เรื่องสั้น -:- มนตร์รักอั่งเปา -:-

กระทู้สนทนา


ตุ้งแช่ ตุ้งแช่ ตุ้งแช่ !!! เสียงกลองและฉาบของคณะเชิดสิงโตดังสนั่นแข่งกับเสียงประทัด ปัง ปัง ปัง !!! อยู่หน้าร้านขายทองซึ่งประดับตกแต่งด้วยโคมแดงและต้นส้มเพื่อความเป็นสิริมงคลในวันตรุษจีน ผู้คนมากมายไม่ว่าจะเป็นเด็กเล็ก ชายหนุ่มหญิงสาวหรือคนแก่ที่อาศัยอยู่ในละแวกนี้ต่างมามุงดูการแสดงจากนักเชิดสิงโตและแป๊ะยิ้มกันอย่างสนุกสนาน บ้านผมอยู่แถวนี้จึงเดินออกมาดูด้วยเช่นกัน

วันต่อมาผมออกไปทำงานตามปกติ ผมเดินผ่านร้านทองที่เมื่อวานนี้เต็มไปด้วยความครึกครื้น แต่วันนี้ช่างเงียบสงบนัก มีเพียงตำรวจหนึ่งคนนั่งเฝ้าอยู่หน้าร้าน ทันใดนั้นผมมองเข้าไปในร้าน ผมสดุดตากับเธอ...เธอสวย ขาวและสง่า สเปคของผมเลย

หลังจากวันนั้นผมจึงมองเธอทุกครั้งที่เดินผ่าน เธอคงไม่เห็นผมในสายตาหรอก แต่ผมก็ยังอยากจะรู้จักเธอให้มากขึ้น ผมอยากลูบหัวเธอและอยากหอมเธอ ผมจึงพยายามทำความรู้จักกับตำรวจหน้าร้านเพื่อพูดคุยและถามไถ่ถึงเธอ

วันหนึ่งผมเห็นเธอนั่งรถเบนซ์ออกไปข้างนอก ตำรวจคนนั้นบอกผมว่าแม่เธอพาเธอไปสปาและจะแวะทานอาหารที่คาเฟ่ด้วย ผมเป็นห่วงเธอเหลือเกิน เพราะเชื้อโรคสมัยนี้มันร้ายแรงนัก เธออาจไม่สบายได้ถ้าสปาและคาเฟ่นั้นไม่สะอาดพอ

เธอมักหนีเที่ยวบ่อย ๆ บางครั้งไม่กลับบ้านสองสามวันเลยทีเดียว แม่เธอต้องคอยตามหาตามบ้านเพื่อน โชคดีที่เธอกลับมาอย่างปลอดภัยทุกครั้ง

สองเดือนผ่านไป วันนี้ผมเห็นเธออ้วนขึ้น ท้องเธอก็ใหญ่ขึ้นด้วย ผมยิ้มอย่างดีใจ ผมคงคิดไม่ผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ และขณะที่ผมกำลังทำงานอยู่นั้น ผู้หญิงคนหนึ่งก็เปิดประตูเข้ามาในร้านผม “คุณหมอคะ พาอั่งเปามาตรวจครรภ์ค่ะ” เธอมองหน้าผมแล้วร้องเหมียวหนึ่งที.

ดอกไม้จบดอกไม้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่