ผู้ชาย หาดีไม่ได้ก็ไม่ต้องมี ถุกมั้ย?

หวัดดี นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าใช้คำไม่ถูกหรือไม่เหมาะสมประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ เราจะมาเล่าความรักของเราในขณะนี้ เพื่อสะท้อนให้เห็นอีกมุมมองนึงของความรัก ที่ไม่ได้งดงามอย่างที่คิด
         เริ่มเลยละกัน เราชื่อ ตัวไอ (ชื่อทุกชื่อขอใช้นามสมมตินะคะ) เราเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์จะจบแล้ว อยู่มหาลัยดอกบัวภาคอีสาน หน้าตาบ้านๆ ธรรมดาๆ อาศัยการเรียนที่ค่อนข้างดี ร้องเพลง เล่นกีต้าร์ เลยทำให้ดูมีตัวตนขิ้นมาบ้าง  แฟนเราชื่อ ตัวเอ เรียนปีเดียวกัน คณะเดียวกันแต่คนละสาขา เราสองคนคบกันตั้งแต่ปี 2 หลังจากคุยกันมา 9 เดือนกว่า ตอนนั้นเราไปเร่งเขาด้วยมั้งเลยทำให้เราทั้งสองคนอาจจะตัดสินใจพลาดกัน ความรักในช่วงแรก แน่นอนค่ะว่ามันดี ดีทุกอย่าง แต่นานวันเข้าเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน เริ่มมองเห็นนิสัยใจคออีกฝ่ายชัดมากขึ้น ยอมรับค่ะว่าเราเป็นคนที่ขี้หึงขี้ระแวงช่วงแรก เพราะเราไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง และเราเองที่ไม่ได้สวยเพอเฟคขนาดเหนี่ยวรั้งจิตใจใครได้ด้วย คนเราเดียวนี้ยอมรับเถอะค่ะว่ามองกันที่หน้าตาเป็นอันดับแรกอยู่แล้ว นอกเรื่องละ 555+ แรกๆเราทั้งคู่เอาใจใส่กัน ทะเลาะกันบ่อย เนื่องด้วยทั้งเขาทั้งเราขี้น้อยใจกันทั้งคู่ เวลาทะเลาะ ไม่ชอบเคลียกันให้รู้เรื่อง ด้วยความที่ว่าเขาพึ่งเลิกกับแฟนเก่าไปและเหมือนตอนนั้นเขาเจ็บมาก ยังลืมไม่ได้ก็มีแอบคุยกัน คือยอมรับค่ะว่าในชีวิตเขามีผู้หญิงเข้ามามากมาย จนวันนึงวันที่เขาต้องไปทำกิจกรรมแล้วมีน้องบริหารเป็นสตาฟด้วย น้องบริหาร คนนั้นก็เป็นคนตรงค่ะ ก็บอกว่าชอบ ตัวเอ บริหารขึ้นชื่อว่าสวยอยู่แล้ว เรายิ่งหวั่นใจ หวังว่า ตัวเอ จะไม่ทิ้งเรา เพื่อนที่ทำงานนกับ ตัวเอ ก็ยิ่งมาพูดว่า "มีน้องคนนึงมาชอบแฟนนะ ระวังเขาคาบไป-ล่ะ สวยกว่าขนาดนั้น" จุกค่ะคำนี้ เราทนไม่ไหวเลยถามไปว่าจริงอย่างที่เพื่อนพูดจริงๆหรอ ตัวเอ ก็บอกว่าจริง และขอเลิกกับเรา พัง! พังมาก เหตุผลที่เขาบอกเพราะว่า "เราแค่อยากลองคบดูเฉยๆ อยากรู้ว่าการคบคนที่ไม่ได้เลือกหน้าตามันจะเป็นยังไง" โห้ว... สภาพจิตใจตอนนั้นคือมันแบบ มาก รสชาติของคำว่าอกหักจะเป็นจะตายมันเป็นแบบนี้เองหรอ เราแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง คือเขาพิมบอกเราทางแชทนะคะ ไม่ได้มาบอกจากปากหรือโทรมาบอก ตอนนั้นยอมรับเลยค่ะว่าเรารักเขามาก ยอมเขาทุกอย่าง จนไปขอเคลียกับเขาเหมือนเขาก็ลังเล เราก็ไม่รู้ว่าตอนนั้น จริงๆแล้วเขาคิดอะๆไรอยู่ นั่นจึงเป็นการเลิกกันครั้งที่ 1 ของเรา สุดท้ายเราไปอ้อนวอนให้เขาอยู่จนเขายอมกลับมาคบด้วย ตอนนั้นเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราคิดอะไรอยู่ ไม่รู้จริงๆค่ะว่าผลของการไม่ยอมเลิกครั้งนั้นมันทำให้เรารู้สึกแย่มากในวันนี้......
          คืนดีกันแล้ว ดีต่อใจตัวเอง แต่หารู้ไม่ว่ามันกำลังทำร้ายจิตวิญญาณตัวเอง เราเริ่มเป็นคนคิดมาก ถึงขั้นแอบเช็คเฟสเช็ตไลน์ กลายเป็นคนขี้ระแวง ซึ่งก็เป็นจริงอย่างที่คิด ตัวเอ ก็แอบคุยกับน้องคนนั้นอยู่จริงๆ คุยเชิงชู้สาวด้วยทั้งน้องทั้ง ตัวเอ น้ำตาก็มาอีกละ เจ็บจิ๊ดที่ใจอีกแล้ว จนเราทนไม่ไหว เลยบอกให้ตัวเอเลือกระหว่างเรากับน้องเขา ตอนนั้นเราแบบ ช่างละกูจะไม่ขอเจ็บซ้ำๆอีกแล้ว ถ้าเขารักกันก็ปล่อยเขาไปเถอะ แต่คำตอบของตัวเอก็ทำเราใจอ่อน เขาบอกว่าเลือกเรา เราก็เลยคบกันต่อ เรายอมเขานะ เราทำทุกอย่างเพื่อเขา เหมือนเขาเองก็ดีขึ้นให้ความสนใจเรามากขึ้น แต่ก็แค่ช่วงนึงสักพักมันก็กลับมาเป็นอีก จนเขาเริ่มละเลย คำว่าแฟนของเขา แทบจะไม่มีอยู่เลย แต่เป็นเราเงต่างหากที่จะเป็นบ้ากับเขา เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อเขา มอบความรักทั้งหมดที่มีให้ จนเราไม่เหลือความเป็นตัวเอง แต่ก่อนเราเป็นคนเพื่อนเยอะมาก เราร่าเริง ออกจะบ้าๆต๊องๆนิดๆ เพื่อนก็จะชอบที่จะอยู่กับเรา แต่ตั้งแต่เราพยายามเพื่อ ทุ่มเม ความรักเพียงเพื่อหวังจะคบกับเขาต่อ เราก็กลายเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน เพื่อนชวนไปไหนเราก็ไม่ไปเพราะเรายกให้เขาเป็นที่ 1 เสมอไม่ว่าเรื่องอะไร เรียกได้ว่า เรารักเขาจนหัวปักหัวปำ ความรักตั้งแต่ปี 2 ถึงตอนนี้ เขาขอเลิก 7 ครั้ง เขาบอกเลิก เราเป็นคนขอคืนดีทุกครั้ง ถามค่ะ เราถามตัวเองทุกครั้งทำไมไม่ไปล่ะ บางทีเขาไล่เราอย่างกับหมูกับหมา เขาทำให้เราต้องเดินกลับห้องทั้งที่เขานั่งเล่นเกมส์ คบกันมาเราไม่เคยได้ดอกไม้ ดอกกุหลาบในวันวาเลนไทเลยสักปี ลอยกระทงก็ไม่ได้ไป วันสำคัญไหนๆเราไม่เคยได้อยู่ด้วยกัน ยิ่งนานวันเข้า เขาก็ยิ่งไม่ให้ความสำคัญกับเรา ละเลย ให้ความสำคัญกับคนในแชท เรารู้แต่เราไม่ห้าม เพราะเรารู้ดีว่าเราเองไม่มีสิทธิ์ ทรมานทุกครั้งที่ถูกบอกเลิกแต่าเราก็ยังดื้อด้านที่จะอยู่เอง ยอมที่จะเจ็บเอง จนกลายเป็นคนไม่มีค่าในสายตาเขา จากที่เป็นคนขี้ระแวง ขี้หึง ขี้น้อยใจ ก็เปลี่ยนใหม่หมด เพียงเพื่อที่จะเอาชนะใจเขา เขาป่วยเราดูแลไม่ห่างยอมขาดเรียนเพื่อที่จะมาเฝ้าดูแล เราอยู่ห้องด้วยกัน เราก็ทำให้ทุกอย่าง ซักผ้า ทำกับข้าว กวาดห้อง ทำทุกอย่างที่ทาสเขาทำ เรารู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามาก เวลาเขาเครียดเราก็ปลอบทั้งๆที่ตัวเองก็กำลังเครียดอยู่เหมือนกัน รองรับอารมณ์ทุกครั้งที่เขาโมโหหรือโกรธ เวลาเกิดอะไรขึ้นเขาจะบอกว่าเราเป็นคนผิดทุกครั้ง เขาไม่เคยโทษตัวเองเลย เขาใหเกำลังใจกับคนอื่น แต่กับเราเขากับบอกว่าเรา โง่ กาก เอง เวลาเราตกอยู่ในสถาณการณ์ที่ต้องการเขา เราไม่เคยได้รับความช่วยเหลือจากเขาเลย เราไม่เคยรู้สึกว่าถูกปกป้อง ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นแฟนเขา เขาไม่บอกสถานะ เขาไม่พุดว่าเราเป็นอะไรกันให้ใครฟัง เหมือนเขาไม่อยากให้ใครรู้ว่ามีเราเป็นแฟน ตอนนี้เราว่าเราเป็รบุคคลที่โง่ที่สุด เราไม่ยอมออกไปจากตรงนี้สักที ทั้งที่รู้ว่ามันเจ็บขนาดไหน เราไม่รู้ว่าเราทนทำไม ทนแล้วได้อะไร ทุกวันนี้เราก็ไม่รู้ว่าที่เขาอยู่กับเราเพราะอะไร แต่คงไม่ใช่รักหรอก คำว่ารักของเขาคงหมดไปตั้งแต่วันที่เลิกกันครั้งแรก มีคนเข้ามาหาเรานะ เขาเป็นคนดีมากดูและเรา เราถูกเทคแคร์อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่ด้วยความที่เรารู้สึกผิดกับ ตัวเอ เราเลยเลือกที่จะตัดความสัมพันธ์นั้นไป เราพลาดเองที่บอกใครๆว่าเรามีแฟน แต่ตัวเอไม่เคยพูดว่ามีเราเป็นแฟน ตอนนี้ถ้าเราถูกบอกเลิกครั้งที่ 8 เราจะออกมาจริงๆ เราก็เริ่มรู้สึกว่าที่เป็นอยู่นี้ไม่ใช่รักหรอก มันแค่ผูกพัน ยอมเจ็บยอมเหงาช่วงนึง เพื่อมีอนาคตที่สดใสดีกว่า ความรักในวัยที่ยังไม่พร้อมมันส่งผลแย่จริงๆ ถ้าเเราใช้ความรักนั้นไม่เป็น อย่างที่ผู้ใหญ่บอก อย่ามีถ้ายังไม่พร้อม การมีแฟนก็เหมือนเพิ่มคนๆนึงเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันของเรา จงทำให้เขาอยู่กับเราได้อย่างปกติ อย่าให้เขาอยู่แล้วไม่สบายใจ ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ถ้าแบบนั้นอยู่คนเดียวยังดีซะกว่า และการอยู่ร่วมกันสำคัญที่สุดคือการไว้ใจกัน พยุงกันไปในทุกๆเรื่อง ประคองความรักให้ชีวิตมีความสุขที่สุด อย่าให้แค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ตัวอย่างแบบเรา ถ้ากำลังเป็นอยู่ ถ้าออกมาได้ก็ออกมาเถอะ อยุ่ไปแล้วมีแต่จะดึงชีวิตตัวเองให้ตกต่ำ มันทำให้ทัศนคติในความรักของเราดูแย่ลงด้วย จนตอนนี้เราไม่กล้าจะมีใคร ถ้าไม่พร้อมจริงๆเราคงคิดไม่มีแฟนอีกแล้ว ถ้าผู้ชายที่เป็นแบบนี้อ่านอยู่ก็เลือกเอาเถอะว่าจะทำยังไง อย่าทำร้ายจิตใจผู้หญิงไปมากกว่านี้เลย ถ้าจะมองแต่ด้านแย่ๆเพียงน้อยนิดของเขา ไม่มองสิ่งที่เขาสู้พยายามสร้างมาเพื่อคุณ คุณก็ปล่อยเขาไปเจอโลกใหม่ๆเถอะ อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกใคร อย่าล้อเล่นกับความรักของใครเลย
         ตอนนี้ปล่อยเขาค่ะ ไม่ว่าไม่ห้าม ให้เขาได้ทำตามใจเขาไป เพราะเราเองก็จะตามใจเราเหมือนกัน....