ่มไม่เหมือนเดิมเราก็เริ่มดูออกคะ เราไม่เคยคาดหวังคำว่าตลอดไปเเต่เราเคยขอเขาไว้ว่าถ้าวันใดหมดใจให้พูดออกมาตรงๆ นั้นเเหละคะ คำโกหกเเรกที่เราได้รับจากเขาคือ “เขาไม่ได้มีใครเราคิดไปเอง “
จากที่เราเคยคุยกันทุกวันกลายเป็นหลายวันคุยกันที จากตอนแรกทีโทรไปแล้วรับสายก็ไม่รับ เราเคยโทรเป็นสิบๆสายเพราะมีธุระจะต้องคุยกับเขาแต่เขาก็ไม่รับคะ ตอนนั้นเหมือนคนบ้าเลยคะทำอะไรเดิมๆวนลูบรอแต่ว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมาเมื่อไหร่เขาจะติดต่อมาเสียที เมื่อไหร่เขาจะแชทหาแต่สุดท้ายมันก็เหมือนรอเก้ออ่ะคะ เราเริ่มเปลี่ยนตัวเองคือไม่สนใจเขาบ้างอยู่กับตัวเองบ่อยๆมันชินคะกับการไม่มีเขา แต่เรางงคะว่าถ้าเราจะอยู่กันแบบนี้ไม่คุยกันเลยแล้วเราจะเป็นแฟนกันไปเพื่ออะไร
เขาทำงาน เขาไม่ว่าง เขาบอกเราแบบนั้นคะหน้าที่เราคือเชื่อไม่ใช่หรอคะก็เราไว้ใจ ไว้ใจไม่ได้แปลว่าโง่นะคะ แต่แปลกคะคนไม่ว่างยุ่งมากแต่อัพสเตตัสได้ นั้นคือข้อแรกๆที่เราเริ่มไม่เข้าใจ เราว่าคนเราถ้าสำคัญมากพอแค่30วินาทีหรือ1นาทีที่เขามีเวลาแล้วโทรมาบอกเราบ้างก็ยังดี แต่เราเริ่มรู้ตัวคะว่าเราไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว...เพราะเมื่อก่อน ถ้าเราไม่สบายเขายอมขับรถจากที่ทำงานเขากลับมาดูแลเราก็ยังทำมาแล้ว...หรือแม้กระทั่งซื้อโจ๊กมาแขวนไว้ให้ที่หน้าบ้านก็ยังเคยทำ เขาเป็นคนดีที่น่าไว้ใจในระดับนึ่งเลยนะคะเราถึงไม่เคยคิดว่าเขาจะนอกใจ
ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันไม่ใช่ว่าเราไม่มีใครเข้ามานะคะ มีคะ แต่เราเลือกที่จะรักแค่เขาและไม่มองคนอื่นแต่เพราะรักแท้มันก็แพ้คนใกล้อยู่ดีคะ เจ็บนะคะเจ็บมาก
วันหนึ่งทุกอย่างชัดเจนขึ้นเมื่อเขาเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ขึ้นกับผญคนหนึ่ง เราพยามหลอกตัวเองว่าเขาแค่เพื่อนกัน แต่ลึกๆเรารู้ดีว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้น วินาทีนั้นเราเหมือนถูกผลักลงเหว เหมือนกำลังจมน้ำ ขาดอากาศหายใจ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรก่อนเป็นอย่างแรก พ่อคะ คนๆเดียวที่เรานึกถึงในตอนนั้น เราโทรหาพ่อเป็นคนแรก
เราร้องไห้ เราทรุดนั่งลงกับพื้นเราไม่ไหว เราบอกพ่อว่าเราอกหัก เราโดนทิ้งเขามีคนอื่น ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันมาพ่อไม่เคยรู้เรื่องที่เราคบกับพี่ทีคะแต่แม่เรารู้ดีทุกอย่างคะ เราไม่ได้เก็บเรื่องมีแฟนให้เป็นความลับแต่พ่อรักเรามากและเราอยากแน่ใจว่าคนๆนี่ใช่แล้วจริงๆเราถึงจะพาไปเจอพ่อ แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าครั้งแรกที่เราเอ่ยถึงชื่อเขาให้พ่อเราฟังมันจะกลายเป็นเขาคนนั้นทำร้ายหัวใจของลูกสาวพ่อไปเสียแล้ว
“เรื่องนี่มันธรรมดา หนูแค่ไม่ไหวตอนนี้ไม่ใช่ว่าหนูไปต่อไม่ได้ อกหักมันก็เหมือนหนูแค่สะดุดล้ม เจ็บใช่ไมลูกแต่พยามลุกขึ้นให้ได้เร็วๆนะ พ่อจะไปพร้อมกับหนูเอง”คะเพราะพ่อรักเรามาก เราหยุดร้องไห้แล้วบอกตัวเองว่าเราต้องไปต่อ เราไม่ใช่คนที่ชอบตามใครคะ ในเมื่อเขาชัดเจนว่าไม่ต้องการเรา เราก็ชัดเจนว่าไม่ต้องการเขาเช่นกันแต่ทุกอย่างไม่ได้จบแค่นั้น.....