มีให้เลือก ดันไม่ชอบ เอาใจยากแท้

มนุษย์เรานั้น มีอยู่สิ่งเดียวที่เลือกไม่ได้ คือการเกิด

แต่หลังจากเกิดมาแล้ว ล้วนแต่ต้องการที่จะมีโอกาสเลือกทั้งสิ้น. เรียกว่ามีความอยากจะเป็นผู้เลือกตั้งแต่เกิดยันตายเลยทีเดียว

ขนาดเด็กทารก แม้สมองยังมีไม่เต็มที่. เวลาเอานมรสชาดแปลกๆมาป้อน เด็กทารกยังส่ายหัวเพื่อไม่ให้น้ำนมเข้าปาก ซึ่งก็คือการเลือกเช่นกัน

เมื่อคนเรายิ่งโตขึ้น มองโลกกว้างขึ้น มีสังคมมากขึ้น  ประสบการณ์สะสมเพิ่มขึ้น ยิ่งมีความต้องการที่จะเลือกสูงขึ้น เพราะสืบเนื่องมาจากการสั่งการของสมองที่มีความเชื่อมั่นในการแยกแยะของแต่ละคนนั่นเอง

ดังนั้น คนจึงนิยมไปเดินตลาดใหญ่ๆเพื่อจับจ่ายสินค้า เพราะมีตัวให้เลือกมากขึ้นนั่นเอง.  ส่วนจะเลือกผิดเลือกถูกก็ขึ้นอยู่กับสมองแต่ประสบการณ์ของแต่ละคนไป

ถึงแม้ว่าบางคนอาจจะเลือกแล้วแต่เลือกผิด ก็ยังมีความภูมิใจที่ตัวเองได้เลือก และจำเอาไว้เพื่อเป็นประสบการณ์ในการเลือกในคราวต่อไปที่มีโอกาส

การได้มีโอกาสเลือก จึงเป็นสิ่งคนทั้งโลกที่มีสมองคิดโหยหากันแทบทั้งนั้น

แต่หลังจากที่อ่านความเห็นในห้องราชดำเนินช่วงหลังมานี้. รู้สึกว่ามีคนบางกลุ่มที่เริ่มที่ความคิดแปลกๆที่ไม่อยากจะเป็นผู้เลือกซะงั้น บางรายอาการหนักถึงขั้นชอบให้คนอื่นเลือกให้ และภูมิใจกับมัน. ทั้งๆที่ถูกยัดเยียดเป็นของที่ต่ำกว่ามาตรฐานมาให้ บางอย่างถึงขั้นเน่าเสียก็ยังออกปากชมว่าเป็นของดีได้อีกด้วย

สงสัยคนกลุ่มนี้คงไม่มีสมองแน่ๆเลย ชิมิฮ้า