อาการ Home sick ของเด็กมหาลัยอย่างฉัน

ตามหัวข้อเลยค่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงจะสอบแล้ว ความรู้สึกคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ น้ำตาจะไหลตลอดเลย เป็นความรู้สึกแบบไม่อยากเรียนแล้วอ่ะ ไม่อยากทำอะไรเลย ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้ไปเรียนพราะอาจาร์ยงดคลาสบ่อยเลยทำให้เรายิ่งขี้เกียจมากขึ้น เวลาเราทำอะไรไม่ดีหรือไม่ตื่นไปเรียนเราคิดถึงพ่อแม่ตลอดเลย เราคิดแต่ว่าทำใมแต่ก่อนตอนมัธยมตื่นหกโมงทุกวันยังตื่นได้ แล้วก็คิดถึงตอนแม่ปลุกไปเรียนทุกวัน มันเป็นความรู้สึกแบบเบื่อแล้วอ่ะ ชีวิตมหาลัย อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง อยากกลับไปอยู่ในระเบียบกลับไปอยู่ในการตัดสินใจของพ่อแม่ หรือเป็นเพราะว่าเราขี้แยรึเปล่า แต่ก่อนพ่อบอกเราว่าสักวันนึงเราก็ต้องไปมีชีวิตของเราตัดสินใจเองรับผิดชอบตัวเอง แต่ก่อนเราไม่เข้าใจว่าทำใมพ่อแม่ไม่ปล่อยเรา ไม่ตามใจเราเหมือนเหมือนเพื่อนคนอื่น พ่อเราคลลุมเรามาก ไม่ให้กลับบ้านดึก ไม่ให้เที่ยว ไม่ให้กินเหล้า เพราะเรายังเด็ก ใช่ค่ะ เรายังเด็กแต่ความคิดตอนนั้นเราก็คิดว่าเราโตแล้ว แต่เราก็ไม่เคยทำในสิ่งที่พ่อห้มนะ เราคิดอยู่เสมอว่าเรากลัวพ่อแม่เสียใจ พ่อเคยเล่าให้เราฟังว่าแต่ก่อนเพื่อนเคยชวนพ่อโดดเรียน แต่พ่อเราไม่ไปพ่อเราบอกว่าพ่อกลัวย่าเสียใจอุส่าทำงานหนักส่งลูกมาเรียน ซึ่งทุกครั้งที่เราจะทำอะไรไม่ดีเรานึกถึงคำนี้ตลอก ใช่เรากลัวพ่อแม่เสียใจ จนขึ่นมหาลัยชีวิตเรามันอิสระมาก มันไม่มีกรอบ ไม่มีสียงบ่น ช่วงแรกๆก็ชอบนะแต่ตอนนี้เราเหนื่อยเราเบื่อ เราต้องทำเองทุกอย่าง ทั้งที่แต่ก่อนมีคนทำให้หมด เราร้องไห้หลายรอบนะเรายังไม่อยากโตเลยTT
.
.
.
.
.
.
. ไม่อยากจะบอกว่าพิมพ์ไปร้องไห้ไป ขอคำแนะนำในการอยู่รอดในชีวิตมหาลัยหน่อยค่ะ เราเกิดอาการHome sick บ่อยมาก TT