เพราะความรักที่ผิดหวัง เพราะอนาคตที่วาดฝันเอาไว้ถูกพังลงจากน้ำมือคนที่ฉันรักมากที่สุด
สุดท้ายอารมณ์ก็อยู่เหนือสติ ฉันพาร่างกายที่ไร้ซึ่งวิญญาณและความรู้สึกมายัง ร้านเหล้า แห่งหนึ่งใจกลางกรุง เพื่อให้พิษสุราย้อมใจบางๆของฉันให้แข็งแรงขึ้น
23.00 น. ณ ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง
ผู้คนเข้ามาใช้บริการกันอย่างมากมาย บ้างก็มาเป็นกลุ่ม บ้างก็มากับแฟน บางคนอายุก็ยังไม่ถึง 18 ก็มาเที่ยวร้านเหล้าแล้ว เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเอาซะเลย
ทันทีที่ประตูปิดลงเหมือนฉันได้หลุดเข้ามาอยู่อีกโลกหนึ่ง เสียงเพลงดังสนั่นขึ้นมาทันทีที่ฉันก้าวขาเข้าไปในร้าน แต่เสียงเพลงกลับไม่ช่วยให้ใจฉัน
ครื้นเครงขึ้นมาได้เลย ฉันจึงพาตัวเองมานั่งอยู่มุมในสุดของบาร์
" รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ "
" อะไรก็ได้ ฉันกินได้ทั้งนั้น "
พนักงานชายจัดเครื่องดื่มมาให้ฉัน 1 ชุด กลิ่นของมันหอมหวานชวนให้ลิ้มรส สัมผัสแรกที่ฉันดื่มเข้าไป ร่างกายฉันรู้สึกร้อนผ่าว ความรู้สึกที่ฉันไม่เคยลิ้มรสมาก่อน
แค่อึกแรงก็พอหัวของฉันมึน ตึง ไปหมด ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงวัย 23 อย่างฉัน พึ่งเคยเข้าร้านเหล้าครั้งแรก
ในหัวของฉันตอนนี้มันทั้งมึนทั้งปวดไปหมด
ภาพผู้ชายคนหนึ่งยังคงวนเวียนอยู่ในหัวฉันไม่รู้จักจบสิ้น
" ไหนบอกเป็นแค่รุ่นพี่ที่ทำงานไงบอย รุ่นพี่เขามานอนค้างที่ห้องได้ด้วยหรอ!!" ภาพผู้ชายที่ฉันรักกำลังเปลือยกายท่อนบน ท่อนล่างอยู่ใน
บ็อกเซอร์ตัวหนึ่งในสภาพที่พึ่งตื่นนอน นั่งอยู่ปลายเตียง พร้อมกับผู้หญิงผมบ็อบร่างเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่ม บนเตียงนอนที่ฉันเคยนอน
" คำตอบก็ตามที่เธอเห็นแหละ น้องหอมผู้ใสซื่อ บื้อ" ผู้หญิงคนนั้นตอบฉันมาอย่างไม่อายฟ้าดิน
" ฉันถามบอย ตอบฉันสิบอย ว่าเรื่องมันเป็นยังไง " ฉันตะคอกสุดเสียงพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ยอมหยุดจนตาฉันพร่ามัว ทุกอย่างที่ฉันเห็น ภาพมัน
ดูเลือนลางไปหมด
"..." หมอนั่นทำหน้านิ่ง ไม่แม้แต่จะสบตา หรือมองหน้าฉัน
" งั้นฉันจะถามใหม่ ฉันกับพี่เปรี้ยว นายเลือกใคร!!" ฉันพยายามทำใจให้เย็นที่สุด ถึงแม้ความรู้สึกตอนนี้มันจะพัง แต่ฉันหวังว่าคำตอบของฉันจะช่วยรักษา
ความรู้สึกของฉันตอนนี้ได้
"ก็เห็นๆกันอยู่ บีบน้ำตาไปบอยเขาก็ไม่เลือกต้มจืดแบบเธอหรอก"
"หุบปาก!! ฉันไม่ได้ถามเธอ อย่าสาระแน!!"
" กรี้ดดดดด!! ปากดีนักนะอีนังข้าวหอม "
"มาสิ แกงกระหรี่อย่างเธอ ครั้งนี้ฉันจะยอมลดตัวไปเล่นด้วยก็ได้!!" สติฉันตอนนี้กระเจิงไปหมดแล้ว
"หยุดดด!!"
เปรี้ยวพุ่งตัวเข้ามาพร้อมจะตบฉัน แต่บอยซึ่งนั่งคั่นกลางอยู่ก็จับเปรี้ยวเอาไว้ได้ทันก่อนจะพุ่งมาถึงฉัน
"ปล่อยนะบอย อดีตแฟนเธอมาปากดีกับฉันก่อน"
"ผมบอกให้หยุดไงพี่เปรี้ยว!!" คราวนี้บอยตะคอกใส่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนนั้น พร้อมสีหน้าที่จริงจัง
"เธอจะตอบฉัน ใช่มั้ยบอย??" ฉันถามเขาอีกครั้ง
"ออกไป"
"ตอบฉันสิ"
"ฉันบอกให้ออกไป!!!!!!" บอยตะคอกใส่หน้าฉันอย่างหัวเสีย พร้อมกับดันตัวฉันให้ออกไป
"
" ตอนนี้หน้าฉันชาไปหมด ฉันก้าวขาออกมาจากห้องของเขา ในหัวของฉันว่างเปล่า มีเพียงรอยยิ้มจางๆที่ฉันส่งให้เขาไป ความรู้มากมาย
ถาโถมเข้ามาสู่ใจฉัน ภายนอกอาจมองว่าฉันเข้มแข็ง น้ำตาที่เคยไหลออกมาเป็นสาย ตอนนี้กลับแห้งสนิท ใครจะไปรู้ว่าพายุได้เกิดขึ้นในใจฉันอย่างหนัก
หน่วง ภาพทุกอย่างเหมือนถูกรีเพล เล่นวนซ้ำอยู่ในหัวฉันอย่างไม่จบไม่สิ้น
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าตัวเองดื่มไปกี่แก้วแล้ว ในหัวฉันตอนนี้มันหนักอึ้งไปหมด ฉันฟุบตัวลงบนบาร์ ยกหัวไม่ขึ้นเลย แม่จ๋าาา ช่วยด้วยปวดหัวจะตายอยู่แล้วววววว
ทันใดนั้นเองก็มีคนๆหนึ่งเข้ามากอดเอวฉันจากด้านหลัง
"มาเที่ยวคนเดียวแบบนี้ไม่สนุกหรอก ไปต่อกับพี่ดีกว่านะน้องสาว"
ร่างของฉันถูกพยุงขึ้นมา ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวว่ากำลังจะถูกหิ้วไปโดยชายแปลกหน้า สติของฉันก็ดับวูบลงไปแล้ว
10.00 น. ณ ห้องๆหนึ่ง
"งืมมมม งัมมมงืม งัมม" ฉันงัวเงียรู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับสัมผัสเย็นๆบนใบหน้า
"โอ้ยย ปวดหัวว!!
"
"รู้สึกตัวแล้วหรอ" <-- ใคร??
"..." ฉัน??
"กรี้ดดดดดด!! นายเป็นใคร!!" ฉันตกใจสุดขีดเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าฉันไม่ได้อยู่ในห้องของตัวเอง พร้อมกับชายแปลกหน้า ร่างสูงใหญ่ กำยำล่ำบึ้ก
ภายใต้บ็อกเซอร์ 1 ตัว ยะ อย่าบอกนะว่า...
"กรี้ดดดดด!!!"
"โอ้ย หุบปากได้แล้วจะกรี้ดอะไรนักหนาหนวกหู!" ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมเอามืออุดหูตัวเอง
"ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง นาย.. นายทำอะไรฉัน" ฉันสำรวจตัวเองภายใต้ผ้าห่มสีกลม เสื้อผ้าทุกชิ้นฉันอยู่ครบดี ไม่มีรอยขีดข่วน แต่ทำไมกลิ่มเหล้ามันฟุ้งจังนะ
"เปล่านี่ แค่นอนด้วยเฉยๆ" หมอนั่นตอบอย่างหน้านิ่งเฉย
"กรี้ดด! ตาบ้า!! นายข่มขืนฉันหรอ" ฉันเขวี้ยงหมอน หมอนข้าง ผ้าห่ม ทุกอย่างที่อยู่บนเตียง ใส่หน้าหมอนั่น
"เดี๋ยวๆใจเย็นๆ " หมอนั่นเขามือข้างนึงป้องไว้ แล้วอีกมือเอื้อมมาจับมือฉันให้หยุด
"อย่ามาแตะฉันนะไอโรคจิต!!" ฉันว่าพร้อมกับพุ่งตัวเข้าไปทุบตี
"นี่ฉันบอกว่าเดี๋ยวไง ฟังฉันก่อน" ฉันไม่ฟังเสียงใดๆทั้งนั้น ฉัน ทั้งทุบ ทั้งตบ ทั้งกัดแขนหมอนั่นอย่างไม่ยั้ง
"บอกว่าเดี๋ยวไง จะหยุดดีๆมั้ย??" หมอนั่นฮึดตัวขึ้นมาผลักฉันที่นั่งอยู่ลงไปนอนกับเตียง แล้วโดดขึ้นมาคล่อมตัวฉันไว้ พร้อมกับจับแขน 2 ข้างของฉันล็อค
ไว้บนหัว ขาเขาที่คล่อมตัวฉันก็หนีบขาฉันไว้ไม่ให้ดิ้นหลุด
"อย่านะ!!" ฉันได้แต่นอนแน่นิ่งขยับตัวไม่ได้ ได้แต่หลับตาปี๋
"อยากจะฟังดีๆ หรือจะให้ฉันข่มขืนเธอจริงๆห๊ะ"
"ฟะ.. ฟังก็ได้ แต่นายต้องปล่อยฉันก่อนนะ" หมอนั่นจ้องตาฉันพร้อมกับเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆจนได้ยินเสียงลมหายใจ ฉันได้แต่เม้มปากเป็นเส้นตรง พร้อมกับหลับตาปี๋
" โอเคร แล้วอย่าแผลงฤทธิ์อีกล่ ไม่งั้นฉันข่มขืนเธอจริงๆแน่ " ก่อนที่หน้าของเขาจะมาแนบกับฉัน เขาก็ล่อยมือฉันแล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียง เฮ้ออ รอดไปที
"เมื่อคืนเธอเมาหนักมาก ลุกขึ้นมาเต้นแร้งเต้นกา จนคนเเถวนั้นลำคาญเลยดักตีหัวเธอ"
"ฉะ ฉันเนี่ยนะ??!" ให้ตายสิ ล้อกันเล่นใช่มั้ย นี่ฉันทำตัวอุบาทได้ขนาดนั้นเลยหรอ
"555 ฉันล้อเล่น" หมอนั่นหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
"ไม่ตลก!! ตอบมาดีๆ" ฉันเขวี้ยงหมอน ใส่หมอนั่นทันทีที่รู้ว่าเขาล้อฉันเล่น
"5555 รู้มั้ยหน้าเธอเมื่อกี้มันตลกมากเลย 555 ฉันน่าจะอัดวิดีโอไว้ "
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนี้ฉันซีเรียสอยู่นะ!!" ฉันปั้นหน้าตึงใส่เขาทันที
"โอเครๆ เล่าดีๆก็ได้ คือว่า เมื่อคืนเธอเมามาก เมาจนหมดสติไป แล้วมีลุงที่ไหนไม่รู้กำลังจะลากเหยื่ออย่างเธอไปกิน โชคดีที่ฉันกับเพื่อนเห็นก่อน เลยเข้าไปช่วยได้ทัน"
"หืออ นี่ฉันเมาจนหมดสติไปเลยหรอ"
"ก็ดูสภาพเธอตอนนี้สิ กลิ่นตัวมีแต่เหล้า ฉันทำอะไรเธอไม่ลงหรอก"
"นี่นาย อยากโดนอีกรึไง"
"55555 เธอนี่ตลกชะมัด"
"แล้วที่นายบอกว่านายนอนกับฉัน มันหมายความว่าไง"
"ก็นี่มันห้องฉัน ไม่ให้ฉันนอนบนเตียงจะให้ฉันไปนอนที่ไหนล่"
"โซฟานู้นไง ออกจะกว้าง"
"มันไม่สบายเหมือนเตียงนี่ ฉํนไม่ให้เธอนอนโซฟาก็ดีแค่ไหนละ"
"นี่!!!... โอ้ยย" ฉันกำลังจะเถียงหมอนั่นต่อ แต่จู่ๆหัวมันก็มึนไปหมด
"สงสัยยังไม่สร่าง อะ กินนี่ซะ จะได้สดชื่นขึ้นมาบ้าง " หมอนั่นเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบน้ำส้มมาให้ฉัน
"ขอบใจ" ฉันรับน้ำส้มมาดื่มจนหมดขวด มันก็ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้างนิดหน่อย
"ทีหลัง อย่าไปร้านเหล้าคนเดียวอีกล่ ครั้งหน้าอาจไม่โชคดีเหมือนครั้งนี้ก็ได้นะ"
"อืมม ฉันไม่ไปหรอกถ้าไม่จำเป็น" จู่ๆภาพเหตุการณ์ต่างๆก็วูบเข้ามาในหัวฉันอีก นี่มันเพิ่งผ่านไปแค่ 24 ชั่วโมงเองนี่เนอะ ทำไมมันรู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านไป
เมื่อชั่วโมงที่แล้วเองล่
"จำเป็น?? ไปร้านเหล้านี่ต้องจำเป็นด้วยหรอ"
"นายไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าขอบใจที่ช่วยฉันนะ ฉันจะกลับห้องฉันแล้ว"
"ไม่อาบน้ำก่อนหรอ ฉันเตรียมผ้าขนหนูไว้ให้แล้ว"
"ไม่ดีกว่า เดี๋ยวฉันกลับไอาบที่ห้อง" เป็นสาวเป็นนางมาอาบน้ำห้องผู้ชายที่ไม่รู้จักคงดูไม่งาม (แต่นอนด้วยกันมาแล้ว 1 คืน)
"ให้ไปส่งมั้ย??"
"ขอบใจ แต่ฉันกลับเองได้ แค่นี้นายก็ช่วยฉันไว้เยอะแล้ว ถ้ามีโอกาสฉันจะตอบเเทนนายที่ช่วยฉันนะ"
"555 ขอบคุณครับ คุณคนสวย" หมอนั่นพูดพร้อมกระพริบตาใส่ฉัน
"กวนประสาท" ฉันหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเก็บอาการได้ทัน
"ว่าแต่นายชื่ออะไร" ฉันถามระหว่างทางที่หมอนั่นเดินมาส่งฉันหน้าประตูห้อง
"สมาร์ส เรียก มาส เฉยๆก็ได้ เธอล่"
"โอเค ฉันชื่อ ข้าวหอม "
"ข้าวหอมหรอ " หมอนั่นทำหน้าสงสัย "ข้าวเหม็นมากกว่ามั้ง กลิ่นเหล้าหึ่งเลย5555"
"นายบ้า!! กวนประสาทอีกละนะ เปิดประตูฉันจะกลับแล้ว"
"ครับๆ แล้วเจอกันนะครับ คุณข้าวเหม็น
" ก่อนที่ฉันจะหันไปว่า หมอนั่นก็ปิดประตูไปแล้ว
ฉันเดินออกมาจากตัวตึกพร้อมหาทางกลับห้อง จะว่าไปแถวนี้ก็ใกล้ๆกับห้องฉันนี่นา ถ้าไม่ติดว่ายังปวดหัวอยู่ฉันคงเดินกลับแล้ว ฉํนตัดสินใจ
โบกวินมอไซที่ขับผ่านมา ให้ไปส่งที่ตึกที่ฉันพัก หลังจากถึงห้อง ฉันก็ทิ้งตัวนอนบนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง ภาพต่างๆของ บอย ยังคงปรากฏอยู่ในหัวฉัน
ตลอดเวลา ถึงแม้จะไม่อยากนึกถึงก็ตาม
" My Heartbeat ใจฉันอยู่ที่เธอ " By Darin.
สุดท้ายอารมณ์ก็อยู่เหนือสติ ฉันพาร่างกายที่ไร้ซึ่งวิญญาณและความรู้สึกมายัง ร้านเหล้า แห่งหนึ่งใจกลางกรุง เพื่อให้พิษสุราย้อมใจบางๆของฉันให้แข็งแรงขึ้น
23.00 น. ณ ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง
ผู้คนเข้ามาใช้บริการกันอย่างมากมาย บ้างก็มาเป็นกลุ่ม บ้างก็มากับแฟน บางคนอายุก็ยังไม่ถึง 18 ก็มาเที่ยวร้านเหล้าแล้ว เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเอาซะเลย
ทันทีที่ประตูปิดลงเหมือนฉันได้หลุดเข้ามาอยู่อีกโลกหนึ่ง เสียงเพลงดังสนั่นขึ้นมาทันทีที่ฉันก้าวขาเข้าไปในร้าน แต่เสียงเพลงกลับไม่ช่วยให้ใจฉัน
ครื้นเครงขึ้นมาได้เลย ฉันจึงพาตัวเองมานั่งอยู่มุมในสุดของบาร์
" รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ "
" อะไรก็ได้ ฉันกินได้ทั้งนั้น "
พนักงานชายจัดเครื่องดื่มมาให้ฉัน 1 ชุด กลิ่นของมันหอมหวานชวนให้ลิ้มรส สัมผัสแรกที่ฉันดื่มเข้าไป ร่างกายฉันรู้สึกร้อนผ่าว ความรู้สึกที่ฉันไม่เคยลิ้มรสมาก่อน
แค่อึกแรงก็พอหัวของฉันมึน ตึง ไปหมด ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงวัย 23 อย่างฉัน พึ่งเคยเข้าร้านเหล้าครั้งแรก
ภาพผู้ชายคนหนึ่งยังคงวนเวียนอยู่ในหัวฉันไม่รู้จักจบสิ้น
" ไหนบอกเป็นแค่รุ่นพี่ที่ทำงานไงบอย รุ่นพี่เขามานอนค้างที่ห้องได้ด้วยหรอ!!" ภาพผู้ชายที่ฉันรักกำลังเปลือยกายท่อนบน ท่อนล่างอยู่ใน
บ็อกเซอร์ตัวหนึ่งในสภาพที่พึ่งตื่นนอน นั่งอยู่ปลายเตียง พร้อมกับผู้หญิงผมบ็อบร่างเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่ม บนเตียงนอนที่ฉันเคยนอน
" คำตอบก็ตามที่เธอเห็นแหละ น้องหอมผู้ใสซื่อ บื้อ" ผู้หญิงคนนั้นตอบฉันมาอย่างไม่อายฟ้าดิน
" ฉันถามบอย ตอบฉันสิบอย ว่าเรื่องมันเป็นยังไง " ฉันตะคอกสุดเสียงพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ยอมหยุดจนตาฉันพร่ามัว ทุกอย่างที่ฉันเห็น ภาพมัน
ดูเลือนลางไปหมด
"..." หมอนั่นทำหน้านิ่ง ไม่แม้แต่จะสบตา หรือมองหน้าฉัน
" งั้นฉันจะถามใหม่ ฉันกับพี่เปรี้ยว นายเลือกใคร!!" ฉันพยายามทำใจให้เย็นที่สุด ถึงแม้ความรู้สึกตอนนี้มันจะพัง แต่ฉันหวังว่าคำตอบของฉันจะช่วยรักษา
ความรู้สึกของฉันตอนนี้ได้
"ก็เห็นๆกันอยู่ บีบน้ำตาไปบอยเขาก็ไม่เลือกต้มจืดแบบเธอหรอก"
"หุบปาก!! ฉันไม่ได้ถามเธอ อย่าสาระแน!!"
" กรี้ดดดดด!! ปากดีนักนะอีนังข้าวหอม "
"มาสิ แกงกระหรี่อย่างเธอ ครั้งนี้ฉันจะยอมลดตัวไปเล่นด้วยก็ได้!!" สติฉันตอนนี้กระเจิงไปหมดแล้ว
"หยุดดด!!"
เปรี้ยวพุ่งตัวเข้ามาพร้อมจะตบฉัน แต่บอยซึ่งนั่งคั่นกลางอยู่ก็จับเปรี้ยวเอาไว้ได้ทันก่อนจะพุ่งมาถึงฉัน
"ปล่อยนะบอย อดีตแฟนเธอมาปากดีกับฉันก่อน"
"ผมบอกให้หยุดไงพี่เปรี้ยว!!" คราวนี้บอยตะคอกใส่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนนั้น พร้อมสีหน้าที่จริงจัง
"เธอจะตอบฉัน ใช่มั้ยบอย??" ฉันถามเขาอีกครั้ง
"ออกไป"
"ตอบฉันสิ"
"ฉันบอกให้ออกไป!!!!!!" บอยตะคอกใส่หน้าฉันอย่างหัวเสีย พร้อมกับดันตัวฉันให้ออกไป
"
ถาโถมเข้ามาสู่ใจฉัน ภายนอกอาจมองว่าฉันเข้มแข็ง น้ำตาที่เคยไหลออกมาเป็นสาย ตอนนี้กลับแห้งสนิท ใครจะไปรู้ว่าพายุได้เกิดขึ้นในใจฉันอย่างหนัก
หน่วง ภาพทุกอย่างเหมือนถูกรีเพล เล่นวนซ้ำอยู่ในหัวฉันอย่างไม่จบไม่สิ้น
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าตัวเองดื่มไปกี่แก้วแล้ว ในหัวฉันตอนนี้มันหนักอึ้งไปหมด ฉันฟุบตัวลงบนบาร์ ยกหัวไม่ขึ้นเลย แม่จ๋าาา ช่วยด้วยปวดหัวจะตายอยู่แล้วววววว
ทันใดนั้นเองก็มีคนๆหนึ่งเข้ามากอดเอวฉันจากด้านหลัง
"มาเที่ยวคนเดียวแบบนี้ไม่สนุกหรอก ไปต่อกับพี่ดีกว่านะน้องสาว"
ร่างของฉันถูกพยุงขึ้นมา ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวว่ากำลังจะถูกหิ้วไปโดยชายแปลกหน้า สติของฉันก็ดับวูบลงไปแล้ว
10.00 น. ณ ห้องๆหนึ่ง
"งืมมมม งัมมมงืม งัมม" ฉันงัวเงียรู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับสัมผัสเย็นๆบนใบหน้า
"โอ้ยย ปวดหัวว!!
"รู้สึกตัวแล้วหรอ" <-- ใคร??
"..." ฉัน??
"กรี้ดดดดดด!! นายเป็นใคร!!" ฉันตกใจสุดขีดเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าฉันไม่ได้อยู่ในห้องของตัวเอง พร้อมกับชายแปลกหน้า ร่างสูงใหญ่ กำยำล่ำบึ้ก
ภายใต้บ็อกเซอร์ 1 ตัว ยะ อย่าบอกนะว่า...
"กรี้ดดดดด!!!"
"โอ้ย หุบปากได้แล้วจะกรี้ดอะไรนักหนาหนวกหู!" ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมเอามืออุดหูตัวเอง
"ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง นาย.. นายทำอะไรฉัน" ฉันสำรวจตัวเองภายใต้ผ้าห่มสีกลม เสื้อผ้าทุกชิ้นฉันอยู่ครบดี ไม่มีรอยขีดข่วน แต่ทำไมกลิ่มเหล้ามันฟุ้งจังนะ
"เปล่านี่ แค่นอนด้วยเฉยๆ" หมอนั่นตอบอย่างหน้านิ่งเฉย
"กรี้ดด! ตาบ้า!! นายข่มขืนฉันหรอ" ฉันเขวี้ยงหมอน หมอนข้าง ผ้าห่ม ทุกอย่างที่อยู่บนเตียง ใส่หน้าหมอนั่น
"เดี๋ยวๆใจเย็นๆ " หมอนั่นเขามือข้างนึงป้องไว้ แล้วอีกมือเอื้อมมาจับมือฉันให้หยุด
"อย่ามาแตะฉันนะไอโรคจิต!!" ฉันว่าพร้อมกับพุ่งตัวเข้าไปทุบตี
"นี่ฉันบอกว่าเดี๋ยวไง ฟังฉันก่อน" ฉันไม่ฟังเสียงใดๆทั้งนั้น ฉัน ทั้งทุบ ทั้งตบ ทั้งกัดแขนหมอนั่นอย่างไม่ยั้ง
"บอกว่าเดี๋ยวไง จะหยุดดีๆมั้ย??" หมอนั่นฮึดตัวขึ้นมาผลักฉันที่นั่งอยู่ลงไปนอนกับเตียง แล้วโดดขึ้นมาคล่อมตัวฉันไว้ พร้อมกับจับแขน 2 ข้างของฉันล็อค
ไว้บนหัว ขาเขาที่คล่อมตัวฉันก็หนีบขาฉันไว้ไม่ให้ดิ้นหลุด
"อย่านะ!!" ฉันได้แต่นอนแน่นิ่งขยับตัวไม่ได้ ได้แต่หลับตาปี๋
"อยากจะฟังดีๆ หรือจะให้ฉันข่มขืนเธอจริงๆห๊ะ"
"ฟะ.. ฟังก็ได้ แต่นายต้องปล่อยฉันก่อนนะ" หมอนั่นจ้องตาฉันพร้อมกับเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆจนได้ยินเสียงลมหายใจ ฉันได้แต่เม้มปากเป็นเส้นตรง พร้อมกับหลับตาปี๋
" โอเคร แล้วอย่าแผลงฤทธิ์อีกล่ ไม่งั้นฉันข่มขืนเธอจริงๆแน่ " ก่อนที่หน้าของเขาจะมาแนบกับฉัน เขาก็ล่อยมือฉันแล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียง เฮ้ออ รอดไปที
"เมื่อคืนเธอเมาหนักมาก ลุกขึ้นมาเต้นแร้งเต้นกา จนคนเเถวนั้นลำคาญเลยดักตีหัวเธอ"
"ฉะ ฉันเนี่ยนะ??!" ให้ตายสิ ล้อกันเล่นใช่มั้ย นี่ฉันทำตัวอุบาทได้ขนาดนั้นเลยหรอ
"555 ฉันล้อเล่น" หมอนั่นหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
"ไม่ตลก!! ตอบมาดีๆ" ฉันเขวี้ยงหมอน ใส่หมอนั่นทันทีที่รู้ว่าเขาล้อฉันเล่น
"5555 รู้มั้ยหน้าเธอเมื่อกี้มันตลกมากเลย 555 ฉันน่าจะอัดวิดีโอไว้ "
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนี้ฉันซีเรียสอยู่นะ!!" ฉันปั้นหน้าตึงใส่เขาทันที
"โอเครๆ เล่าดีๆก็ได้ คือว่า เมื่อคืนเธอเมามาก เมาจนหมดสติไป แล้วมีลุงที่ไหนไม่รู้กำลังจะลากเหยื่ออย่างเธอไปกิน โชคดีที่ฉันกับเพื่อนเห็นก่อน เลยเข้าไปช่วยได้ทัน"
"หืออ นี่ฉันเมาจนหมดสติไปเลยหรอ"
"ก็ดูสภาพเธอตอนนี้สิ กลิ่นตัวมีแต่เหล้า ฉันทำอะไรเธอไม่ลงหรอก"
"นี่นาย อยากโดนอีกรึไง"
"55555 เธอนี่ตลกชะมัด"
"แล้วที่นายบอกว่านายนอนกับฉัน มันหมายความว่าไง"
"ก็นี่มันห้องฉัน ไม่ให้ฉันนอนบนเตียงจะให้ฉันไปนอนที่ไหนล่"
"โซฟานู้นไง ออกจะกว้าง"
"มันไม่สบายเหมือนเตียงนี่ ฉํนไม่ให้เธอนอนโซฟาก็ดีแค่ไหนละ"
"นี่!!!... โอ้ยย" ฉันกำลังจะเถียงหมอนั่นต่อ แต่จู่ๆหัวมันก็มึนไปหมด
"สงสัยยังไม่สร่าง อะ กินนี่ซะ จะได้สดชื่นขึ้นมาบ้าง " หมอนั่นเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบน้ำส้มมาให้ฉัน
"ขอบใจ" ฉันรับน้ำส้มมาดื่มจนหมดขวด มันก็ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้างนิดหน่อย
"ทีหลัง อย่าไปร้านเหล้าคนเดียวอีกล่ ครั้งหน้าอาจไม่โชคดีเหมือนครั้งนี้ก็ได้นะ"
"อืมม ฉันไม่ไปหรอกถ้าไม่จำเป็น" จู่ๆภาพเหตุการณ์ต่างๆก็วูบเข้ามาในหัวฉันอีก นี่มันเพิ่งผ่านไปแค่ 24 ชั่วโมงเองนี่เนอะ ทำไมมันรู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านไป
เมื่อชั่วโมงที่แล้วเองล่
"จำเป็น?? ไปร้านเหล้านี่ต้องจำเป็นด้วยหรอ"
"นายไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าขอบใจที่ช่วยฉันนะ ฉันจะกลับห้องฉันแล้ว"
"ไม่อาบน้ำก่อนหรอ ฉันเตรียมผ้าขนหนูไว้ให้แล้ว"
"ไม่ดีกว่า เดี๋ยวฉันกลับไอาบที่ห้อง" เป็นสาวเป็นนางมาอาบน้ำห้องผู้ชายที่ไม่รู้จักคงดูไม่งาม (แต่นอนด้วยกันมาแล้ว 1 คืน)
"ให้ไปส่งมั้ย??"
"ขอบใจ แต่ฉันกลับเองได้ แค่นี้นายก็ช่วยฉันไว้เยอะแล้ว ถ้ามีโอกาสฉันจะตอบเเทนนายที่ช่วยฉันนะ"
"555 ขอบคุณครับ คุณคนสวย" หมอนั่นพูดพร้อมกระพริบตาใส่ฉัน
"กวนประสาท" ฉันหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเก็บอาการได้ทัน
"ว่าแต่นายชื่ออะไร" ฉันถามระหว่างทางที่หมอนั่นเดินมาส่งฉันหน้าประตูห้อง
"สมาร์ส เรียก มาส เฉยๆก็ได้ เธอล่"
"โอเค ฉันชื่อ ข้าวหอม "
"ข้าวหอมหรอ " หมอนั่นทำหน้าสงสัย "ข้าวเหม็นมากกว่ามั้ง กลิ่นเหล้าหึ่งเลย5555"
"นายบ้า!! กวนประสาทอีกละนะ เปิดประตูฉันจะกลับแล้ว"
"ครับๆ แล้วเจอกันนะครับ คุณข้าวเหม็น
ฉันเดินออกมาจากตัวตึกพร้อมหาทางกลับห้อง จะว่าไปแถวนี้ก็ใกล้ๆกับห้องฉันนี่นา ถ้าไม่ติดว่ายังปวดหัวอยู่ฉันคงเดินกลับแล้ว ฉํนตัดสินใจ
โบกวินมอไซที่ขับผ่านมา ให้ไปส่งที่ตึกที่ฉันพัก หลังจากถึงห้อง ฉันก็ทิ้งตัวนอนบนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง ภาพต่างๆของ บอย ยังคงปรากฏอยู่ในหัวฉัน
ตลอดเวลา ถึงแม้จะไม่อยากนึกถึงก็ตาม