ชีวิตผมมันไม่เหมือนคนอื่นผมโดนกดดันมากเรื่องพ่อพี่แล้วแม่

ผมวันๆชีวิตผมก้ตั้งใจไปเรียนเป็นเด็กชีวิตมอปลายธรรมดา อยากมีชีวิตเหมือนคนปกติที่ผมอยากเปน แล้วพ่อก้ชอบหาเรื่องทุกคนในบ้านผมเปนคนที่โดนกดดันที่สุดเพราะเปนคนเล็กของครอบครัว ผมจะจบมอ6พ่อผมก้ไม่ให้ต่อมหาลัยบอกไม่มีปัญญาแต่ผมก้รุ้สถานะภาพครอบครัว พออยุ่พอกินแต่ไม่พอมี พ่อบังคับให้ผมเข้าทหารซึ่งตอนเด็กๆผมอยากเปนน้ะเพื่อพ่อ แต่ตั้งแต่มอ4 5 6 พ่อเริ่มกดดันผมหนักเลื่อย จนผมเครียดผมแอบไปสมัครมหาลัยเขาก้ไม่ให้ผมไปทั้งที่ผมเสียตังสมัครgat pat แล้วแอบไม่ให้พ่อรุ้แต่เขาคงไม่ให้เข้ามหาลัยที่ผมอยากเรียน เกรดผมก้2.5ขึ้นทุกเทอมผมไม่ได้เรียนเก่งแต่กลางๆพ่อผมเขาเลือกให้ผมเข้าทหารอย่างเดียวกับสายอาชีพ แล้วเขาก้ให้เลือกสอบเข้ารรนึงใช้วุติมอ.3 สอบเข้าซึ่งผมจบมอ.6แล้ว รร.ก้ประจำจังหวัด ผมคิดว่าพ่อผมคงคิดว่าผมไม่มีความรุ้เลยวันๆเอาแต่เล่นเกมซึ่งทุกวันผมก้ตั้งใจเรียนมาตลอด แต่หลังมอปลายพ่อผมก้เริ่มด่าแรงมากผมเสียใจจนไม่อยากคุยกับพ่อ ผมเมื่อก่อนเคยกลับบ้านไวมากก่อน5โมงตลอดจนตอนนี้ผมไม่อยากกลับบ้าน ผมกลับมาบ้านก้ทุ่ม2ทุ่มคือกลับมาอาบน้ำกินข้าวนอนไม่อยากคุยกับพ่อเพราะว่าเวลาคุยทะเลาะกับพ่อทุกทีพ่อผมอารมร้อนร้ายแล้วพ่อผมก้ดันเปนโรคหัวใจทุกวันนี้ผมไม่อยากกลับบ้านเลยไม่ใช่ไม่รักแต่ไม่อยากทะเลาะกับพ่อ ผมไม่รุ้จะทำยังไงเลยคือผมเลือกไม่ถูกเลยว่าผมจะทำยังไงกับชีวิตผมดี ผมไม่รุ้จะไปทางไหนเลย ผมตอนนี้เหมือนคนไม่เอาไรแล้วปัญหาทางบ้าน ฐานะครอบครัว สุขภาพพ่อผมเครียดจิงๆครับ