ตอนนี้ จขกท อายุ16ปีนะคะแล้วรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ชอบคิดลบๆแบบ ชอบคิดเหตุร้ายๆกับตัวเองและคนรอบข้างกลัวว่าเค้าจะเป็นอะไรไปแล้วเราจะอยู่ยังไง ไม่มีเค้าจะต้องทำยังไงโดยเฉพาะจะคิดเมื่อตอนผ่านสิ่งศักดิ์สิทธิ์เรากลัวว่ามันจะเกิดขึ้นจริง และชอบคิดหลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ก็พวกสิ่งลี้ลับทั้งๆที่เราเป็นคนกลัวเรื่องพวกนี้มากๆ เราพยายามที่จะไม่คิด ทั้งบอกขอโทษต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆนานา คืออาการนี้มันเป็นมานานตั้งแต่เด็กๆเลยแต่อาช่วงนี้มันเริ่มหนักขึ้นทำให้เรากังวลมาก และช่วงนี้ยิ่งใกล้ไปแลกเปลี่ยนกลัวความห่างไกลกลัวว่าแบบตอนเราไม่อยู่จะมีใครเป็นไรมั้ย กลัวเรื่องร้ายๆที่จะขึ้นกับตัวเองทั้งๆที่มันยังไม่เกิด เราพยายามที่จะคิดบวก พยายามที่จะไม่คิดแต่มันก็วนกลับมาเหมือนเดิมแถมเป็นยิ่งกว่าเดิม จขกทไม่กล้าบอกครอบครัวและเพื่อนค่ะ กลัวว่าเค้าจะกังวลไปมากกว่าเดิมเลยพยายามหาวิธีแก้เอง
โดยปกติแล้วเวลาทำกิจกรรมอื่นๆก็ปกตินะคะไม่คิดอะไร อ่านนสได้ปกติ ทำกิจกรรมได้ปกติ แถมพื้นฐานแล้วคนส่วนใหญ่มักมองเราเป็นคนร่าเริงและเฟรนลี่มากๆ เวลาเราเคลียดเรามักไม่ค่อยบอกคนอื่นค่ะทำเหมือนไม่เป็นอะไร ทำตัวเหมือนคนปกติและไม่ค่อยแสดงอาการ เราคิดว่าเพราะช่วงนี้เป็นช่วงสอบอาจทำให้เราเคลียดมากเป็นพิเศษบางรีป่าว เราเคยอยู่ๆก็นั่งร้องไห้คนเดียวแบบไม่ค่อยมีเหตุผล แค่รู้สึกเหนื่อยท้อแปลกๆทั้งที่เราไม่ได้มีปห.กับใคร และพยายามปลอบใจตัวเองว่าเดียวมันก็ผ่านไปมันก็มีอาการดีขึ้นนะคะแต่มันก็กลับมาอีกในเวลาที่เราว่างไม่ก็เหงาไม่มีอะไรทำไม่รู้จะเล่นอะไร คือเหมือนกับว่าอยากจะปิดเทอมแล้วมันเหนื่อ มักคิดว่าตัวเองทำงานไม่ทันแต่จริงๆแล้วเราทำงานเสร็จแล้ว กลัวตัวเองทำเกรดออกมาได้ไม่ดี (คือพ่อแม่ของจขกทก็ไม่ได้หวังอะไรมันเป็นเพราะตัวของเราเองมากกว่าที่อยากได้) คือที่เรากลัวเพราะเกรดมันส่งต่ออนาคตเรากลัวทำมันออกมาได้ไม่ดี
ยิ่งวันนี้จขกทไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์มาจขกทคิดลบๆอีกแล้ว (จขกท สันนิษฐานว่าตัวเองน่าจะชอบคิดอย่างงี้มากๆเวลาอยู่ต่อหน้าสิ่งศักดิสิทธิ์) *จขกทควรทำไงดีคะให้อาการนี้มันหายไป มันทำให้จขกทเคลียดมากๆเลยค่ะ ยิ่งจะไปแลกเปลี่ยนยิ่งกลัวมันห่างจากคนรอบตัว(เหมือนกับเรากลัวปกป้องเค้าไม่ได้ กลัวการอยู่คนเดียว) จขกท พยายามหากิจกรรมมาทำจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน จขกทอยากให้อาการนี้มันหายขาดควรทำไงดีคะ
ปล.เจ้ากระทู้อาการทางร่างกายเป็กปกตินะคะ กินได้ปกติ นอนได้ปกติไม่มีอาการนอนไม่หลับหรือสะดุ้งตื่นตอนกลางคืนเลยค่ะ
เป็นคนชอบคิดลบๆ วิตกกังวล กลัวนู่นี้ไปหมด และรู้สึกเคลียด ควรทำยังไงดีคะ
โดยปกติแล้วเวลาทำกิจกรรมอื่นๆก็ปกตินะคะไม่คิดอะไร อ่านนสได้ปกติ ทำกิจกรรมได้ปกติ แถมพื้นฐานแล้วคนส่วนใหญ่มักมองเราเป็นคนร่าเริงและเฟรนลี่มากๆ เวลาเราเคลียดเรามักไม่ค่อยบอกคนอื่นค่ะทำเหมือนไม่เป็นอะไร ทำตัวเหมือนคนปกติและไม่ค่อยแสดงอาการ เราคิดว่าเพราะช่วงนี้เป็นช่วงสอบอาจทำให้เราเคลียดมากเป็นพิเศษบางรีป่าว เราเคยอยู่ๆก็นั่งร้องไห้คนเดียวแบบไม่ค่อยมีเหตุผล แค่รู้สึกเหนื่อยท้อแปลกๆทั้งที่เราไม่ได้มีปห.กับใคร และพยายามปลอบใจตัวเองว่าเดียวมันก็ผ่านไปมันก็มีอาการดีขึ้นนะคะแต่มันก็กลับมาอีกในเวลาที่เราว่างไม่ก็เหงาไม่มีอะไรทำไม่รู้จะเล่นอะไร คือเหมือนกับว่าอยากจะปิดเทอมแล้วมันเหนื่อ มักคิดว่าตัวเองทำงานไม่ทันแต่จริงๆแล้วเราทำงานเสร็จแล้ว กลัวตัวเองทำเกรดออกมาได้ไม่ดี (คือพ่อแม่ของจขกทก็ไม่ได้หวังอะไรมันเป็นเพราะตัวของเราเองมากกว่าที่อยากได้) คือที่เรากลัวเพราะเกรดมันส่งต่ออนาคตเรากลัวทำมันออกมาได้ไม่ดี
ยิ่งวันนี้จขกทไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์มาจขกทคิดลบๆอีกแล้ว (จขกท สันนิษฐานว่าตัวเองน่าจะชอบคิดอย่างงี้มากๆเวลาอยู่ต่อหน้าสิ่งศักดิสิทธิ์) *จขกทควรทำไงดีคะให้อาการนี้มันหายไป มันทำให้จขกทเคลียดมากๆเลยค่ะ ยิ่งจะไปแลกเปลี่ยนยิ่งกลัวมันห่างจากคนรอบตัว(เหมือนกับเรากลัวปกป้องเค้าไม่ได้ กลัวการอยู่คนเดียว) จขกท พยายามหากิจกรรมมาทำจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน จขกทอยากให้อาการนี้มันหายขาดควรทำไงดีคะ
ปล.เจ้ากระทู้อาการทางร่างกายเป็กปกตินะคะ กินได้ปกติ นอนได้ปกติไม่มีอาการนอนไม่หลับหรือสะดุ้งตื่นตอนกลางคืนเลยค่ะ