จขกท เป็นนักเรียนค่ะ เรียนอยู่เมืองนอกและทำงานไปด้วย พักหลังได้งานที่ดีและตรงสายที่เรียน แต่เป็นงานที่เครียดและกดดันมาก จากที่เคยเป็นคนที่เข้มแข็งและสดใส อยู่คนเดียวได้ไม่มีปัญหาอะไร
เริ่มนอย และจิตใจบอบบางมากกกกเลยค่ะ เจอปัญหาอะไรนิดๆหน่อยๆก็กลัวและร้องไห้ง่าย จะชอบคิดไปเองว่าทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำไมต้องเป็นเรา ฯลฯ และทุกครั้งที่เป็นวันหยุด ไม่ต้องไปทำงาน ก็ยังไม่มีความสุข เพราะหัวก็จะคิดวนอยู่แต่ว่า เดี๋ยวอีกสองวันก็ต้องกลับไปทำงานอีกแล้ว
รู้สึกว่ายิ่งนานมันยิ่งหนักขึ้น ส่งผลให้ระบบชีวิตแย่มาก ทุกวันนี้อยู่คนเดียวใจก็จะหวิวๆรู้สึกกลัวอยู่ตลอดเวลา บางทีก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากลัวอะไร ต้องมีคนอยู่ด้วยตลอด บอกไม่ถูกจริงๆค่ะว่ารู้สึกแย่แค่ไหน แต่ไม่โอเคเลย กลัวตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้ามากเลยค่ะ เคยเปิดกูเกิลดูอาการ ก็คิดว่าเป็นเราแทบจะทุกอย่าง แม่เอาอาการไปปรึกษาเภสัชเค้าก็ให้วิตามินมากิน บอกว่าเป็นตัวที่เกี่ยวกับโรคซึมเศร้านี่แหละ รู้สึกว่ากินแล้วหลับลึกมากขึ้น ไม่ได้ฟุ้งซ่านหรือสะดุ้งตื่นมากลางดึก แต่พอตื่นมา อารมณ์ทุกอย่างก็ยังอยู่เหมือนเดิม
อยากทราบว่าพอจะมีใครที่เป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ หรือมีใครพอจะให้คำแนะนำได้บ้าง
ปล. ไม่มีทางเลือกมากนัก งานนี้ลาออกไม่ได้จริงๆค่ะ
รู้สึกกลัวและเครียดอยู่ตลอดเวลา รบกวนขอคำแนะนำค่ะ
เริ่มนอย และจิตใจบอบบางมากกกกเลยค่ะ เจอปัญหาอะไรนิดๆหน่อยๆก็กลัวและร้องไห้ง่าย จะชอบคิดไปเองว่าทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำไมต้องเป็นเรา ฯลฯ และทุกครั้งที่เป็นวันหยุด ไม่ต้องไปทำงาน ก็ยังไม่มีความสุข เพราะหัวก็จะคิดวนอยู่แต่ว่า เดี๋ยวอีกสองวันก็ต้องกลับไปทำงานอีกแล้ว
รู้สึกว่ายิ่งนานมันยิ่งหนักขึ้น ส่งผลให้ระบบชีวิตแย่มาก ทุกวันนี้อยู่คนเดียวใจก็จะหวิวๆรู้สึกกลัวอยู่ตลอดเวลา บางทีก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากลัวอะไร ต้องมีคนอยู่ด้วยตลอด บอกไม่ถูกจริงๆค่ะว่ารู้สึกแย่แค่ไหน แต่ไม่โอเคเลย กลัวตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้ามากเลยค่ะ เคยเปิดกูเกิลดูอาการ ก็คิดว่าเป็นเราแทบจะทุกอย่าง แม่เอาอาการไปปรึกษาเภสัชเค้าก็ให้วิตามินมากิน บอกว่าเป็นตัวที่เกี่ยวกับโรคซึมเศร้านี่แหละ รู้สึกว่ากินแล้วหลับลึกมากขึ้น ไม่ได้ฟุ้งซ่านหรือสะดุ้งตื่นมากลางดึก แต่พอตื่นมา อารมณ์ทุกอย่างก็ยังอยู่เหมือนเดิม
อยากทราบว่าพอจะมีใครที่เป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ หรือมีใครพอจะให้คำแนะนำได้บ้าง
ปล. ไม่มีทางเลือกมากนัก งานนี้ลาออกไม่ได้จริงๆค่ะ