การรู้สึกดีกับใครสักคน มันจำเป็นต้องหวังให้เค้ามารู้สึกกับเราด้วยหรอ?

สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิงวัยเรียน แอบชอบรุ่นพี่ที่เค้าโตกว่าหน่อยคนนึง ชอบมา3ปีแล้ว และสามปีนั้น เค้าไม่รับรู้ เราไม่เคยเผยใจกับเค้าเลย
แต่แปลก เราชอบเค้ามากขนาดนี้ เราไม่เคยหวังให้เค้ามาชอบเราตอบเลย ประมาณว่าเธอจะรักไหมไม่รู้ รู้แต่ว่ายังไงเราก็รัก อยู่ไกลสายตาตรงนี้

เค้าเป็นแค่คนธรรมดาๆคนนึง ออกไปทางเฉิ่มด้วยซ้ำ คนอะไรไม่ยิ้มเลย ชอบทำหน้าเดียวตลอดเวลา แถมน้ำเสียงก็ดูกระด้างไม่รื่นหู แถมชอบสันโดษอีก
ไม่โดดเด่นอะไร คล้ายๆพวกโนบอดี้ แต่ก็ว่าแหละค่ะ เราเป็นคนนึงที่ตกหลุมธรรมดาๆของเขาไปแล้ว
เค้าเป็นคนที่อยู่ในสายตาของเราเสมอ ไม่ว่าจะทำอะไร และเราก็มีความสุขดี แค่เห็นว่าคุณสบายดีไหม ชีวิตเป็นอย่างไร แต่จะกระวนกระวายใจเมื่อรู้ว่าคุณไม่มาเรียนเพราะไม่สบาย แต่เราก็ทำอะไรมากไม่ได้ เพราะกลัวว่าเค้าจะรู้
ถ้าถามถึงเหตุผล ว่าทำไมถึงไปชอบเค้า ก็คงไม่มีอะไรพิเศษเลย ก็แค่............

5555 ปัญญาอ่อนมาก แต่ก็ว่าแหละค่ะ ชอบเค้าไปแล้ว

เราแอบมองเค้ามาตลอด แต่ก็มีเหตุการณ์หนึ่ง ที่ทำให้เราเริ่มใจเสีย...
ตอนนั้นเข้าค่าย เราต้อวรายงานตัว เราพูดกับเค้า เค้าก็พูดกับเรานะคะ แต่เค้า...ไม่มองหน้าเราเลยแม้แต่นิดเดียว เค้าเมินไปทางอื่น น้ำเสียงดูเย็นชามาก(น่ากลัว บรื้อ) แต่พูดกับเพื่อนเราปกติทุกอย่าง(พูดดีกว่าพูดกับตูอีก) อาการวิตกเริ่มมาละค่ะ เห้ย เค้าเกลียดขี้หน้าเราหรือวะ หรือเค้าจะรู้เนี่ย ว่าไปแอบชอบเค้า เริ่มมีความกลัวต่างๆนาๆ แต่พอมาคิดๆแล้ว จะกลัวทำไมวะ อยากรักต้องไม่กลัวคำว่าเสียใจนี่หว่า
ปลอบใจตัวเองไปพลางๆ5555 เราเลยได้แต่บอกกับตัวเองว่า เอาวะ รักก็รัก เค้าจะรักจะเกลียดก็ช่างเค้า(555หน้าด้านเนอะ)
เราควรทำไงต่อไปดีอะคะ ไม่อยากรู้เลยว่าเค้ารู้สึกยังไง ไม่พร้อมรับรู้เลยอะ
เพลงนี้แทนความในใจเราได้มากสุดแล้วมั้งคะ5555

กระทู้ยาวมาก ขออภัยนะคะ เพราะเราคงใส่อารมณ์ลงไปมากหน่อย ไม่ค่อยมีเนื้อมีแต่น้ำ แฮะๆ ขอโทษด้วยค่า