บิดาของเจิ้งเฉิงกงตอนแรกก็ชูฮ่องเต้หมิง แต่ไหนตอนหลังถึงยอมแพ้ง่ายๆ ครับ

ผมมองอย่างนี้ครับ

1) ก่อนปี 1645 ทางเจิ้งจี่หลงพอจะมีความหวังอยู่บ้างในการอุ้มชูจักรพรรดิหลงหวู่ แต่ความหวังของเขาเริ่มเลือนลางไปเรื่อยๆ เพราะสถานการณ์ในฟูเจี้ยนไม่เป็นไปอย่างที่คาด กล่าวคือเจิ้งจี่หลงไม่สามารถกุมอำนาจหรือสร้างความเป็นปึกแผ่นให้กับราชสำนักหมิงที่ฟุโจวได้เลยครับ

พวกขุนศึกคนอื่นๆที่แตกพ่ายมาจากเสฉวน หูหนาน หรือเจ๋อเจียงที่เข้ามาอาศัยในฟูเจี้ยนมิได้เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน บางฝ่ายก็อยากจะต่อต้านต้าชิงให้ถึงที่สุด บางฝ่ายก็ถอดใจไปแล้ว

2) ต้าชิงยื่นข้อเสนอที่น่าสนใจให้แก่เจิ้งจี่หลง โดยจะให้เขาเป็นผู้สำเร็จราชการกว่างหนาน ควบคุม กว่างตง กว่างซี และฟูเจี้ยน ซึ่งมีอำนาจเทียบเท่าอ๋องเลย เจิ้งจี่หลิงดีดลูกคิดแล้วว่าน่าจะคุ้มค่า

3) เจิ้งจี่หลงมองแล้วว่า กองทัพต้าหมิงที่แตกแยกไม่อาจจะต้านทานการบุกของต้าชิงได้เลย การยอมจำนนแต่เนิ่นๆแล้วออมกำลังทหารไว้เป็นทางเลือกที่ดีกว่า

ปัญหาคือเจิ้งจี่หลงพลาดที่ยอมทิ้งฐานทัพอย่างฟุโจวแล้วเดินทางไปปักกิ่งครับ พอไปถึงปักกิ่งเขาที่ไม่มีเส้นสาย ไม่มีอำนาจทหาร ไม่มีความสำคัญในฐานะตัวประกันหรือขุนนางแต่อย่างใดก็เลยโดนจับกักบริเวณ กลายเป็นเชลยศึกอยู่ที่ปักกิ่ง