ลองอ่านกระทู้คอนเสิร์ตที่ L.A. เพื่อทบทวนความทรงจำกันได้นะคะ
https://pantip.com/topic/37046699
ยังคิดกับตัวเองอยู่ว่า กระทู้หน้าต้องเป็นการรีวิวคอนเดี่ยวของผลิตแน่ ๆ เพราะไม่มีโอกาสอะไรอีกแล้วที่จะตั้งกระทู้เกี่ยวกับผลิต ทริปนี้เป็นสิ่งที่ไม่คาดฝันจริง ๆ ต้องขอบคุณ Giffarine สำหรับ งานดินเนอร์ ครั้งนี้ค่ะ เรากลับไทยครั้งสุดท้ายคือ 4 ปีที่แล้วตามหัวกระทู้เลยค่ะ
ขอย้อนไปปีที่แล้วนิดนึงค่ะ หลังจากที่ผลิตบอกใบ้ว่าจะมีคอน เดือน 4 วันที่ 21 เราก็เตรียมตัวเลย เพราะคิดว่าจะกลับไทยครั้งหน้าคือมาคอนผลิตแน่ ๆ
เริ่มหาตั๋วทันที ทุกคนบอกว่ารอก่อน ไม่ไว้ใจว่าผลิตจะบอกวันคอนถูกมั้ย แต่สำหรับเรา เราเชื่อมั่นว่าผลิตจะบอกวันคอนไม่ผิด เราก็มองหาตั๋วกลับ
เดือนเมษาเลย พยายามบวกหน้า บวกหลัง เผื่อผิดพลาด พอเช็คตั๋วช่วงนั้น ถูกมาก ไม่เคยเจอตั๋วถูกอย่างนี้มาก่อน เราอยู่ Michigan ไม่ค่อยมีสายการบินหลากหลายให้เลือกมากนัก ส่วนมากจะบินสะสมไมล์กับ Delta แต่พอมาดูตั๋วมีของ United แค่ usd650 เท่านั้น เราซื้อตั๋วเลย แล้วค่อยไปลาพักร้อน 4 อาทิตย์ คิดว่าถ้าผิดพลาดเรื่องวันคอน คงคลาดเคลื่อนไม่มากนัก (ไว้ใจผลิตมากงานนี้)
เราก็บอกน้อง ๆ ในเรือนอเมริกาว่า ดูตั๋วแล้วช่วงนี้ถูก ใครจะกลับรีบจองนะ แต่หลายคนบอกว่า ราคานี้เค้าพอหาซื้อได้ แต่สำหรับรัฐเราถือว่าถูกมาก น้องหลายคนอยากจะกลับมาคอน บางคนบอกว่า รอดูก่อน ถ้าได้ตั๋วคอน ค่อยซื้อตั๋วเครื่อง สำหรับเราซื้อตั๋วเครื่องเลย ตั๋วคอนค่อยว่ากัน เราบอกทุกคนที่ทำงานว่าจะกลับไทย เดือนเมษา เดือนนึง เพื่อที่เพื่อน ๆ ทุกคนจะไม่ลาหยุดช่วงนั้น จองพักร้อนกลาย ๆ คนอเมริกันส่วนใหญ่ จะพักร้อนตอน Summer เราลาช่วงนั้นจึงไม่เป็นที่ต้องการของตลาดมากนัก ลาได้สบาย ๆ
ถึงแม้เราจะอยู่ต่างประเทศ แต่เราก็สั่งหนังสือ สินค้าทุกอย่างที่ผลิตเป็น Presenter เพราะฉะนั้น โออิชิ หรือ กิฟฟารีน เราก็ไม่พลาด เราสั่งให้น้องสาว ซื้อ กิฟฟารีน แต่น้องสาวลืม ตอนประกาศผลตุ๊กตาหมีออกมารอบแรก เราเสียใจที่ไม่ได้ซื้อ พอกิฟฟารีน มีรอบ 2 พร้อมกับสิทธิ์ลุ้นดินเนอร์ คราวนี้เราไม่พลาดแน่นอน สั่งน้องสาวอย่างไว ใจจริง ลุ้นแค่หมีนุช เรื่องดินเนอร์นี่บอกตามตรงไม่หวังเลย น้องสาวถามว่าถ้าได้ดินเนอร์จะกลับมามั้ย บอกน้องสาวว่ากลับแน่นอน ถ้าได้นะ และแล้วก็ถึงวันประกาศ จำได้ว่าวันศุกร์ที่ไทย น้องสาวบอกได้หมีนุช จำได้ว่าตอนไปทำงานนี่ยิ้มทั้งวัน เพื่อนถามว่ายูว์ยิ้มเรื่องอะไร แชร์กันบ้าง ไม่กล้าบอกว่าได้ตุ๊กตาหมี ฝรั่งอาจไม่เข้าใจ น้อง ๆ ที่เรือนแสดงความยินดีกันใหญ่ น้องสาวบอกว่าวันจันทร์ เค้าจะประกาศ ถ้าได้นะกรี๊ดแน่ บอกตามตรงเราไม่ลุ้นเลย จนกระทั่งน้องมาบอกว่าได้ดินเนอร์ น้องสาวบอกว่าเอาไปให้นุชมั้ย เพราะน้องไม่คิดว่าเราจะบินกลับจริง ๆ เพื่อมางานแค่นี้ เราบอกว่าให้ทำไมเราจะบินมา เราก็บอกน้อง ๆ ที่เรือนว่าเราได้ดินเนอร์ ทุกคนก็เชียร์ให้กลับ สำหรับเราคือ 2 จิต 2 ใจ เพราะลาที่ทำงานตอนเดือนเมษาไว้แล้ว ตั้ง 4 อาทิตย์ คราวนี้มีเวลาตัดสินใจไม่ถึง 2 อาทิตย์เรื่องกลับมางานวันที่ 4 กุมภา แถมตารางงานถูกกำหนดไว้แล้ว เราให้น้องสาวถามรายละเอียดงานดินเนอร์ แต่ไม่มีข้อมูลเพิ่มสำหรับรายละเอียดในงาน เพียงแต่บอกเวลาลงทะเบียน และสีธีมชุด ขาวส้ม ในวันงานเท่านั้น เราคิดว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะได้บัตรนะ เราได้แล้วไม่ควรสละสิทธิ์ ถึงแม้จะแค่มานั่งฟังผลิตร้องเพลงก็ตาม น้องสาวบอกถ้าไม่มาแล้วเห็นรูปในงานทีหลัง อย่าเสียใจนะ เราตัดสินใจเดินหน้าต่อ
สิ่งที่ทำอันดับแรกคือ แลกเวรกับเพื่อน เราทำงานอยู่รพ. ตารางเวรจะถูกกำหนดไว้ล่วงหน้า 6 อาทิตย์ ไม่กล้าบอกว่าจะกลับไทย 3 วัน เพราะทุกคนดูตกใจ ถามไถ่ว่าทุกอย่างโอเครึเปล่า ยูว์กลับไปทำอะไร น้อง ๆ ที่เรือนให้คำแนะนำว่า บอกเค้าว่า มีEmergency ต้องกลับด่วน แต่หน้าตาเราโกหกไม่เป็น คือหน้ายิ้มมากตอนไปขอเพื่อนแลกเวร แต่ก็ไม่ได้บอกเหตุผลว่ากลับทำไม บอกแต่ว่าจะกลับไทย 3 วัน หลังลางานได้ก็หาตั๋วเครื่องบิน เราต้องบินวันที่ 1 ถึงไทยวันที่ 3 ตอนตี 3 แล้วบินกลับตอนวันจันทร์ เที่ยงคืน มาถึงอเมริกาวันที่ 6 ได้อยู่ไทยแค่ 3 วัน
ตอนน้องสาวบอกน้องเขยว่า พี่ได้รางวัลดินเนอร์ จะกลับมาไทย 3 วัน น้องเขยถามว่า ได้ดินเนอร์ 2 ต่อ 2 กับเป๊กเหรอ น้องบอกเปล่า
ดินเนอร์ 300 คน น้องเขยบอกว่าเค้ารู้มั้ย ว่าเค้าไม่ได้อยู่สิงคโปร์ เค้าบินไม่ใช่ใกล้ ๆ นะ อยากบอกผลิตว่า ทำได้อย่างนี้ไม่ใช่ความสงสารนะ
น้องเรือนพันทิป กับ เรือนอเมริกา สนับสนุน ในการกลับมาครั้งนี้ เรือนอเมริกาบอกว่า ฝากบอกผลิตนะว่าพวกเราคิดถึง ถ้าได้กอดผลิต กอดเผื่อพวกเราด้วย พี่ต้องบอกผลิตให้ได้นะว่าพี่บินมาหาจากอเมริกา เรารับปากคำฝากจากทุกคน แต่คิดในใจว่า จะไปบอกผลิตตอนไหน จะไปกอดผลิตเมื่อไหร่ ในงานมีผู้โชคดีตั้ง 300 คน ความหวังริบหรี่ เราก็เลยคิดทำป้ายไฟ อย่างน้อย ให้ผลิตเห็นป้ายไฟก็พอ เราอยากได้ป้ายไฟขนาด A4 มีข้อความว่า นุชอเมริกามาหา นี่คือโจทย์ที่ให้น้องสาวไป น้องสาวแบ่งปันความน่ารักของเจ้าของร้านป้ายไฟให้ อยากแชร์ให้ทุกคนอ่าน น่ารักมาก
น้องสาว สั่งป้ายไฟขนาด เอ 4 ค่ะ ข้อความว่า นุชอเมริกามาหา
จขร้าน ถ้าข้อความทั้งหมด จะได้ เอ4 ทั้งหมด 4 แผ่นรวมกันนะครับ
น้องสาว พี่เค้าอยากได้แค่ เอ4 ค่ะ
จขร้าน ลูกค้าอยากได้อะไร ลูกค้าบอกผมมาครับ ผมจะย่อข้อความให้ น้องสาวให้โจทย์อีกครั้ง
จขร้าน งั้นย่อคำว่าอเมริกาเป็นแค่ USA นะครับ ถ้าไฟ3 สีตามธงชาติ ป้ายจะหนักถ่าน เอาแค่สีเดียวนะครับ ส่วนคำว่ามาหาตัดออก เพราะมาหาอยู่แล้ว ไม่ต้องมีนะครับ คำว่านุชควรเป็นสีฟ้า เพราะนุชเค้าบอกว่าเป็นสีผลิต ผมรู้ นุชแฟนคลับเป๊ก ส่วน USA เป็นสีแดงนะครับสว่างดี หรือ ลูกค้าจะ เอาแค่ USA FC มั้ยครับ เผื่อไปตามศิลปินท่านอื่น จะได้นำเอาไปใช้งานอื่นได้
น้องสาว คิดว่าเอานุชเหมือนเดิมแหละค่ะ พี่เค้าคงไม่ตามใครแล้ว
นี่คือบทสนทนาการสั่งป้ายไฟ ประทับใจเจ้าของร้านมากค่ะ ป้ายไฟเสร็จวันเสาร์ งานมีวันอาทิตย์
เราบินจาก Michigan แล้วต้องมาต่อเครื่องที่ชิคาโก เนื่องจากมีการแลกไมล์มา แต่เราซื้อตั๋วออกจากชิคาโก ทำให้เราต้องเอากระเป๋ามาโหลดใหม่ที่ชิคาโก อีก Terminal นึง ขณะที่เรานั่งมองกระเป๋าอยู่อย่างเหนื่อย ๆ มีผดส ผู้หญิงอเมริกัน มาทักเราว่า เดินทางคนเดียวเหรอ ขนของเยอะเลย จะไปเที่ยวไหน เราบอกเค้าว่า คุณต้องไม่เชื่อแน่ว่า เราจะกลับไทย แค่ 3 วัน เพื่อไปดูคอนเสิร์ต ผดส คนนั้นบอกเราว่า ถ้าคุณทำสิ่งที่คุณต้องการได้ในตอนนี้ จงทำซะ เพราะอีก10ปีข้างหน้า เราอาจจะเสียดายโอกาสนี้ก็ได้ บางคนอาจจะอยากทำแบบเรา แต่ด้วยปัจจัยหลาย ๆ อย่าง ทำให้เค้าทำอย่างเราไม่ได้
เธอไม่ต้องคิดมาก สนุกให้เต็มที่นะในงานคอนเสริ์ต ใจเราฟูขึ้นมาอีก เราขอบคุณเค้าที่มาให้กำลังใจเรา เราอยากจะแบ่งปันคำพูดของ
ผดส ท่านนี้ให้เพื่อน ๆ ด้วยนะ
เราออกจากอเมริกา วันพฤหัสเช้า บินมาถึงไทยวันเสาร์ ตี 2 ครึ่ง กว่าจะได้ออกมาจาก ตม. ก็ตีห้าพอดี น้องสาวที่รอรับคิดว่าเราตกเครื่อง เราสงสารนักท่องเที่ยว และสงสารตัวเราเองด้วยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไม่เคยคิดว่าการเข้าประเทศจะใช้เวลานานขนาดนี้มาก่อน ทุกคนยืนเป็นแถวหน้ากระดาน ไม่มีคำชี้แจง ไม่มีคนช่วยจัดแถว เราไม่รู้เข้าแถวถูกรึเปล่า ทุกคนยืนกันงง ๆ ไม่รู้จะถามใคร ออกจากแถวก็ไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะฝากใครช่วยดูแลให้ด้วยค่ะ ตอนขาออก เราก็เกือบตกเครื่องนะ เห็นนักท่องเที่ยววิ่งกันไปที่ gate น่าสงสารมาก ไม่รู้ว่าจะฝากบอกเรื่องนี้กับใคร แต่นี่คือชะตาชีวิตของเราไม่รู้ว่าเค้าจะมีวิธีจัดการยังไงบ้าง
จากกระทู้ที่แล้ว เราเคยถ่ายรูปคู่กะผลิต ไว้ 1 รูปถ้วน น้องสาวบอกว่าเอารูปนั้นไป print แล้วเอาไปให้ผลิตเซ็นต์ในงาน เราก็นึกไม่ออกว่าจะเอาไปให้
เซ็นต์ ยังไง แต่ก็ทำมา งานวันอาทิตย์ มีลงทะเบียน 4 โมงเย็น เรารู้ว่านุชต้องไปต่อคิวก่อนแน่ ๆ เราบอกน้องว่าเราไปเที่ยงนะ อยากนั่งโต๊ะหน้า อยากเห็นผลิตใกล้ ๆ เรากับน้องมาถึงงาน บ่ายโมงพอดี มีน้องนุช ๆ มาก่อนแล้ว เราก็พูดคุยกับน้องนุชทั้งหลาย ทุกคนน่ารักมาก น้องที่มาคนแรกมาตั้งแต่ 10 โมงเช้า น้องบอกพี่ทานอะไรรึยังคะ วางของไว้แล้วไปทานได้เลยค่ะ เราก็ถามน้องกลับ น้องบอกมีนุชคนอื่นซื้อของมาให้ทานแล้ว พวกเราพูดคุยกันถึงแม้เพิ่งเห็นหน้ากันครั้งแรก เสียดายไม่ได้แลกไลน์กันไว้ เรามีโอกาสแนะนำตัวกับบางคนว่าเรามาจาก อเมริกานะ บางคนมาจากต่างจังหวัด บางคนไม่ได้เป็นนุช แต่เป็นตัวแทนขาย ก็มางานนี้
ขอขอบคุณผู้จัดงานกิฟฟารีนมาก ๆ ในการจัดระบบ คือ 1 คน 1 สิทธิ์ในการเลือกที่นั่ง มาถึงก่อนได้เลือกที่นั่งก่อน ไม่มีใครสามารถจองที่ให้เพื่อนได้ ใครอยากนั่งกับเพื่อนก็ต้องไปยืนอยู่กับเพื่อนถ้าเพื่อนมาทีหลัง แต่ก็มีคนไม่เคารพกติกาจนได้ เราลุ้นมาก อยากนั่งโต๊ะหน้า อยากเห็นผลิตชัด ๆ ลุ้นว่าจะมีที่นั่งโต๊ะหน้าเหลือมั้ย ปรากฏว่ามีเหลืออยู่1 ที่พอดี ตอนถึงคิวเรา เราต้องแยกนั่งกับน้องที่เรือนพันทิป น้องทุกคนน่ารักเข้าใจเรา เราบอกว่าเราเห็นผลิตผ่านจอมานานแล้ว ขอเห็นตัวจริงเป็นครั้งที่ 2 พอเราได้ที่นั่ง โต๊ะ 16 เราก็มาเจอน้อง ๆ เราแนะนำตัวเองอีกว่าเรามาจากอเมริกา มีน้องบางคนบินไปคอนที่อเมริกาด้วย ทักทายกันเล็กน้อย พอได้ที่นั่งเราก็ออกไปหาน้องสาว ซึ่งน้องสาวจะรอจนกว่างานจะเริ่มแล้วถึงจะกลับบ้าน เราก็ออกไปถ่ายรูป ไปทำกิจกรรมที่มีอยู่ข้างนอก
มีกระดานให้ทุกคนเขียนคำถาม โดยจะถูกเลือก 10 คำถามให้ผลิตตอบ เราอยากถามคำถามที่ฮา ๆ คำถามทั้งหมดมาจากน้องสาวล้วน ๆ แล้วก็มีกิจกรรม ให้ไปยืนถ่ายรูป แล้วเค้าจะพิมพ์รูปออกมาเลย ให้เอาไปแปะในสมุด พร้อมกับเขียนโน้ตให้ผลิต แล้วให้สมุดผลิตเอากลับบ้านไปเลย
เป็นกิจกรรมที่ดีมาก ๆ
งานจัดดีมาก ห้องเลี้ยงใหญ่ อาหารอร่อย ไม่ดูวุ่นวาย มีพนักงานคอยดูแลตลอด รวมถึงทีมงานกิฟฟารีนด้วย พิธีกรก็น่ารัก รับส่งมุขผลิตได้อย่างดี และแล้วก็ถึงตอนที่ผลิตออกมา ผลิตไม่ใส่หมวก หล่อมาก ใส่สูทสีส้ม เราไม่ได้เจอผลิตมา 4 เดือน เหมือนน้องผอมลง (รึเปล่า) พอร้องเพลงแรกจบ ผลิตก็ทักน้องคนนึง แล้วบอกว่า เค้ามาไกลนะ มาจาก ออสเตรเลีย น้อง ๆ โต๊ะ 16 ช่วยกันตะโกนว่า จากอเมริกาก็มา ผลิตแซวว่ากลับมาเอาหมีนุชเหรอครับ อยากจะตะโกนบอกว่าไม่ใช่ กลับมาหาผลิตน่ะแหละ นุชต่างแดนคิดถึง อยากมาให้กำลังใจ เราเอาป้ายไฟที่เราทำมาตั้งไว้ที่ตัก กลัวบังน้อง ๆ ข้างหลัง ผลิตคิดว่าน้องที่นั่งข้างเรามาจากอเมริกา หรือบนเวทีมองไม่เห็นเรา เราโบกมือว่า พี่เองที่มาจากอเมริกา ผลิตถึงได้มองมาที่เรา ระหว่างนั้น ซัง(การ์ดผลิต)ได้มานั่งที่พื้นอยู่ข้างเรา เราถามว่า ซัง พี่จะเอาของฝากให้ผลิตได้ตอนไหน ซังบอก เดี๋ยวพี่ยื่นให้กับเจ้าตัวเค้าเลยครับ เราไม่อยากยื่นของให้ผลิตระหว่างร้อง กลัวน้องเสียสมาธิ พอผลิตร้องเพลงสุดท้ายเราเห็นของฝากกองอยู่ตรงบันไดเวที เราก็เอาของไปรวมกับเค้าด้วย ให้เค้าหอบขึ้นรถไปด้วยกัน เพราะไม่รู้จะยื่นให้น้องตอนไหน
ระหว่างการแสดง ผลิตลงมาเดินตามโต๊ะ ถามหาของฝาก เดินผ่านเราไป ผ่านเรามา เรายื่นมือไปขอจับมือน้อง เอาน่า แค่นี้ก็พอละ ได้มาเจอผลิต ได้จับมือ ถือว่า mission complete และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ตอนที่ผลิตตอบคำถามจากผู้ชม 10 คำถาม หนึ่งในคำถาม ผลิตเลือกคำถามที่เราเขียน เราถามว่า "ผลิต หิวมั้ย อยู่โต๊ะ 16นะ มาสิ" พอผลิตตอบคำถามนั้นจบ พิธีกรกำลังจะเปลี่ยนไปเรื่องอื่น แต่ผลิตคงหิว หันมาที่โต๊ะ 16 ถามว่าป้อนได้มั้ยครับ น้อง ๆ ที่โต๊ะบอกว่า พี่ออกไปเลยค่ะ เราก็ออกไปแล้วบอกว่าคำถามนั้นเราเขียนเอง
บันทึกความทรงจำ กับการกลับเมืองไทย 3 วัน ครั้งแรกในรอบ 4 ปี เพื่อมา งาน Giffarine Dinner Party กับ เป๊ก ผลิตโชค
https://pantip.com/topic/37046699
ยังคิดกับตัวเองอยู่ว่า กระทู้หน้าต้องเป็นการรีวิวคอนเดี่ยวของผลิตแน่ ๆ เพราะไม่มีโอกาสอะไรอีกแล้วที่จะตั้งกระทู้เกี่ยวกับผลิต ทริปนี้เป็นสิ่งที่ไม่คาดฝันจริง ๆ ต้องขอบคุณ Giffarine สำหรับ งานดินเนอร์ ครั้งนี้ค่ะ เรากลับไทยครั้งสุดท้ายคือ 4 ปีที่แล้วตามหัวกระทู้เลยค่ะ
ขอย้อนไปปีที่แล้วนิดนึงค่ะ หลังจากที่ผลิตบอกใบ้ว่าจะมีคอน เดือน 4 วันที่ 21 เราก็เตรียมตัวเลย เพราะคิดว่าจะกลับไทยครั้งหน้าคือมาคอนผลิตแน่ ๆ
เริ่มหาตั๋วทันที ทุกคนบอกว่ารอก่อน ไม่ไว้ใจว่าผลิตจะบอกวันคอนถูกมั้ย แต่สำหรับเรา เราเชื่อมั่นว่าผลิตจะบอกวันคอนไม่ผิด เราก็มองหาตั๋วกลับ
เดือนเมษาเลย พยายามบวกหน้า บวกหลัง เผื่อผิดพลาด พอเช็คตั๋วช่วงนั้น ถูกมาก ไม่เคยเจอตั๋วถูกอย่างนี้มาก่อน เราอยู่ Michigan ไม่ค่อยมีสายการบินหลากหลายให้เลือกมากนัก ส่วนมากจะบินสะสมไมล์กับ Delta แต่พอมาดูตั๋วมีของ United แค่ usd650 เท่านั้น เราซื้อตั๋วเลย แล้วค่อยไปลาพักร้อน 4 อาทิตย์ คิดว่าถ้าผิดพลาดเรื่องวันคอน คงคลาดเคลื่อนไม่มากนัก (ไว้ใจผลิตมากงานนี้)
เราก็บอกน้อง ๆ ในเรือนอเมริกาว่า ดูตั๋วแล้วช่วงนี้ถูก ใครจะกลับรีบจองนะ แต่หลายคนบอกว่า ราคานี้เค้าพอหาซื้อได้ แต่สำหรับรัฐเราถือว่าถูกมาก น้องหลายคนอยากจะกลับมาคอน บางคนบอกว่า รอดูก่อน ถ้าได้ตั๋วคอน ค่อยซื้อตั๋วเครื่อง สำหรับเราซื้อตั๋วเครื่องเลย ตั๋วคอนค่อยว่ากัน เราบอกทุกคนที่ทำงานว่าจะกลับไทย เดือนเมษา เดือนนึง เพื่อที่เพื่อน ๆ ทุกคนจะไม่ลาหยุดช่วงนั้น จองพักร้อนกลาย ๆ คนอเมริกันส่วนใหญ่ จะพักร้อนตอน Summer เราลาช่วงนั้นจึงไม่เป็นที่ต้องการของตลาดมากนัก ลาได้สบาย ๆ
ถึงแม้เราจะอยู่ต่างประเทศ แต่เราก็สั่งหนังสือ สินค้าทุกอย่างที่ผลิตเป็น Presenter เพราะฉะนั้น โออิชิ หรือ กิฟฟารีน เราก็ไม่พลาด เราสั่งให้น้องสาว ซื้อ กิฟฟารีน แต่น้องสาวลืม ตอนประกาศผลตุ๊กตาหมีออกมารอบแรก เราเสียใจที่ไม่ได้ซื้อ พอกิฟฟารีน มีรอบ 2 พร้อมกับสิทธิ์ลุ้นดินเนอร์ คราวนี้เราไม่พลาดแน่นอน สั่งน้องสาวอย่างไว ใจจริง ลุ้นแค่หมีนุช เรื่องดินเนอร์นี่บอกตามตรงไม่หวังเลย น้องสาวถามว่าถ้าได้ดินเนอร์จะกลับมามั้ย บอกน้องสาวว่ากลับแน่นอน ถ้าได้นะ และแล้วก็ถึงวันประกาศ จำได้ว่าวันศุกร์ที่ไทย น้องสาวบอกได้หมีนุช จำได้ว่าตอนไปทำงานนี่ยิ้มทั้งวัน เพื่อนถามว่ายูว์ยิ้มเรื่องอะไร แชร์กันบ้าง ไม่กล้าบอกว่าได้ตุ๊กตาหมี ฝรั่งอาจไม่เข้าใจ น้อง ๆ ที่เรือนแสดงความยินดีกันใหญ่ น้องสาวบอกว่าวันจันทร์ เค้าจะประกาศ ถ้าได้นะกรี๊ดแน่ บอกตามตรงเราไม่ลุ้นเลย จนกระทั่งน้องมาบอกว่าได้ดินเนอร์ น้องสาวบอกว่าเอาไปให้นุชมั้ย เพราะน้องไม่คิดว่าเราจะบินกลับจริง ๆ เพื่อมางานแค่นี้ เราบอกว่าให้ทำไมเราจะบินมา เราก็บอกน้อง ๆ ที่เรือนว่าเราได้ดินเนอร์ ทุกคนก็เชียร์ให้กลับ สำหรับเราคือ 2 จิต 2 ใจ เพราะลาที่ทำงานตอนเดือนเมษาไว้แล้ว ตั้ง 4 อาทิตย์ คราวนี้มีเวลาตัดสินใจไม่ถึง 2 อาทิตย์เรื่องกลับมางานวันที่ 4 กุมภา แถมตารางงานถูกกำหนดไว้แล้ว เราให้น้องสาวถามรายละเอียดงานดินเนอร์ แต่ไม่มีข้อมูลเพิ่มสำหรับรายละเอียดในงาน เพียงแต่บอกเวลาลงทะเบียน และสีธีมชุด ขาวส้ม ในวันงานเท่านั้น เราคิดว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะได้บัตรนะ เราได้แล้วไม่ควรสละสิทธิ์ ถึงแม้จะแค่มานั่งฟังผลิตร้องเพลงก็ตาม น้องสาวบอกถ้าไม่มาแล้วเห็นรูปในงานทีหลัง อย่าเสียใจนะ เราตัดสินใจเดินหน้าต่อ
สิ่งที่ทำอันดับแรกคือ แลกเวรกับเพื่อน เราทำงานอยู่รพ. ตารางเวรจะถูกกำหนดไว้ล่วงหน้า 6 อาทิตย์ ไม่กล้าบอกว่าจะกลับไทย 3 วัน เพราะทุกคนดูตกใจ ถามไถ่ว่าทุกอย่างโอเครึเปล่า ยูว์กลับไปทำอะไร น้อง ๆ ที่เรือนให้คำแนะนำว่า บอกเค้าว่า มีEmergency ต้องกลับด่วน แต่หน้าตาเราโกหกไม่เป็น คือหน้ายิ้มมากตอนไปขอเพื่อนแลกเวร แต่ก็ไม่ได้บอกเหตุผลว่ากลับทำไม บอกแต่ว่าจะกลับไทย 3 วัน หลังลางานได้ก็หาตั๋วเครื่องบิน เราต้องบินวันที่ 1 ถึงไทยวันที่ 3 ตอนตี 3 แล้วบินกลับตอนวันจันทร์ เที่ยงคืน มาถึงอเมริกาวันที่ 6 ได้อยู่ไทยแค่ 3 วัน
ตอนน้องสาวบอกน้องเขยว่า พี่ได้รางวัลดินเนอร์ จะกลับมาไทย 3 วัน น้องเขยถามว่า ได้ดินเนอร์ 2 ต่อ 2 กับเป๊กเหรอ น้องบอกเปล่า
ดินเนอร์ 300 คน น้องเขยบอกว่าเค้ารู้มั้ย ว่าเค้าไม่ได้อยู่สิงคโปร์ เค้าบินไม่ใช่ใกล้ ๆ นะ อยากบอกผลิตว่า ทำได้อย่างนี้ไม่ใช่ความสงสารนะ
น้องเรือนพันทิป กับ เรือนอเมริกา สนับสนุน ในการกลับมาครั้งนี้ เรือนอเมริกาบอกว่า ฝากบอกผลิตนะว่าพวกเราคิดถึง ถ้าได้กอดผลิต กอดเผื่อพวกเราด้วย พี่ต้องบอกผลิตให้ได้นะว่าพี่บินมาหาจากอเมริกา เรารับปากคำฝากจากทุกคน แต่คิดในใจว่า จะไปบอกผลิตตอนไหน จะไปกอดผลิตเมื่อไหร่ ในงานมีผู้โชคดีตั้ง 300 คน ความหวังริบหรี่ เราก็เลยคิดทำป้ายไฟ อย่างน้อย ให้ผลิตเห็นป้ายไฟก็พอ เราอยากได้ป้ายไฟขนาด A4 มีข้อความว่า นุชอเมริกามาหา นี่คือโจทย์ที่ให้น้องสาวไป น้องสาวแบ่งปันความน่ารักของเจ้าของร้านป้ายไฟให้ อยากแชร์ให้ทุกคนอ่าน น่ารักมาก
น้องสาว สั่งป้ายไฟขนาด เอ 4 ค่ะ ข้อความว่า นุชอเมริกามาหา
จขร้าน ถ้าข้อความทั้งหมด จะได้ เอ4 ทั้งหมด 4 แผ่นรวมกันนะครับ
น้องสาว พี่เค้าอยากได้แค่ เอ4 ค่ะ
จขร้าน ลูกค้าอยากได้อะไร ลูกค้าบอกผมมาครับ ผมจะย่อข้อความให้ น้องสาวให้โจทย์อีกครั้ง
จขร้าน งั้นย่อคำว่าอเมริกาเป็นแค่ USA นะครับ ถ้าไฟ3 สีตามธงชาติ ป้ายจะหนักถ่าน เอาแค่สีเดียวนะครับ ส่วนคำว่ามาหาตัดออก เพราะมาหาอยู่แล้ว ไม่ต้องมีนะครับ คำว่านุชควรเป็นสีฟ้า เพราะนุชเค้าบอกว่าเป็นสีผลิต ผมรู้ นุชแฟนคลับเป๊ก ส่วน USA เป็นสีแดงนะครับสว่างดี หรือ ลูกค้าจะ เอาแค่ USA FC มั้ยครับ เผื่อไปตามศิลปินท่านอื่น จะได้นำเอาไปใช้งานอื่นได้
น้องสาว คิดว่าเอานุชเหมือนเดิมแหละค่ะ พี่เค้าคงไม่ตามใครแล้ว
นี่คือบทสนทนาการสั่งป้ายไฟ ประทับใจเจ้าของร้านมากค่ะ ป้ายไฟเสร็จวันเสาร์ งานมีวันอาทิตย์
เราบินจาก Michigan แล้วต้องมาต่อเครื่องที่ชิคาโก เนื่องจากมีการแลกไมล์มา แต่เราซื้อตั๋วออกจากชิคาโก ทำให้เราต้องเอากระเป๋ามาโหลดใหม่ที่ชิคาโก อีก Terminal นึง ขณะที่เรานั่งมองกระเป๋าอยู่อย่างเหนื่อย ๆ มีผดส ผู้หญิงอเมริกัน มาทักเราว่า เดินทางคนเดียวเหรอ ขนของเยอะเลย จะไปเที่ยวไหน เราบอกเค้าว่า คุณต้องไม่เชื่อแน่ว่า เราจะกลับไทย แค่ 3 วัน เพื่อไปดูคอนเสิร์ต ผดส คนนั้นบอกเราว่า ถ้าคุณทำสิ่งที่คุณต้องการได้ในตอนนี้ จงทำซะ เพราะอีก10ปีข้างหน้า เราอาจจะเสียดายโอกาสนี้ก็ได้ บางคนอาจจะอยากทำแบบเรา แต่ด้วยปัจจัยหลาย ๆ อย่าง ทำให้เค้าทำอย่างเราไม่ได้
เธอไม่ต้องคิดมาก สนุกให้เต็มที่นะในงานคอนเสริ์ต ใจเราฟูขึ้นมาอีก เราขอบคุณเค้าที่มาให้กำลังใจเรา เราอยากจะแบ่งปันคำพูดของ
ผดส ท่านนี้ให้เพื่อน ๆ ด้วยนะ
เราออกจากอเมริกา วันพฤหัสเช้า บินมาถึงไทยวันเสาร์ ตี 2 ครึ่ง กว่าจะได้ออกมาจาก ตม. ก็ตีห้าพอดี น้องสาวที่รอรับคิดว่าเราตกเครื่อง เราสงสารนักท่องเที่ยว และสงสารตัวเราเองด้วยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไม่เคยคิดว่าการเข้าประเทศจะใช้เวลานานขนาดนี้มาก่อน ทุกคนยืนเป็นแถวหน้ากระดาน ไม่มีคำชี้แจง ไม่มีคนช่วยจัดแถว เราไม่รู้เข้าแถวถูกรึเปล่า ทุกคนยืนกันงง ๆ ไม่รู้จะถามใคร ออกจากแถวก็ไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะฝากใครช่วยดูแลให้ด้วยค่ะ ตอนขาออก เราก็เกือบตกเครื่องนะ เห็นนักท่องเที่ยววิ่งกันไปที่ gate น่าสงสารมาก ไม่รู้ว่าจะฝากบอกเรื่องนี้กับใคร แต่นี่คือชะตาชีวิตของเราไม่รู้ว่าเค้าจะมีวิธีจัดการยังไงบ้าง
จากกระทู้ที่แล้ว เราเคยถ่ายรูปคู่กะผลิต ไว้ 1 รูปถ้วน น้องสาวบอกว่าเอารูปนั้นไป print แล้วเอาไปให้ผลิตเซ็นต์ในงาน เราก็นึกไม่ออกว่าจะเอาไปให้
เซ็นต์ ยังไง แต่ก็ทำมา งานวันอาทิตย์ มีลงทะเบียน 4 โมงเย็น เรารู้ว่านุชต้องไปต่อคิวก่อนแน่ ๆ เราบอกน้องว่าเราไปเที่ยงนะ อยากนั่งโต๊ะหน้า อยากเห็นผลิตใกล้ ๆ เรากับน้องมาถึงงาน บ่ายโมงพอดี มีน้องนุช ๆ มาก่อนแล้ว เราก็พูดคุยกับน้องนุชทั้งหลาย ทุกคนน่ารักมาก น้องที่มาคนแรกมาตั้งแต่ 10 โมงเช้า น้องบอกพี่ทานอะไรรึยังคะ วางของไว้แล้วไปทานได้เลยค่ะ เราก็ถามน้องกลับ น้องบอกมีนุชคนอื่นซื้อของมาให้ทานแล้ว พวกเราพูดคุยกันถึงแม้เพิ่งเห็นหน้ากันครั้งแรก เสียดายไม่ได้แลกไลน์กันไว้ เรามีโอกาสแนะนำตัวกับบางคนว่าเรามาจาก อเมริกานะ บางคนมาจากต่างจังหวัด บางคนไม่ได้เป็นนุช แต่เป็นตัวแทนขาย ก็มางานนี้
ขอขอบคุณผู้จัดงานกิฟฟารีนมาก ๆ ในการจัดระบบ คือ 1 คน 1 สิทธิ์ในการเลือกที่นั่ง มาถึงก่อนได้เลือกที่นั่งก่อน ไม่มีใครสามารถจองที่ให้เพื่อนได้ ใครอยากนั่งกับเพื่อนก็ต้องไปยืนอยู่กับเพื่อนถ้าเพื่อนมาทีหลัง แต่ก็มีคนไม่เคารพกติกาจนได้ เราลุ้นมาก อยากนั่งโต๊ะหน้า อยากเห็นผลิตชัด ๆ ลุ้นว่าจะมีที่นั่งโต๊ะหน้าเหลือมั้ย ปรากฏว่ามีเหลืออยู่1 ที่พอดี ตอนถึงคิวเรา เราต้องแยกนั่งกับน้องที่เรือนพันทิป น้องทุกคนน่ารักเข้าใจเรา เราบอกว่าเราเห็นผลิตผ่านจอมานานแล้ว ขอเห็นตัวจริงเป็นครั้งที่ 2 พอเราได้ที่นั่ง โต๊ะ 16 เราก็มาเจอน้อง ๆ เราแนะนำตัวเองอีกว่าเรามาจากอเมริกา มีน้องบางคนบินไปคอนที่อเมริกาด้วย ทักทายกันเล็กน้อย พอได้ที่นั่งเราก็ออกไปหาน้องสาว ซึ่งน้องสาวจะรอจนกว่างานจะเริ่มแล้วถึงจะกลับบ้าน เราก็ออกไปถ่ายรูป ไปทำกิจกรรมที่มีอยู่ข้างนอก
มีกระดานให้ทุกคนเขียนคำถาม โดยจะถูกเลือก 10 คำถามให้ผลิตตอบ เราอยากถามคำถามที่ฮา ๆ คำถามทั้งหมดมาจากน้องสาวล้วน ๆ แล้วก็มีกิจกรรม ให้ไปยืนถ่ายรูป แล้วเค้าจะพิมพ์รูปออกมาเลย ให้เอาไปแปะในสมุด พร้อมกับเขียนโน้ตให้ผลิต แล้วให้สมุดผลิตเอากลับบ้านไปเลย
เป็นกิจกรรมที่ดีมาก ๆ
งานจัดดีมาก ห้องเลี้ยงใหญ่ อาหารอร่อย ไม่ดูวุ่นวาย มีพนักงานคอยดูแลตลอด รวมถึงทีมงานกิฟฟารีนด้วย พิธีกรก็น่ารัก รับส่งมุขผลิตได้อย่างดี และแล้วก็ถึงตอนที่ผลิตออกมา ผลิตไม่ใส่หมวก หล่อมาก ใส่สูทสีส้ม เราไม่ได้เจอผลิตมา 4 เดือน เหมือนน้องผอมลง (รึเปล่า) พอร้องเพลงแรกจบ ผลิตก็ทักน้องคนนึง แล้วบอกว่า เค้ามาไกลนะ มาจาก ออสเตรเลีย น้อง ๆ โต๊ะ 16 ช่วยกันตะโกนว่า จากอเมริกาก็มา ผลิตแซวว่ากลับมาเอาหมีนุชเหรอครับ อยากจะตะโกนบอกว่าไม่ใช่ กลับมาหาผลิตน่ะแหละ นุชต่างแดนคิดถึง อยากมาให้กำลังใจ เราเอาป้ายไฟที่เราทำมาตั้งไว้ที่ตัก กลัวบังน้อง ๆ ข้างหลัง ผลิตคิดว่าน้องที่นั่งข้างเรามาจากอเมริกา หรือบนเวทีมองไม่เห็นเรา เราโบกมือว่า พี่เองที่มาจากอเมริกา ผลิตถึงได้มองมาที่เรา ระหว่างนั้น ซัง(การ์ดผลิต)ได้มานั่งที่พื้นอยู่ข้างเรา เราถามว่า ซัง พี่จะเอาของฝากให้ผลิตได้ตอนไหน ซังบอก เดี๋ยวพี่ยื่นให้กับเจ้าตัวเค้าเลยครับ เราไม่อยากยื่นของให้ผลิตระหว่างร้อง กลัวน้องเสียสมาธิ พอผลิตร้องเพลงสุดท้ายเราเห็นของฝากกองอยู่ตรงบันไดเวที เราก็เอาของไปรวมกับเค้าด้วย ให้เค้าหอบขึ้นรถไปด้วยกัน เพราะไม่รู้จะยื่นให้น้องตอนไหน
ระหว่างการแสดง ผลิตลงมาเดินตามโต๊ะ ถามหาของฝาก เดินผ่านเราไป ผ่านเรามา เรายื่นมือไปขอจับมือน้อง เอาน่า แค่นี้ก็พอละ ได้มาเจอผลิต ได้จับมือ ถือว่า mission complete และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ตอนที่ผลิตตอบคำถามจากผู้ชม 10 คำถาม หนึ่งในคำถาม ผลิตเลือกคำถามที่เราเขียน เราถามว่า "ผลิต หิวมั้ย อยู่โต๊ะ 16นะ มาสิ" พอผลิตตอบคำถามนั้นจบ พิธีกรกำลังจะเปลี่ยนไปเรื่องอื่น แต่ผลิตคงหิว หันมาที่โต๊ะ 16 ถามว่าป้อนได้มั้ยครับ น้อง ๆ ที่โต๊ะบอกว่า พี่ออกไปเลยค่ะ เราก็ออกไปแล้วบอกว่าคำถามนั้นเราเขียนเอง