นี่เป็นกระทู้แรกของผม
ตอนนี้ผมอายุ26ปีครับ. ผมเป็นผู้ชายคนนึ่งที่ผ่านความรักมาแบบโชกโชนหรือเสือผู้หญิงเลยก็ว่าได้(แต่กลับใจแล้ว)
ทุกๆครั้งที่ผมอยากจะเริ่มต้นความรักครั้งใหม่หรือคิดจริงใจกับใครผมมักจะไม่สมหวังเลยสักครั้ง อาจเพราะเป็นเวรกรรมที่ผมเคยทำมารึป่าวก็ไม่รู้
เรียกได้ว่าพอเริ่มรักมักช้ำใจจนไม่กล้าที่จะรักใคร ผมเลยกลายเป็นคนเย็นชากับความรักปิดกลั้นตัวเองไม่เปิดใจรับใครเข้ามา(กลัวตัวเองเสียใจ)
จนผมได้มาเจอผู้หญิงคนนึ่งผมถูกใจเธอมากๆบอกกลับตัวเองว่าจะต้องเอาเธอมาเป็นแฟนให้ได้( ผมเจอเธอที่ร้านเหล้า ) หลังจากนั้นผมก็fbเธอจากรุ่นพี่เธอ ซึ่งเธอไม่รู้ แล้วเราก็คุยกันประมาน1 เดือนเราก็นัดเจอกันไปกินข้าวนั่งดื่มกันคุยนู้นนั้น จนเราสนิทกันมากขึ่นเจอกันบ่อยขึ่นเริ่มไปมาหาสู่กันได้ผมไปหาเธอที่บ้านได้เธอมาบ้านผมได้คุยกันคบกันแบบเปิดใจเข้าใจกันทุกอย่าง ตอนนั้นเรามีความสุขกันมากๆแทบจะไม่ทะเลาะหรือเถียงกันเลย( ผมเริ่มรักเธอ)
จนได้มาอยู่ด้วยกันช่วงสุดสับดาจนอยู่ด้วยกันทุกวันชีวิตแฮปปี้มาก เรารู้เรื่องของกันและกันทุกเรื่อง แต่เหมือนว่าเธอมีอะไรปิดบังผมไว้ เหมือนกำลังโกหกอะไรสักอย่างช่วงแรกผมก็ไม่สงสัยหรือคิดจะถามเธอเลยจนเมือไม่นานมานี้ผมถามเธอ(เธอตั้งรหัสล้อคแอพไลน์)ผมก็ถามเธอว่าฝนไลน์มีอะไรที่ผมไม่ควรรู้มั้ย เธอก็ว่าไม่มีอะไรพอผมขอดูบีบเข้าเรื่อยๆก็ทะเลาะกัน กลายเป็นผมที่ยอมทั้งๆที่ผมไม่สบายใจเลย
เวลาก็ผ่านมาเรื่อยๆเราก็ใช่ชิวิตปกติด้วยกัน จนเมือวันศุกร์ที่ผ่านมาเธอขอผมไปบ้านญาติที่เธอสนิทผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ระหว่างทางเราก็คุยแชทกันปกติ แต่พอเธอบอกว่าถึงแล้วแล้วเธอก็ขาดการติดต่อไปเลย เธอติดต่อมาอีกทีประ4-5ทุ่มแล้วบอกเลิกผม ผมอึ่งครับใจหวิวๆ เธอให้เหตุผลว่าเธอชอบชีวิตแบบเดิมก็ที่จะมีผม ผมช็อตไม่ตอบอะไรเธอ จนตอนเช้าอีกวันเธอขอโทดที่พูดแบบนั้น. ให้เหตุผลว่าเธอเครียดๆ ผมก็ไม่ได้อะไร(ผมดีใจที่มีเธออยู่)แล้ววันนั่นคุยกันปกติ แล้วพอช่วงค่ำเธอหายไปติดต่อไม่ได้ยันเช้าผมกะวนกะวายมากคิดไปต่างๆนานา จนเช้าอีกวันเป็นวันที่เธอบอกผมว่าจะกลับเธอโทรมาบอกผมว่าไม่กลับนะ เธอผิดคำพูด ผมซีเรียสมาก เราทะเลาะกัน เธอบอกเลิกผมอีกครั้งพร้อมบอกว่าที่ผ่านมาก็ดีนะแต่ชีวิตเธอแบบเดิมดีกว่า แล้วเธอก็บล้อคผมทุกช่องทางการติดต่อ ผมเสียใจผมกังวลกะวนกะวายใจมากเสียความรู้สึกมากๆ จนเธอส่งเมจเสจมาว่ามีไรคุยกันในแชทเธอปลดบล้อคผม ผมก็ดีใจนะแต่มันเหมือนความรู้สึกมันพังไปแล้ว ก็คุยกันแต่ไม่เหมือนเดิมจนวันนี้ผมลองไม่ทักหาเธอจะดูว่าเธอจะตามมั้ย ใช่ครับเธอไม่ตาม ผมทลทวนตัวเองว่าจะเอาไง
ผมสับสนว่าผมควรไปต่อแล้วลืมเรื่องแย่ๆ(เธอทำเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกผมเลย)หรือผมควรจะหยุดอยู่แค่นี้แล้วปล่อยเธอไป ผมกลัวตัวเองเสียใจครับไม่อยากรู้แบบนี้
ปล.เธอเพิ่งอายุ20
ปล.ผมครุ่นคิดว่าจริงผมรักเธอรึปาว
ปล.ผมควรหยุดหรือไปต่อ
ไปต่อหรือพอแค่นี้
ตอนนี้ผมอายุ26ปีครับ. ผมเป็นผู้ชายคนนึ่งที่ผ่านความรักมาแบบโชกโชนหรือเสือผู้หญิงเลยก็ว่าได้(แต่กลับใจแล้ว)
ทุกๆครั้งที่ผมอยากจะเริ่มต้นความรักครั้งใหม่หรือคิดจริงใจกับใครผมมักจะไม่สมหวังเลยสักครั้ง อาจเพราะเป็นเวรกรรมที่ผมเคยทำมารึป่าวก็ไม่รู้
เรียกได้ว่าพอเริ่มรักมักช้ำใจจนไม่กล้าที่จะรักใคร ผมเลยกลายเป็นคนเย็นชากับความรักปิดกลั้นตัวเองไม่เปิดใจรับใครเข้ามา(กลัวตัวเองเสียใจ)
จนผมได้มาเจอผู้หญิงคนนึ่งผมถูกใจเธอมากๆบอกกลับตัวเองว่าจะต้องเอาเธอมาเป็นแฟนให้ได้( ผมเจอเธอที่ร้านเหล้า ) หลังจากนั้นผมก็fbเธอจากรุ่นพี่เธอ ซึ่งเธอไม่รู้ แล้วเราก็คุยกันประมาน1 เดือนเราก็นัดเจอกันไปกินข้าวนั่งดื่มกันคุยนู้นนั้น จนเราสนิทกันมากขึ่นเจอกันบ่อยขึ่นเริ่มไปมาหาสู่กันได้ผมไปหาเธอที่บ้านได้เธอมาบ้านผมได้คุยกันคบกันแบบเปิดใจเข้าใจกันทุกอย่าง ตอนนั้นเรามีความสุขกันมากๆแทบจะไม่ทะเลาะหรือเถียงกันเลย( ผมเริ่มรักเธอ)
จนได้มาอยู่ด้วยกันช่วงสุดสับดาจนอยู่ด้วยกันทุกวันชีวิตแฮปปี้มาก เรารู้เรื่องของกันและกันทุกเรื่อง แต่เหมือนว่าเธอมีอะไรปิดบังผมไว้ เหมือนกำลังโกหกอะไรสักอย่างช่วงแรกผมก็ไม่สงสัยหรือคิดจะถามเธอเลยจนเมือไม่นานมานี้ผมถามเธอ(เธอตั้งรหัสล้อคแอพไลน์)ผมก็ถามเธอว่าฝนไลน์มีอะไรที่ผมไม่ควรรู้มั้ย เธอก็ว่าไม่มีอะไรพอผมขอดูบีบเข้าเรื่อยๆก็ทะเลาะกัน กลายเป็นผมที่ยอมทั้งๆที่ผมไม่สบายใจเลย
เวลาก็ผ่านมาเรื่อยๆเราก็ใช่ชิวิตปกติด้วยกัน จนเมือวันศุกร์ที่ผ่านมาเธอขอผมไปบ้านญาติที่เธอสนิทผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ระหว่างทางเราก็คุยแชทกันปกติ แต่พอเธอบอกว่าถึงแล้วแล้วเธอก็ขาดการติดต่อไปเลย เธอติดต่อมาอีกทีประ4-5ทุ่มแล้วบอกเลิกผม ผมอึ่งครับใจหวิวๆ เธอให้เหตุผลว่าเธอชอบชีวิตแบบเดิมก็ที่จะมีผม ผมช็อตไม่ตอบอะไรเธอ จนตอนเช้าอีกวันเธอขอโทดที่พูดแบบนั้น. ให้เหตุผลว่าเธอเครียดๆ ผมก็ไม่ได้อะไร(ผมดีใจที่มีเธออยู่)แล้ววันนั่นคุยกันปกติ แล้วพอช่วงค่ำเธอหายไปติดต่อไม่ได้ยันเช้าผมกะวนกะวายมากคิดไปต่างๆนานา จนเช้าอีกวันเป็นวันที่เธอบอกผมว่าจะกลับเธอโทรมาบอกผมว่าไม่กลับนะ เธอผิดคำพูด ผมซีเรียสมาก เราทะเลาะกัน เธอบอกเลิกผมอีกครั้งพร้อมบอกว่าที่ผ่านมาก็ดีนะแต่ชีวิตเธอแบบเดิมดีกว่า แล้วเธอก็บล้อคผมทุกช่องทางการติดต่อ ผมเสียใจผมกังวลกะวนกะวายใจมากเสียความรู้สึกมากๆ จนเธอส่งเมจเสจมาว่ามีไรคุยกันในแชทเธอปลดบล้อคผม ผมก็ดีใจนะแต่มันเหมือนความรู้สึกมันพังไปแล้ว ก็คุยกันแต่ไม่เหมือนเดิมจนวันนี้ผมลองไม่ทักหาเธอจะดูว่าเธอจะตามมั้ย ใช่ครับเธอไม่ตาม ผมทลทวนตัวเองว่าจะเอาไง
ผมสับสนว่าผมควรไปต่อแล้วลืมเรื่องแย่ๆ(เธอทำเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกผมเลย)หรือผมควรจะหยุดอยู่แค่นี้แล้วปล่อยเธอไป ผมกลัวตัวเองเสียใจครับไม่อยากรู้แบบนี้
ปล.เธอเพิ่งอายุ20
ปล.ผมครุ่นคิดว่าจริงผมรักเธอรึปาว
ปล.ผมควรหยุดหรือไปต่อ