เพื่อนๆ มีประสบการณ์ที่น่าประทับใจในการเดินทางแบบไหนกันบ้างค๊าบ มาแชร์กัน....
ของผมนี่ ณ สายการบินแอร์..บีเชียร์(เป็นอันรู้กันนะครับเพื่อนๆ)
ทริปนี้ผมเดินทางจากหาดใหญ่กำลังจะกลับ กทม. ได้ที่นั่งข้างๆ มนุษย์ป้าท่านนึง(คือดูจากหน้าก็รู้ว่าแก่กว่าคุณแม่ผม)
หลังจากเครื่องกำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศ ทันใดนั้น มนุษย์ป้าด้านข้างหยิบถุงขนมห่อใหญ่ มาฉีก แคว๊กๆ (เสียงเอฟเฟค 2 ที เนื่องจากถุงคงหนาลำบากต่อการฉีก) ผมนี่ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เท่าที่รู้เป็นขนมถุง OTOP รางวัล 5 ดาว จากจังหวัดนครศรีธรรมราช ถุงสีเงิน ตราโลโก้สีแดง
คุณป้ารีบเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ประหนึ่งจะทำลายมันให้หมดภายใน 3 วินาที กลิ่นนี่ไม่ต้องพูดถึงครับ เย้ายวนชวนหลงไหล เหมือนป้าทอดปลาเค็มแล้วยืนอยู่เหนือลมก็ไม่ปาน
ทันใดนั้น..น้องแอร์สาวผู้พิทักษ์โลก เดินมาตรงคุณป้าพอดี พร้อมส่งยิ้มอันแสนอ่อนหวานแล้วพูดขึ้นว่า
แอร์สาวน่ารัก : ท่านผู้โดยสารคะ ทางเราต้องขอประทานโทษรบกวนท่านผู้โดยสารเก็บถุงขนมก่อนนะคะ เนื่องจากกลิ่นอาจจะไปรบกวนท่านผู้โดยสารท่านอื่นได้ค่ะ
(ผมนี่ส่งสายตาเว้าวอนและสื่อจิตขอบคุณน้องแอร์ท่านนั้นในทันทีเลยครับ)
คุณป้าทำท่าหงุดหงิด..พร้อมถอนหายใจดังเฮือก พลางเก็บถุงขนมไว้ที่กระเป๋าด้านหน้าที่นั่งอย่างไม่พอใจ
เหตุการณ์คงสงบราบเรียบแล้ว..ผมคิดในใจ
หลังจากนั้น 15 นาที น้องแอร์ผู้น่ารักเดินเข็นรถขนม มาม่า เครื่องดื่ม มาจำหน่าย เมื่อรถมาถึงผม เราก็กำลังหิวได้ที่
น้องครับผมขอมาม่าคัพถ้วยนึงครับ..
แอร์สาวน่ารัก : ได้ค่ะ
ทันใดนั้นคุณป้ามหาภัยพูดแซงขึ้นมาทันใด
คุณป้ามหาภัย : เธอจ๊ะ ถ้าน้องเค้าซื้อมาม่า ให้เค้าลงไปทานหลังจากเครื่องลงจอดนะคะ...เพราะกลิ่นมันจะรบกวนชั้น
เอิ่ม..เอฟเฟคหนังจีนมาเลยฮ๊าบ..แค้นนี้สิบปีก็ไม่สาย..ถึงทีคุณป้าเอาคืน
เพื่อนๆ คิดว่าผมจะกินมาม่าต่อมั้ยครับ...
....
...
...
...
...
...
....
....
...
เพื่อนๆ คิดถูกแล้ว...ผมหันไปบอกน้องแอร์ผู้น่ารักทันที
น้องครับๆ ขอโทษที..พี่ขอเปลี่ยนรส น้องมีรสต้มยำ หรือต้มโคล้งมั้ยครับ..แท่นแท๊น ข้าน้อยฆ่าได้หยามไม่ได้ กลิ่นมันจะได้แรงสมใจป้าฮ๊าบ
.......
มีพอดีเลยค่ะ..น้องแอร์หยิบมาม่าเปลี่ยนรสชาติให้ทันใดไวกว่า 4G พร้อมเปิดฝาเทน้ำร้อน มองคุณป้าด้วยหางตาแล้วส่งถ้วยมาม่ากลิ่นเย้ายวนค่อยๆ ข้ามผ่านหน้า..ชะงักไป 3 วิ เพื่อให้ป้าได้ดมกลิ่นให้ชื่นใจ แล้วส่งข้ามมาที่ผม ป้าได้แต่เบะปาก ผมค่อยๆบรรจงกิน และบรรจงกลิ่นให้ป้าได้ดมให้สมใจ
หลังจากกินมาม่าถ้วยนั้นเสร็จผมนี่แทบไม่ได้คุยไรกับป้าอีก เพราะ..ตรูหลับ
เมื่อถึงดอนเมือง ผู้โดยสารทยอยลงจากเครื่อง.ผมเดินผ่านน้องแอร์น่ารักคนนั้น เราทั้งสองส่งยิ้มให้กันที่มุมปาก...พร้อมสื่อจิตที่เป็นอันรู้กันว่า...
.....
.....
.....
เราชนะ
ถ้าเพื่อนๆ เจอเพื่อนร่วมทางเป็นคุณป้ามหาภัย..ทำอย่างไรครับ
ของผมนี่ ณ สายการบินแอร์..บีเชียร์(เป็นอันรู้กันนะครับเพื่อนๆ)
ทริปนี้ผมเดินทางจากหาดใหญ่กำลังจะกลับ กทม. ได้ที่นั่งข้างๆ มนุษย์ป้าท่านนึง(คือดูจากหน้าก็รู้ว่าแก่กว่าคุณแม่ผม)
หลังจากเครื่องกำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศ ทันใดนั้น มนุษย์ป้าด้านข้างหยิบถุงขนมห่อใหญ่ มาฉีก แคว๊กๆ (เสียงเอฟเฟค 2 ที เนื่องจากถุงคงหนาลำบากต่อการฉีก) ผมนี่ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เท่าที่รู้เป็นขนมถุง OTOP รางวัล 5 ดาว จากจังหวัดนครศรีธรรมราช ถุงสีเงิน ตราโลโก้สีแดง
คุณป้ารีบเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ประหนึ่งจะทำลายมันให้หมดภายใน 3 วินาที กลิ่นนี่ไม่ต้องพูดถึงครับ เย้ายวนชวนหลงไหล เหมือนป้าทอดปลาเค็มแล้วยืนอยู่เหนือลมก็ไม่ปาน
ทันใดนั้น..น้องแอร์สาวผู้พิทักษ์โลก เดินมาตรงคุณป้าพอดี พร้อมส่งยิ้มอันแสนอ่อนหวานแล้วพูดขึ้นว่า
แอร์สาวน่ารัก : ท่านผู้โดยสารคะ ทางเราต้องขอประทานโทษรบกวนท่านผู้โดยสารเก็บถุงขนมก่อนนะคะ เนื่องจากกลิ่นอาจจะไปรบกวนท่านผู้โดยสารท่านอื่นได้ค่ะ
(ผมนี่ส่งสายตาเว้าวอนและสื่อจิตขอบคุณน้องแอร์ท่านนั้นในทันทีเลยครับ)
คุณป้าทำท่าหงุดหงิด..พร้อมถอนหายใจดังเฮือก พลางเก็บถุงขนมไว้ที่กระเป๋าด้านหน้าที่นั่งอย่างไม่พอใจ
เหตุการณ์คงสงบราบเรียบแล้ว..ผมคิดในใจ
หลังจากนั้น 15 นาที น้องแอร์ผู้น่ารักเดินเข็นรถขนม มาม่า เครื่องดื่ม มาจำหน่าย เมื่อรถมาถึงผม เราก็กำลังหิวได้ที่
น้องครับผมขอมาม่าคัพถ้วยนึงครับ..
แอร์สาวน่ารัก : ได้ค่ะ
ทันใดนั้นคุณป้ามหาภัยพูดแซงขึ้นมาทันใด
คุณป้ามหาภัย : เธอจ๊ะ ถ้าน้องเค้าซื้อมาม่า ให้เค้าลงไปทานหลังจากเครื่องลงจอดนะคะ...เพราะกลิ่นมันจะรบกวนชั้น
เอิ่ม..เอฟเฟคหนังจีนมาเลยฮ๊าบ..แค้นนี้สิบปีก็ไม่สาย..ถึงทีคุณป้าเอาคืน
เพื่อนๆ คิดว่าผมจะกินมาม่าต่อมั้ยครับ...
....
...
...
...
...
...
....
....
...
เพื่อนๆ คิดถูกแล้ว...ผมหันไปบอกน้องแอร์ผู้น่ารักทันที
น้องครับๆ ขอโทษที..พี่ขอเปลี่ยนรส น้องมีรสต้มยำ หรือต้มโคล้งมั้ยครับ..แท่นแท๊น ข้าน้อยฆ่าได้หยามไม่ได้ กลิ่นมันจะได้แรงสมใจป้าฮ๊าบ
.......
มีพอดีเลยค่ะ..น้องแอร์หยิบมาม่าเปลี่ยนรสชาติให้ทันใดไวกว่า 4G พร้อมเปิดฝาเทน้ำร้อน มองคุณป้าด้วยหางตาแล้วส่งถ้วยมาม่ากลิ่นเย้ายวนค่อยๆ ข้ามผ่านหน้า..ชะงักไป 3 วิ เพื่อให้ป้าได้ดมกลิ่นให้ชื่นใจ แล้วส่งข้ามมาที่ผม ป้าได้แต่เบะปาก ผมค่อยๆบรรจงกิน และบรรจงกลิ่นให้ป้าได้ดมให้สมใจ
หลังจากกินมาม่าถ้วยนั้นเสร็จผมนี่แทบไม่ได้คุยไรกับป้าอีก เพราะ..ตรูหลับ
เมื่อถึงดอนเมือง ผู้โดยสารทยอยลงจากเครื่อง.ผมเดินผ่านน้องแอร์น่ารักคนนั้น เราทั้งสองส่งยิ้มให้กันที่มุมปาก...พร้อมสื่อจิตที่เป็นอันรู้กันว่า...
.....
.....
.....
เราชนะ