การที่เราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาเป็นเวลานาน ประมาณ 5 ปี มันสามารถทำให้เราเป็นโรคจิตได้รึเปล่าค่ะ

เรารู้สึกเหมือนตัวเองไม่ค่อยปกติ เราชอบทำให้คนอื่นเข้ามาสนใจใส่ใจในตัวเรา แล้วพอถึงเวลาที่หลายๆคนให้ความสำคัญในตัวเรา เราก็จะหายไป แล้วเราจะรู้สึกมีความสุขเล็กน้อยไม่ถึงกับมากจนหัวเราะออกมา กับการกระทำนี้ของตัวเอง เราจะรู้สึกพอใจทุกครั้งที่เราเป็นฝ่ายทำร้ายความรู้สึกของอีกฝ่ายนึง แต่เราจะรู้สึกรับไม่ได้ทุกครั้งที่เราเป็นฝ่ายถูกกระทำ แบบต่อต้านความเสียใจทุกรูปแบบที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองอ่ะ แล้วเราจะตามเอาคืน ทำยังไงก็ได้ให้คนที่ถูกทำร้ายความรู้สึกไม่ใช่เรา เราเท่านั้นที่ต้องเป็นคนจบทุกอย่าง ชอบชวนเพื่อนที่ตัวเองมีหรือรู้จัก ให้มาหาที่บ้าน พอหลายๆคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าจะมาหาเรา เราก็จะตอบทุกคนกลับไปว่าไม่ต้องมาแล้วลืมไปว่ามีธุระ ทั้งที่ความจริงเราไม่เคยจะมีธุระอะไรเลย เราว่างกว่าเพื่อน เราว่างเกินไปจนเวลามันเหลือเฟือมานั่งคิดอะไรจิตๆแบบนี้ แล้วเราก็อยู่คนเดียวต่อไปในห้องสีเหลี่ยมเล็กๆของเรา เราโรคจิตใช่ไหมทุกคน เราต้องไปหาหมอใช่ไหม เราไม่ชอบหลายๆนิสัยของตัวเองเลย เห็นใจเราที เราสู้กับใจตัวเองก็เหนื่อยพอสมควรเลยนะ พยายามจะแก้หลายต่อหลายครั้ง แต่เราผิดเองที่ปล่อยให้ตัวเองคุ้นชินกับนิสัยแย่ๆพวกนี้มาเป็นระยะเวลานานมากเกินไป จนถึงตอนนี้เรายังไม่สามารถสลัดมันออกไปจากชีวิตได้เลย ขอคำแนะนำที เราพร้อมรับฟังความคิดของทุกคน แต่อย่าพูดอะไรที่มันแรงมากนะ เราแค่อยากได้คำแนะนำเท่านั้นเอง