คือเรื่องมีอยู่ว่าเรานั่งเล่นอยู่ในกลุ่มกับเพื่อน4-5คน พวกนางก็นั่งคุยกันตามปกติค่ะ จู่อีเพื่อนในกลุ่มคนนึงที่มันพึ่งมีแฟนไปสดๆร้อนๆเนี่ยก็พูดขึ้นมาว่า
"เฮ้ยเพลง! เมื่อไหร่จะมีแฟนวะ? เหลือคนเดียวในกลุ่มแล้วนะเนี่ย"
เราก็ทำหน้าแบบ...เออ แล้วไงฉันโสด ฉันจะทำอะไรก็ได้ ก็ไม่ได้คิดอะไรเว่ยเพราะมันไม่มีคนที่เราถูกใจไง
แล้วเพื่อนคนที่ถามเนี่ยมันก็ทำหน้าแบบยิ้มกรุ่มกริ่มอ้ะแก แล้วนางก็สุมหัวกันซุบซิบๆต่อหน้าต่อตาฉันเลยจ้า สักพักนางคนที่เคยถามเราเนี่ยมันก็เอ่ยขึ้นมาว่า
"กูว่ากูจะจับคู่กับสมปองว่ะ" (จริงๆชื่อปองเฉยๆ แต่ว่า วีรกรรมเยอะ คนก็เลยตั้งฉายาว่าสมปอง555 ชื่อโครตจี้เลย)
นางทำหน้าจริงจังพร้อมกับเพื่อนในกลุ่มที่ทำหน้าเห็นด้วย อีตาสมปองเนี่ยคือเพื่อนของแฟนมันซึ่งจัดได้ว่าเป็นคนที่หน้าตาดีที่สุดของรุ่นอ้ะ เราก็ เห้ยยย อีบ้าาา คือแบบมันไม่มีทางอ้ะ
แล้ววันต่อมาทุกคนก็คือช่วยกันแซว แซวแล้วแซวอีกแล้วบังเอิ๊ญว่าเราก็อยู่รายวิชาเพิ่มเติม เดียวกับนางจ้า ก็จะเจอในห้อง3ชั่วโมงรวด พวกเพื่อนเราก็ยกฝูงไปนั่งเต๊าะสมปองให้เราถึงที่เลย
หื้มมมม คือถ้าคนไม่ชอบอ้ะแกนางก็จะปฏิเสธไปเลยแต่นี่สมปองนางตามน้ำไปด้วย สมปอง พูดออกมา ว่า" ไม่ต้องแซวน้ะ ถ้าจะคบเดี๋ยวบอกเอง"
คือพอหลังจากนั้นเจอกัน หรือเดินผ่านกันสมปองก็จะยิ้มให้เว่ย คือ จาก เฉยๆ ไม่ชอบ ไม่เอา ก็กลายเป็นแบบว่าอื้อออ น่ารักดี ก็ได้คบกันวันที่15 กันยายน 60 เพื่อนก็จะล้อเราว่าเห้ยย 15 ก.ย. ยากันยุงพอดีเลยว่ะ ประมาณนี้ คือที่ได้คบเนี่ยเพราะว่าเราเป็นคนไปแอดเมสเสจสมปองไปแล้วนางก็ทักมา คุยไปสักพักเคมีตรงกันนางก็ขอคบเลยจ้าเราก็เห้ยยย!! เธออใช่หรอ เราก็ไม่รีรอคบ ณ บัดนาว
พอเราคบกันเนี่ยเราก็ไปใหนมาใหนด้วยกันตัวติดกันตลอด นางก็จะคอยไปรับไปส่งเรา แล้วสมปองเป็นคนที่ชอบเล่นกีฬามากกกก โดยเฉพาะปิงปอง เล่นเป็นทุกอย่าง บาส,บอล,วอลเลย์ ตะกร้อ แชร์ บอล นางเล่นได้หม๊ดดด แล้วอีพวกนักกีฬาเนี่ยสาวๆมันก็จะมามองถูกม้ะ?
อื้อ เราจะไม่ปล่อยให้แฟนเราถูกโลมเลีย นี่ก็ยกทัพไปยึดโต๊ะปิงปองไว้โต๊ะนึงเพื่อไปนั่งสัง้กตุการ์ณสมปองโดยเฉพาะ
นางก็แบบพอพักเล่นก็จะมาอ้อนๆเรา มาแกล้งมั่งล่ะ มาดูมั่งล่ะ บางทีก็เดินผ่านแล้วส่งสายตาให้บ้างล่ะ อืมม ตอนนั้นที่คบกันมันมีความสุขมาก เราคบกันประมาณเดือนกว่าๆ (1 เดือน กับอีก7วัน) โรงเรียน ปิดเทอมเดือนนึง แม่เราก็มารับไปอยู่บางประอินแล้วแบบซิมทรูเล่นเน็ตไม่ได้จ้าา
มันทำให้เรารู้สึกว่าเราห่างเหินอ้ะ แวบนึงแบบเลิกกับปองดีใหม? เออจนวันที่23 ตุลาคม 60 ตัดสินใจ อย่างแน่วแน่ว่า นี่จะพอเดือนนึงแล้วน้ะฉันไม่ได้คุยกับสมปองเลย แต่ฉันก็ยังอยู่ได้นี่นา ฉันยัง สบายดี
" เราก็เลยบอกแม่ปล่อย wifiให้เพลงหน่อย"
แล้วก็ใช้จังหวะนี้คุยเลย
"เลิกกันเถอะ" พิมพ์ บอก ไปแล้ว คือเราไปดูปองก็ส่งข้อความมาบ้าง แต่ก็ส่งมาตลอด แต่เราไม่ได้คุยกันเลยเพราะแม่เรามารับไปเลย
ปอง:"ทำไม?"
เรา:"ไม่รู้ว่ะ"
ปอง:"ขอเหตุผล?"
เรา:"ไม่มีเหตุผล"
ปอง:"อืม"
จบ ทุกอย่าง จบลง แค่นี้ จนถึง วัน เปิดเทอม นั่นแหล่ะ
1 อาทิตย์แรกเพื่อนคือช็อคมาก แล้วก็แบบทำไมทำแบบนี้ เราก็บอกไปเลยว่ามันห่างเหินว่ะ
ประมาณอาทิตย์กว่าๆ ทุกอย่างมัน เริ่ม ฟ้อง ล้ะ ภาพต่างๆที่เคยเล่นด้วยกัน กิจกรรมที่ทำด้วยกัน จากคนที่คุยด้วยกันตัวติดกันตลอดมาวันนี้กลายเป็นคนไม่รู้จักกัน
เราก็ เห้ย เริ่มมีลางไม่ดีล้ะ ภาพแบบตีกันแล้วก็ฉายซ้ำไปซ้ำมาในหัวอ้ะ เราซึมลง แล้วก็เหม่อบ่อยจนเพื่อนทักอ้ะ คือมันคุยกับเราไม่รู้เรื่องไง บางคนก็บอกเป็นอะไรทำไมดูหงอยๆ ทำ หน้าเศร้า?
หึ้ย อาการตัดใยบัวไม่ขาดเริ่มมาเลยจ้า เริ่ม คิดถึง อยากได้คืน จากตอนแรกแค่เพ้อถึงตอนนี้กลายเป็น ร้องให้ทุกวัน ยิ่งวันที่15กับ23ของเดือนนี่ยิ่งร้องหนัก คือแรกๆพยายามง้อก็ยังพอมีหวัง แต่หลังๆมันไม่ใช่คือเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่าเค่ไม่กลับมาให้เธอรักอีกแล้วนะ พอคิดถึงตรงจุดนี้ตัวเอง
โครตชั่วอ้ะ แค่อารมณ์ชั่ววูบแท้ๆ เราก็ตามง้อนางเพือนๆก็ช่วย เดือนนึง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนถึงตอนนี้4เดือน 10วันล้ะ ก็ยัง ลืมไม่ได้
คือในหัวสมองจะแบบวนลูปภาพความทรงจำเว่ยแล้วมัน โครต ทรมาน อ้ะ คือแบบฉันต้องเจอหน้าเค้า เดินผ่านเพื่อนก็แซวมั่งล่ะแต่มันมีแค่เราไงที่รู้ว่าเรื่องมันเป็นอย่างไง ตอนนี้คือไม่ใหวอ้ะ อยู่ต่อไม่ใหวมันอะไรก็ปอง อะไรก็ เค้า ลืมไม่ได้ ชอบแอบมองมั่งล้ะ โน่นนี่ นั่น สารพัดที่แฟนเก่าจะทำได้ แต่ว่าเค้าก็ไม่กลับมาอีกแล้ว เพราะ
นอกจาก ต้องจบแบบไม่แฮปปี้แล้ว เรายังเข้าข่าย เป็นโรค ซึมเศร้า พ่วง มาด้วย เพราะคำว่ารู้สึกผิดมันติดอยู่ในใจไง มันลบไม่ออก มันทรมาน มันลืมไม่ได้แล้วก็คงจะลืมไม่ได้เลย #รักไม่นานแต่ความรู้สึกฝังลึกไปตลอดกาล
#l miss you #l won't you #but l don't have time to get a new one life with you (p′︵‵。)
เคยเป็นใหมคะ?คบกันเพราะเพื่อนแซวผลสุดท้ายจบกับแฟนไม่แฮปปี้ ตัดแฟนเก่าไม่ขาด+เจอหน้ากันทุกวันกลายเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ
"เฮ้ยเพลง! เมื่อไหร่จะมีแฟนวะ? เหลือคนเดียวในกลุ่มแล้วนะเนี่ย"
เราก็ทำหน้าแบบ...เออ แล้วไงฉันโสด ฉันจะทำอะไรก็ได้ ก็ไม่ได้คิดอะไรเว่ยเพราะมันไม่มีคนที่เราถูกใจไง
แล้วเพื่อนคนที่ถามเนี่ยมันก็ทำหน้าแบบยิ้มกรุ่มกริ่มอ้ะแก แล้วนางก็สุมหัวกันซุบซิบๆต่อหน้าต่อตาฉันเลยจ้า สักพักนางคนที่เคยถามเราเนี่ยมันก็เอ่ยขึ้นมาว่า
"กูว่ากูจะจับคู่กับสมปองว่ะ" (จริงๆชื่อปองเฉยๆ แต่ว่า วีรกรรมเยอะ คนก็เลยตั้งฉายาว่าสมปอง555 ชื่อโครตจี้เลย)
นางทำหน้าจริงจังพร้อมกับเพื่อนในกลุ่มที่ทำหน้าเห็นด้วย อีตาสมปองเนี่ยคือเพื่อนของแฟนมันซึ่งจัดได้ว่าเป็นคนที่หน้าตาดีที่สุดของรุ่นอ้ะ เราก็ เห้ยยย อีบ้าาา คือแบบมันไม่มีทางอ้ะ
แล้ววันต่อมาทุกคนก็คือช่วยกันแซว แซวแล้วแซวอีกแล้วบังเอิ๊ญว่าเราก็อยู่รายวิชาเพิ่มเติม เดียวกับนางจ้า ก็จะเจอในห้อง3ชั่วโมงรวด พวกเพื่อนเราก็ยกฝูงไปนั่งเต๊าะสมปองให้เราถึงที่เลย
หื้มมมม คือถ้าคนไม่ชอบอ้ะแกนางก็จะปฏิเสธไปเลยแต่นี่สมปองนางตามน้ำไปด้วย สมปอง พูดออกมา ว่า" ไม่ต้องแซวน้ะ ถ้าจะคบเดี๋ยวบอกเอง"
คือพอหลังจากนั้นเจอกัน หรือเดินผ่านกันสมปองก็จะยิ้มให้เว่ย คือ จาก เฉยๆ ไม่ชอบ ไม่เอา ก็กลายเป็นแบบว่าอื้อออ น่ารักดี ก็ได้คบกันวันที่15 กันยายน 60 เพื่อนก็จะล้อเราว่าเห้ยย 15 ก.ย. ยากันยุงพอดีเลยว่ะ ประมาณนี้ คือที่ได้คบเนี่ยเพราะว่าเราเป็นคนไปแอดเมสเสจสมปองไปแล้วนางก็ทักมา คุยไปสักพักเคมีตรงกันนางก็ขอคบเลยจ้าเราก็เห้ยยย!! เธออใช่หรอ เราก็ไม่รีรอคบ ณ บัดนาว
พอเราคบกันเนี่ยเราก็ไปใหนมาใหนด้วยกันตัวติดกันตลอด นางก็จะคอยไปรับไปส่งเรา แล้วสมปองเป็นคนที่ชอบเล่นกีฬามากกกก โดยเฉพาะปิงปอง เล่นเป็นทุกอย่าง บาส,บอล,วอลเลย์ ตะกร้อ แชร์ บอล นางเล่นได้หม๊ดดด แล้วอีพวกนักกีฬาเนี่ยสาวๆมันก็จะมามองถูกม้ะ?
อื้อ เราจะไม่ปล่อยให้แฟนเราถูกโลมเลีย นี่ก็ยกทัพไปยึดโต๊ะปิงปองไว้โต๊ะนึงเพื่อไปนั่งสัง้กตุการ์ณสมปองโดยเฉพาะ
นางก็แบบพอพักเล่นก็จะมาอ้อนๆเรา มาแกล้งมั่งล่ะ มาดูมั่งล่ะ บางทีก็เดินผ่านแล้วส่งสายตาให้บ้างล่ะ อืมม ตอนนั้นที่คบกันมันมีความสุขมาก เราคบกันประมาณเดือนกว่าๆ (1 เดือน กับอีก7วัน) โรงเรียน ปิดเทอมเดือนนึง แม่เราก็มารับไปอยู่บางประอินแล้วแบบซิมทรูเล่นเน็ตไม่ได้จ้าา
มันทำให้เรารู้สึกว่าเราห่างเหินอ้ะ แวบนึงแบบเลิกกับปองดีใหม? เออจนวันที่23 ตุลาคม 60 ตัดสินใจ อย่างแน่วแน่ว่า นี่จะพอเดือนนึงแล้วน้ะฉันไม่ได้คุยกับสมปองเลย แต่ฉันก็ยังอยู่ได้นี่นา ฉันยัง สบายดี
" เราก็เลยบอกแม่ปล่อย wifiให้เพลงหน่อย"
แล้วก็ใช้จังหวะนี้คุยเลย
"เลิกกันเถอะ" พิมพ์ บอก ไปแล้ว คือเราไปดูปองก็ส่งข้อความมาบ้าง แต่ก็ส่งมาตลอด แต่เราไม่ได้คุยกันเลยเพราะแม่เรามารับไปเลย
ปอง:"ทำไม?"
เรา:"ไม่รู้ว่ะ"
ปอง:"ขอเหตุผล?"
เรา:"ไม่มีเหตุผล"
ปอง:"อืม"
จบ ทุกอย่าง จบลง แค่นี้ จนถึง วัน เปิดเทอม นั่นแหล่ะ
1 อาทิตย์แรกเพื่อนคือช็อคมาก แล้วก็แบบทำไมทำแบบนี้ เราก็บอกไปเลยว่ามันห่างเหินว่ะ
ประมาณอาทิตย์กว่าๆ ทุกอย่างมัน เริ่ม ฟ้อง ล้ะ ภาพต่างๆที่เคยเล่นด้วยกัน กิจกรรมที่ทำด้วยกัน จากคนที่คุยด้วยกันตัวติดกันตลอดมาวันนี้กลายเป็นคนไม่รู้จักกัน
เราก็ เห้ย เริ่มมีลางไม่ดีล้ะ ภาพแบบตีกันแล้วก็ฉายซ้ำไปซ้ำมาในหัวอ้ะ เราซึมลง แล้วก็เหม่อบ่อยจนเพื่อนทักอ้ะ คือมันคุยกับเราไม่รู้เรื่องไง บางคนก็บอกเป็นอะไรทำไมดูหงอยๆ ทำ หน้าเศร้า?
หึ้ย อาการตัดใยบัวไม่ขาดเริ่มมาเลยจ้า เริ่ม คิดถึง อยากได้คืน จากตอนแรกแค่เพ้อถึงตอนนี้กลายเป็น ร้องให้ทุกวัน ยิ่งวันที่15กับ23ของเดือนนี่ยิ่งร้องหนัก คือแรกๆพยายามง้อก็ยังพอมีหวัง แต่หลังๆมันไม่ใช่คือเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่าเค่ไม่กลับมาให้เธอรักอีกแล้วนะ พอคิดถึงตรงจุดนี้ตัวเอง
คือในหัวสมองจะแบบวนลูปภาพความทรงจำเว่ยแล้วมัน โครต ทรมาน อ้ะ คือแบบฉันต้องเจอหน้าเค้า เดินผ่านเพื่อนก็แซวมั่งล่ะแต่มันมีแค่เราไงที่รู้ว่าเรื่องมันเป็นอย่างไง ตอนนี้คือไม่ใหวอ้ะ อยู่ต่อไม่ใหวมันอะไรก็ปอง อะไรก็ เค้า ลืมไม่ได้ ชอบแอบมองมั่งล้ะ โน่นนี่ นั่น สารพัดที่แฟนเก่าจะทำได้ แต่ว่าเค้าก็ไม่กลับมาอีกแล้ว เพราะ
นอกจาก ต้องจบแบบไม่แฮปปี้แล้ว เรายังเข้าข่าย เป็นโรค ซึมเศร้า พ่วง มาด้วย เพราะคำว่ารู้สึกผิดมันติดอยู่ในใจไง มันลบไม่ออก มันทรมาน มันลืมไม่ได้แล้วก็คงจะลืมไม่ได้เลย #รักไม่นานแต่ความรู้สึกฝังลึกไปตลอดกาล