[อย่าซีเรียส] สมมุติเล่นๆ หากคุณเป็นหนึ่งในแม่ทัพหมิงในช่วงหลังการล้มสลายของต้าหมิงควรจะทำอย่างไรเพื่อขับไล่แมนจู?

ขอเลือกตัวเลือกที่ 1) ครับเป็นขุนนางที่ภักดีต่อราชวงศ์หมิง โดยการหาเชื้อพระวง์สกุลจูสักองค์หนึ่งมา รวบรวมสนับสนุนปวงประชาในแผ่นดินใหญ่ครับ และสมมุติว่าตัวเราเป็นแม่ทัพหมิงเอกเทศ ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับทางเจิ้งเฉิงกง สิ่งแรกๆที่เราอาจจะต้องทำก็มีประมาณนี้ครับ

1. หาฐานที่มั่นให้เหมาะสมให้ได้ และฐานนั้นจะต้องเป็นฐานที่มั่นในแผ่นดินใหญ่เท่านั้น จริงอยู่ว่าการตั้งมั่นบนเกาะนั้น เราตั้งรับได้ง่ายแถมทัพเรือของฝ่ายชิงตอนแรกก็ไม่ได้เข้มแข็งเท่าใดนัก แต่ว่าการตั้งมั่นบนเกาะก็ยากแก่การเสาะหาผู้คนมาเข้าร่วมทัพต้านชิงฟื้นหมิงของเราเช่นกัน ดังนั้นจงรักษาฐานที่มั่นบนแผ่นดินใหญ่ให้ได้สุดชีวิต ซึ่งเป็นภารกิจระดับ Mission Impossible สุดแต่ต้องยื้อให้ได้อย่างน้อย 10 ปีครับไม่งั้น ในระยะยาวเราเละแน่ๆ และถ้ายื้อได้ในทางกลับกัน ระยะยาวเราสบายแน่ๆครับ

2. ทำการผูกมิตรกับทัพตงหนิงของสกุลเจิ้งบนเกาะไต้หวัน อาจจะมาด้วยการแต่งงาน หรือการลงนามเป็นพันธมิตร โดยการยอมรับเชื้อพระวงศ์ที่เจิ้งเฉิงกงยกมาก็ดี แต่ว่าในระยะแรกให้ยกฝ่ายเจิ้งเฉิงกงเป็นหัวหน้าดีที่สุดครับ โดยที่เราเป็นรองหัวหน้าครับ เพราะยังไงซะอีกไม่กี่เดือนพี่เจิ้งยังไงก็ต้องเสียชีวิตและเราก็ได้ขึ้นเป็นหัวหน้าของกองกำลังแบบหล่อๆด้วยครับ

3. ยกเลิกนโยบายบุ๋นสะกดบู๊อันไร้ค่านี้ลงครับ โยนมันทิ้งลงทะเลให้ไกลๆเลยครับ และปฎิรูประบบการสอนของขงจื้อให้ใหม่ด้วย ให้มองว่าการเป็นการทหารเป็นอาชีพที่มีเกียรติ หาใช่อาชีพไร้ค่าอันใดไม่ ขณะเดียวกันก็ปรับปรุงระบบกองกำลังให้เป็นหมวดหมู่ แบบระบบทหารอาชีพในปัจจุบันครับ ให้ฝึกทหารอย่างเดียว ขณะเดียวกันก็ปลูกฝังให้ทหารมีจิตสำนึกรักชาติ รักประชาชน และจงรักต่อฮ่องเต้หมิงด้วยครับ เพื่อไม่ให้พวกเขาเหลิงอำนาจจนมากเกินไป

4. สนับสนุนการค้าขายครับ ทำแบบสมัยซ่งใต้ครับ แต่เอาให้ล้ำกว่าคือจัดตั้งสถานีการค้าแบบเป็นล่ำเป็นสัน โดยขอความร่วมมือกับชาวจีนโพ้นทะเลในแดนอยุทธยา อันนัม กัมพูชา มะละกาและเมืองต่างๆทางใต้ โดยเราอาจจะมอบบรรดาศักดิ์ให้เป็นขุนนางเพื่อให้พวกเขาหาเงินหาเสบียงมาช่วยเรากู้ชาติครับ และจากนั้นชักชวนพวกชาติต่างๆอย่าง อยุทธยา สกุลเหงียนสกุลจึ่งในอันนัม(ซึ่งต้องให้ทั้งสองสกุลนี้สงบศึก หากว่าต้องเลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งให้เลือกสกุลเหงียนจะดีกว่าครับ) และเหล่าสุลต่านในมลายู รวมไปถึงการผูกมิตรกับทางรัฐบาลบากุฟุในเอโดะ และชาติตะวันตกอย่างพวกสเปน โปรตุเกศในฟิลิปปินส์และกัมพูชา พวกฮอลันดาในบัตตาเวีย(เอาจริงๆแล้วขอแค่อย่างน้อยที่สุดให้พวกดัดซ์อย่าสอดมือเข้ามาช่วยฝ่ายชิงได้ก็พอใจแล้วครับ) ซึ่งหากเราทำสำเร็จทั้งหมด งานนี้ทั้งเสบียง อาวุธ ก็มากันเพียบ รวมไปถึงเราอาจจะได้ทหารรับจ้าง จากตะวันตก และพวกโรนิน โดยเฉพาะพวกชาวคริสต์ญี่ปุ่นที่ถูกขับไล่ออกมาคราว กบฎซิมบาระ ก็อาจมาด้วยครับ และที่สำคัญคือช่างทำปืนไฟและปืนใหญ่ครับ พวกช่างนี้หลังจบยุคเซ็นโกคุและอาซึจิโมโมยามะแล้ว พวกนี้ก็หมดความสำคัญไป หากว่าเรา ขอยืมมาจากทางญี่ปุ่นได้ จะเป้นประโยชน์มากครับ

เว้ากันซื่อๆก็คือ "ใช้นโยบายป่าล้อมเมือง โลกล้อมประเทศ" นั้นล่ะครับ

5. ปฎิรูปกฎหมาย และปฎิรูปการศึกษา ปรับปรุงการสอบเข้าโดยการเขียนเรียงความในซื่อซูหวู่จิง(สี่ตำราห้าคัมภีร์)ไปครับ ไม่ก็ให้เป็นส่วนไม่สำคัญไป แต่มาเน้นในเรื่องของการ วิทยาศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์ คณิตศาสตร์ เคมี และฟิสิกส์ครับ และจัดตั้งโรงเรียนเตรียมทหารขึ้นมาโดยเฉพาะเลยครับ และต้องให่ประชาชนทุกคนในแผ่นดินอ่านออกเขียนได้ให้ได้ครับ อย่าให้กระจุกอยู่กับสกุลขุนนางครับ และให้สิทธิประชาชนฟ้องร้องขุนนางได้ครับ

6. ส่งเสริมให้มีการตั้งหนังสือพิมพ์ และนักข่าวครับ เพื่อมาออกโฆษณาชวนเชื่อ ให้ประชาชนสนับสนุนกองทัพและนโยบายการกู้ชาติครับ

7. เมื่อทุกอย่างพร้อมก็ทำสงครามกับพวกแมนจูครับ โดยเราต้องอยู่ให้อายุยืนนานกว่าเจิ้งเฉิงกง และซุ่นจื้อฮ่องเต้ให้ได้ครับ จากนั้นทำสงครามกับสามเจ้าศักดินา ให้ทำสงครามจนพวกนั้น เริ่มรู้สึกว่าไม่คุ้มกับการทำสงครามกับเราอีกต่อไป จากนั้นก็ส่งสารให้พวกนั้นยอมจำนนนครับ โดยรับปากแค่ให้ตำแหน่งลอย และมีชีวิตช่วยลูกชั่วหลาน แต่ไม่ให้คุมกองกำลังเด็ดขาด จากนั้นก็ต้องรบกับตวนเอ่อกุน และตั่วตัว ครับ และเราต้องรบให้ชนะก่อนที่คังซีจะโตขึ้นมา เล่นงานอ๋าวป้ายด้วย อย่าปล่อยให้คังซีมีอำนาจโดยเด็ดาด ไม่งั้นเราจะเละซะเองครับ

8. พอฟื้นหมิงได้สำเร็จ เราก็ชิงปลดฮ่องเต้หมิงซะ ทำแบบโจผีคือให้ไว้ชีวิตองค์ฮ่องเต้ไว้ เป็นอ๋องครับ อาจสงสัยว่าภักดีใยจึงปลด ต้องปลดครับไม่อย่างนั้น ฮ่องเต้ระแวงเราเมื่อไหร่เรานั้นล่ะจะเสร็จซะเอง ขุนนางที่โดดเด่นแบบนี้ ซะกรรมสุดท้ายไม่ตายดีแน่ๆครับ แล้วเราก็ขึ้นเป็นฮ่องเต้ซะ จากนั้นให้วางรากฐาน เพื่อก้าวต่อไปคือการนำประเทศเข้าสู่ ระบอบสาธารณรัฐ หรือ ระบอบที่ฮ่องเต้อยู่ใต้รัฐธรรมนูญครับ แน่นอนว่าไม่ง่ายและวางรากฐานหลายสิบปีแน่นอน

ปล. ทั้งหมดนี้เกิดจากการมโนล้วนๆครับ ปฎิบัติจริงน่าจะยากกว่านี้และมีตัวแปรมากกว่านี้หลายร้อยเท่าครับ