เรามีปัญหากับตัวเอง และครอบครัว ทำไงดีคะ?

มันเริ่มจากที่เราขึ้นมาม.ต้นค่ะ เรียนอยู่รร.หนึ่งในกทม. ตั้งแต่เราเริ่มขึ้นมัธยมมา แม่ก็บอกกับเราไว้เลยว่า ถ้าเกรดต่ำกว่า 3.00 แม่เราจะส่งเรากลับต่างจังหวัดทันที ไม่มีข้ออ้างอะไรทั้งสิ้น เราก็เรียนไม่เคยต่ำกว่า 3.00 ตลอด จนม.3 จะขึ้นม.4 มีอยู่วันหนึ่งตอนปิดเทอม แม่เราบอกว่า จะให้กลับไปเรียนต่างจังหวัด แต่เราไม่อยากไปค่ะ เราติดกับการอยู่ที่กทม.แล้ว เราเลยขอแม่เรียนที่นี่ต่อ แม่เราก็ให้ค่ะ จนตอนนี้เราเรียนอยู่ม.4 กำลังจะสอบปิดเทอม แม่เราก็มาพูดกับเราว่า จะให้ย้ายไปเรียนที่ ตจว. เราก็ค้านสุดใจ เพราะว่าเราอยากเข้ามหาลัยที่นี่ มันมีทุนให้ ผิดกับรร.ที่แม่เราจะให้ย้ายไปค่ะ เขาไม่มีทุนให้ไปต่างประเทศ  ซึ่งนั่นมันเป็นฝันของเราค่ะ ตอนนี้ทะเลาะกันอยู่ เราอยากจะบอกมากๆว่าเราก็เหนื่อย เรากดดันตัวเองเพื่อที่จะได้เกรดดีๆแล้วอยู่ที่นี่ต่อ เราต้องฟังแม่พูดทุกวัน ว่าเราเป็นความหวังของบ้าน ทุกคนคาดหวังที่เรา เราต้องจบปริญญาเกรดดีๆ ต้องเป็นอย่างนั้นต้องเป็นอย่างนี้ บางทีถ้าเกรดเราตกนิดเดียว แม่ก็จะเริ่มเปรียบเทียบเรากับลูกคนอื่น ความรู้สึกเราดิ่งมากค่ะ พูดกับใครในบ้านก็ไม่ได้ ญาติก็หวังไว้ที่เรามาก  เพราะเราเป็นลูกคนโต จะพูดกับน้อง น้องก็ไม่รู้เรื่อง แต่เราอยากจะบอกแม่ ว่าตัวเราพอตั้งแต่เกรด2.50แล้ว แต่เราไม่ชอบให้ใครมาบังคับเส้นทางเรา เรามีฝันของเราเหมือนกัน ซึ่งเราก็คิดไว้แล้ว ว่าถ้าเราทำตามฝันเรา ในอนาคตเราจะสามารถเลี้ยงพวกเขาได้  ความรู้สึกเราดิ่งมาก ช่วงนี้เก็บตัวอยู่คนเดียวมาเกือบ4-5เดือน แทบไม่คุยกับคนในบ้านเลย กลับมาจากรร.ก็เข้าห้องตัวเองตลอด บางทีเก็บกดมากๆเราก็ร้องไห้ในห้องคนเดียว บางทีก็ระบายกับเพื่อนบ้าง แต่แค่บางเรื่อง

เราควรทำยังไงดีคะ เราไม่อยากย้าย นี่อนาคตเรา