สามีมีคนอื่นค่ะ. และเค้าเลือกไปอยู่กับทางนั้น. ทิ้งเราและลูกไว้ในบ้านของเค้า

ก่อนอื่น ไม่เคยคิดอยากโพสหรือระบาย อะไรให้โลกออนไลน์รู้เลยค่ะ. เหมือนเราประกาศให้โลกรู้ไงไม่รู้  แต่ตอนนี้ แค่อยากได้คำแนะนำและขอประสบการณ์จากคนอื่น ๆ. บ้างค่ะ
   ก่อนอื่นเริ่มเลยนะ. เรากับสามีทำงาน ทั้งคู่ค่ะ. มีลูก 1 คนให้ แม่สามีเลี้ยง ตั้งแต่ลูกเกิดได้ 2เดือนเราก็กลับมาทำงานค่ะเพราะ รับไม่ได้กับค่าใช้จ่ายสามีทำงานคนเดียว หาไม่พอก็หงุดหงิด. ก่อนหน้าจะคลอดสามีเคยนอกใจ. ครั้งแรกเลยค่ะ ครบกันแอบคุยกันระหว่างเราท้องตอนนั้นเราก็จะเลิกระหองระแหงมาช่วงจนลูกคลอดและก็กลับมาเป็นสามีที่ดีเหมือนเดิม. ระหว่างชีวิตครอบครัวเรานั้น มีผู้ใหญ่หลายๆคนเข้ามาวุ่นว่าย แม่เค้า ครอบครัวเค้า เราเริ่มอึดอัดขึ้นทุกวัน. เริ่มมีปากเสียงกัน เริ่มไม่เข้าใจกันเพราะ. เราอึดอัดรับเริ่มไม่ได้กับคำพูดร้าย ๆของแม่เค้า. เราสองคนทำงานหนักขึ้นเพื่อไปหาบ้านอยู่ข้างนอก. จนสามีเริ่มไปทำงานต่างจังหวัด. เริ่มห่าง เริ่มทิ้งเราเจอปัญหาคนเดียว เค้าอ้างแต่เค้ากลับบ้านมาไม่เคยมีความสุข เราเข้าใจนะ ไหนจะแม่ไหนจะเมีย จนมากลางปีที่แล้ว. เราจับได้ว่า. เรามีคนอื่น. คนอื่นแบบจริงจัง เราเริ่มคุยกัน. ทะเลาะกันหนักขึ้น ลืมบอกไป แม่เค้ามาบอกเราเองด้วยนะเรื่องลูกชายเค้ามีคนอื่นเราก็เดือด่ะ ด่าว่า. ไล่จะเลิก. แต่เราไม่ได้ไปตามราวีเมียใหม่มันนะ. หลังจากนั้นมันก็ไม่กลับบ้าน ทิ้งเราทำงานเลี้ยงลูก. ไม่มีการพูดคุยจะทำไงต่อ แม่เค้าก็เช่นกัน มีแต่คำพูดร้ายๆ. ว่าลูกเค้าให้เราฟังและบอกให้เราเลิกซ่ะ. เค้าจะเลี้ยงหลานเอง เอ้า แล้วไง ลูกเรา เราเลี้ยงเองมาตั้งแต่เกิดถึงทำงานก็ไม่เคยไม่เลี้ยงลูกเอง เจอคำพูดที่หนักสุดๆๆ. ก็ทนๆไปสันดานผู้ชาย อายุเรายังน้อยหาผัวใหม่เอา. อ้าววว!!!   เรารักสามีเรานะ.  เราไม่เคยอยู่กับครอบครัวแตกแยก. เราก้รับไม่ได้และไม่อยากให้ลุกเราขาดพ่อเช่นกัน. เราทนจนปีใหม่ผ่านมา เกือบๆ6เดือนนะ เราอยู่บ้านเค้าแบบไม่มีสามี เวลาสามีมาหาลูกก็แอบมาส่งสันยานกับแม่เค้ามา. ที่เราเสียใจสุดๆคือแม่เค้าแอบแอคเฟสบุ๊คเมียใหม่ลูกชายเค้าและคุยกันซึ่งอ้าว. กู ล่ะ. เราเลยหมอบเอาลูกมาเลี้ยงเองค่ะ. หาบ้านเช่าอยู่เลี้ยงสบายใจ แต่แรกเค้าก็มาตามระรานนะค่ะ. ยืนด่านู๋หน้าบ้านเลย. ลืมบอกไปตลอดเวลาเกือบๆสามปีอยู่บ้านเค้านู๋ไม่เคยเถัยงเค้าสักคำเลยนะ คริงนี้นู๋ยืนด่าเค้ากลับและเหลืออดกับสิ่งที่โดนกระทำทั้งหมด ไม่เรียกค่าเลี้ยงดูใดๆนอกจากออกไปจากนู๋สักที่จะเป็นโรคซึมเศร้าตายห่าอยู่แล้ว. จนตอนนี้สามีพอเห็นเราออกมาอยู่ลำพัง. ไม่รู้เค้าสงสารหรืออาจจะมีจิตสำนึกนะค่ะ เค้ากลับมาหาเราและลูกคุยกับเราปกติ  แต่เลือกอยู่กับ ผญ คนนั้นค่ะนางก็ด้านนะเอาพ่อเค้าไปจากลูกได้จริงๆ. ผญ สมัยนี้ สุดยอด. เค้าเริ่มไลน์  เค้าเริ่มมาหา และบอกจะเลี้ยงดูเราและลูกจะไม่ทิ้งไปไหน แต่แล้ว พอเราให้โอกาศเค้า. ใจอะนะ ยังรักเลยแอบโง่  เค้าอยู่กับทางนั้น พอเวลาลูกอยากจะคุยหา หรือโทไปเค้ากับติดต่อไม่ได้ รอเค้าว่างอย่างเดียว. จนเราเริ่มมีปากเสียงเราเริ่มเดินกลับไปเฝ้ารอเค้ากลับมา. แต่เราก้เลี้ยงลูกเราปกตินะ. ไม่เคยทะเลาะกันต่อหน้าลูก ลูกไม่เคยรู้ว่าพ่อไปไหนนอกจากทำงาน. จนตอนนี้เราก็เริ่มเหมือนก้าวไปข้างหน้าไม่สุด. ผช. คนนี้  เค้าหวังอะไรกับเรากันแน่  เค้ากลับมาหาเรา บอกรักคิดถึงเราและลูก. มาขอโทษและอธิบายเรื่องราว. และเค้าก็ไปอยู่กะคนใหม่ ทิ้งเรากับลูก. มีเวลา อาทิตย์ล่ะวัน. ซึ่งตอนนี้เราไม่อยากจะเจอให้มันตัดใจยากอีกแล้ว. ถ้าเราตัดเค้าออกไป. ลูกเราจะมีปันหาไหม. บางครั้งลูกคิดได้ก็ถามหาพ่อเค้า จนเราก็ไม่ตอบได้แต่เงียบ ให้ลูกลืมๆไป. เราอยากเป็นแม่ที่เลี้ยงลูก ดูแลและใส่ใจเค้ามากกว่าที่ทำถึงมันดูมากแล้ว พอมีเรื่องนี้เค้ามาเราก็จะซึมไปเลย เล่นกับลูกไม่สนุกเหมือนเดิมๆ. ใครเคยมีประสบการณ์ร้ายๆระหว่างกำลังจะเริ่มต้นชีวิจใหม่ของตัวเองและลูกแบบนี้บ้าง แรกๆมันเป็นแบบนี้ใช่ไหม 😢😢