ชีวิตเรี่ยดิน

พรหมลิขิต ขีดเขี่ย เรี่ยติดดิน
ต้องต่างถิ่น กินนอน สะท้อนไหว
ตกระกำ ลำบาก ตรากตรำไป
เหน็บหัวใจ โดนกระหน่ำ ช้ำระบม

อยู่ไกลบ้าน ไกลแม่ ไกลญาติมิตร
ไม่แม้แต่ เพื่อนสนิท ไห้ขื่นขม
ยิ้มระรื่น ดูหน้าชื่น แต่อกตรม
เจ็บระทม ที่ใจ ใจรอนๆ

อยากกลับบ้าน กลับบ้าน อยากกลับบ้าน
ทุกวันวาน เฝ้าคิด จิตทอดถอน
ทำได้แค่ อดทน ทนอาวรณ์
หลับตานอน ก่อนหมดใจ ให้อดทน