หลังจากเห็นกระทู้ของคุณบอลแล้ว คุณเอาแต่บอกว่าฉันทำดีอย่างนั้น ฉันทำดีอย่างนี้ ประโยชน์ที่คุณทำ ถ้าให้คนอื่นพูดกับตัวคุณเองป่าวประกาศ อันไหนมันน่าภูมิใจกว่ากัน "คือผมต้องการแค่เรื่องหนังสือที่ไม่อนุมัติกับบันทึกไทยเท่านั้น” คุณถึงขั้นต้องเอา"ยอดเงินบริจาคก้าวคนละก้าว"มาโชว์ด้วยเหรอครับ ผมว่ามันมากจนเหมือนพยายาม“ดัน”ตัวเองแล้วรู้ไหม (จริงๆ ความดีอะไรพวกนี้มันไม่มีความผิดเลยนะ เดี๋ยวหาว่าผมแยกแยะอะไรไม่ออก เพียงแต่ถ้ามันอยู่ในมือของคนที่ทำถูกต้อง มันจะมี“คุณค่า”มากกว่านี้) แต่ในเมื่อคุณต้องการเท้าความ เดี๋ยวผมช่วยแจกแจงอีกด้านให้ฟังครับ หูตาจะได้สว่าง

แต่ก่อนจะเข้าเรื่อง คุณยอมรับเรื่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติไม่ครบก็ดีแล้ว ผมแค่มาบอกความถูกต้องให้รู้ แต่ผมไม่มีหน้าที่ต้องไปแจ้งบันทึกไทยแทนคุณ คุณเองครับที่ต้องไปบอก เพราะมันเป็นบันทึกของคุณ (อ้อ ส่วนประโยค"เที่ยวรวดเดียว 77 จังหวัด"น่ะโอเค ถือว่าคุณทำได้ แต่"เจาะลึก"คงไม่ใช่ครับ ส่วน"เที่ยวรวดเดียว ครบทุกอุทยาน" หวังว่าคุณคงไม่เอาไปอ้างที่ไหนนะครับ เพราะมัน"เที่ยวไม่ครบ!")

"จุดเริ่มต้นของความไม่ถูกต้อง"

คุณจำกระทู้เด็กสองคนที่ไม่ใช้เงินสักบาทเพื่อไปภูทับเบิกได้ไหม คุณยังบอกเลยว่า กระทู้นั้นโดนด่ารุนแรงมากเรื่อง"เงินมีแต่ไม่ใช้" คุณก็หวั่นใจว่าจะโดนเหมือนกัน ก็ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่า ถ้าคนส่วนใหญ่ในกระทู้ด่า มันคงไม่ใช่เรื่องดี ทั้งๆที่คุณก็ยังมีงานให้เก็บเงินได้ แต่เลือกไม่วางแผนเก็บเงินเพื่อเป็นค่าเข้าอุทยาน เพราะอยากเที่ยว เลยลาออก แล้วไปให้สังคมช่วยแบกความฝันตัวเอง ทีนี้พอคุณโดนด่าในกระทู้แรกจริงๆ ก็เลยบอกว่างั้นผมปรับปรุงละกัน คุณปรับปรุง จริงๆแล้วมันก็ดี แต่ผมสงสัยว่า รู้อยู่แล้วว่าไม่ดีตั้งแต่ต้น แต่ก็ยังทำ แล้วพอโดนด่า ก็ค่อยมาปรับปรุงตามกระแสสังคม มันเลยดูตะขิดตะขวงใจในความคิดของผม แบบนี้เหรอครับที่จะมาเป็น“แรงบันดาลใจ”ให้คนอื่น ผมว่าคุณนี่แย่ยิ่งกว่าเด็กสองคนนั้นอีกนะเพราะรู้อยู่แล้ว อายุก็มากกว่า แต่ก็ยังทำ

"เรื่องหนังสือขอเข้าฟรีอุทยานแห่งชาติ"

นึกอยู่แล้วว่าคุณต้องยกเรื่องนี้มาพูด จะบอกอะไรให้ฟังนะครับคุณบอล กรมอุทยานแห่งชาติเขาไม่ให้ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยเขาไม่ให้ เพราะไม่มีนโยบาย เขาเลยอนุมัติให้ไม่ได้ แต่ถ้าคุณมีจิตสำนึกของคำว่า“นักเดินทาง”จริง จะไม่มีเหตุการณ์ที่คุณนำเอกสารไปใช้หรอกครับ คุณแสดงให้ผมเห็นอย่างชัดเจนว่า คุณยังไม่มีสำนึกของความเป็น”นักเดินทาง”เลยแม้แต่น้อย นอกจากเป็นนักเที่ยวที่กำลังสนุกกับความฝันเรื่องเที่ยวของตัวเอง แล้วมาเขียนลงโซเชียล อย่างนี้จะเป็น“แรงบันดาลใจ”ให้ใครได้ล่ะครับ เห็นคุณชอบพูดคำว่า“แรงบันดาลใจ”เป็นพันเป็นหมื่นครั้ง แต่แค่เริ่มต้น ผมก็หา“แรงบันดาลใจ”จากคุณไม่เจอแล้ว ทีอย่างนี้ทำไมไม่สรรหาคำคมมาพูดบ้างล่ะครับว่า“ผมเห็นทางอุทยานแห่งชาติและการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยไม่มีนโยบาย ถ้าเขาปฏิเสธ เราก็ควรเคารพการตัดสินใจของเขา งั้นผมขอเก็บเงินต่ออีกหน่อย เลื่อนโปรเจกต์ไปแป๊บนึง อีกสองสามเดือนความฝันของผมก็จะเป็นจริงแล้ว” ถ้าพูดแบบนี้ ผมจะเชียร์คุณเลย แต่ก็เปล่า (ก็เหมือนตอนคุณจะข้ามเกาะ แล้วเจ้าหน้าที่เภตราไม่รับฝากสัมภาระบนฝั่ง คุณยังเคารพการตัดสินใจของเขาอยู่เลยว่าเขาไม่อนุญาต แต่คราวนี้คุณกลับไม่พูดเรื่องเคารพการตัดสินใจของกรมอุทยานกับการท่องเที่ยวออกมาบ้าง คำพูดหรือการกระทำของคุณมันย้อนแย้งตัวเองอยู่รู้ไหม)

แล้วการที่คุณดึงเจ้าหน้าที่ท่านนี้เข้ามาในกระทู้สนทนาที่กรมอุทยานกับการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยไม่มีนโยบายให้เข้าฟรีเพื่อเอาตัวเขามาช่วยยันตัวคุณ ถึงแม้จะเป็นเรื่องจริง แต่มันเหมือนกับว่า“ผมเปล่านะ เขาให้เอง” แล้วยิ่งตัวคุณไม่ปฏิเสธ แต่รับเอกสารจากเจ้าหน้าที่มา แล้วเอาไปใช้โดยดี มันตีความเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ นอกจากใจคุณก็อยากเลี่ยงค่าธรรมเนียมอุทยานแห่งชาติเพื่อความประหยัดอยู่แล้ว ถ้าแบบนี้ไม่ต้องอ้างเจ้าหน้าที่ก็ได้ คนแบบนี้เหรอครับที่คอยพร่ำบอกเรื่อง“แรงบันดาลใจ” แล้วเจ้าหน้าที่ในกรมท่านนั้นรู้ไหมครับว่า จริงๆคุณก็ทำงานหาเงินได้ แต่ไม่หาเอง แล้วลาออกมาบอกว่าไม่มี ถ้าเขารู้ โลกสวยงามของเขาที่มอบให้คุณอาจเปลี่ยนเป็น"สีเทา"ก็ได้นะ  

หนังสือที่มีลงตรารับเรื่องว่าคุณมายื่นเรื่องจริง แต่ยังไม่ได้รับการอนุมัติจากกรมอุทยานและการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย คุณเอาไปใช้ แถมแสดงเพจตัวเองให้เจ้าหน้าที่ดูอีก ถึงคุณไม่อ้อนวอนหรือเซ้าซี้ แต่คุณเล่นยื่นเอกสารพวกนี้ไป พร้อมโชว์หน้าเพจตัวเอง มันเป็นการบังคับ"กลายๆ"รู้ไหมครับ ถึงแม้หน้างานคุณบอกว่ามันไม่ใช่ มันคนละอารมณ์ แต่ทำไมไม่คิดบ้างว่า เขาเห็นคุณลงทุนซะขนาดนี้ ใครเขาจะใจร้ายปฏิเสธล่ะ (เจ้าหน้าที่ตามอุทยานก็เหมือนกันครับ ไม่รู้เบื้องหลังว่า คุณมีงาน แต่ไม่เก็บมาจ่าย ผมอยากรู้ว่า ถ้าเขารู้เรื่องคุณ สายตาที่พวกเขามองคุณจะเปลี่ยนไปไหม?) อีกอย่าง ผมนับถือในการไม่คิดทำงานเก็บตังค์ของคุณจริงๆ แต่เลือกกะเตงเอกสารกับเพจตัวเองไปเดินขอเจ้าหน้าที่ตามอุทยานแทน นี่คือความคิดของคนอายุสามสิบกว่าที่คอยบอกคนอื่นว่าเป็น“แรงบันดาลใจ”ใช่ไหมครับ

“การเดินทางของผม“ไม่”ทำให้ใครเดือดร้อน "ไม่"รบกวนใคร”

"แน่"เหรอครับ

1. คุณสั่งข้าวเปล่าสิบบาท แต่จ้วงน้ำพริกจ้วงผักเครื่องเคียงบนโต๊ะหมดเป็นถาดตอนอยู่ภาคใต้ แล้วบอกว่า“ลาภปาก”อีก - คุณไม่ทำให้ใครเดือดร้อนเลยใช่ไหม?
2. คุณไปขอเขาขึ้นเรือข้ามฟากฟรี ทั้งที่เขาเป็นบริษัทเรือ น้ำมันก็ต้องจ่าย เงินเดือนพนักงานก็ต้องให้ คุณโดนเขาปฏิเสธมา - คุณไม่เอาเปรียบใครเลยใช่ไหม?

ผมงงกับคุณจริงๆเพราะสิ่งที่คุณพูดกับสิ่งที่คุณทำมันย้อนแย้งตัวเองอยู่นั่น

"ผมต้องการให้การเดินทางเป็นธรรมชาติมากที่สุด"

ไม่ว่าจะเป็นเฟสที่คุณพยายามโปรโมตเพื่อให้คนเข้าไปและการตั้งกระทู้ในพันทิป หรือจะเป็นการประโคมข่าวตัวเองแบบแทบจะ"เรียลไทม์"ว่าคุณกำลังจะไปไหน มันไม่ใช่วิถีของนักเดินทางในแบบธรรมชาติ“เลย” ต่อให้มีธารน้ำใจไหลมาตลอด แต่คุณปฏิญาณตนว่าผมจะปฏิเสธเสมอ มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี เพราะคุณไม่ได้เผชิญอุปสรรคและแก้ปัญหาในการเดินทางตามธรรมชาติอยู่แล้ว “ธรรมชาติของการเดินทางจริงๆ ไม่มีคนนั่งรถไฟมาหา ไม่มีคนที่เขารู้จักมากหน้าหลายตามาคุยกับคุณ ไม่มีคนเอาของฝากมาให้ที่เต็นท์ ไม่มีคนขี่รถมาทักทาย ไม่มีคนมาเรียกชื่อคุณ ทั้งที่คุณไม่รู้จักอยู่หลายครั้ง ไม่มีคนรู้จักคุณผ่านทางโซเชียลชวนคุณไปกินไปนอนที่บ้าน สารพัดเลย ร่ายไม่หมดหรอก” แล้วคุณยังกล้าเรียกร้อง"ความเป็นธรรมชาติ"ในการเดินทางอีกเหรอครับ (คำพูดของคุณมันย้อนแย้งกันตลอด) สิ่งที่คุณทำ แปลออกมาได้อย่างเดียวว่า"คุณต้องการให้คนสนใจคุณ" ผมงงว่าคุณจะพูดออกมาทำไมในเมื่อคุณสอบตก"ความเป็นธรรมชาติ"ตั้งแต่วันแรกแล้ว

"ทำไมต้องให้สังคมโอบอุ้มความต้องการของตัวเองกับคนที่มีงานแต่ไม่คิดวางแผนเก็บเงินให้พอค่าธรรมเนียม"

คุณเป็นคนไม่มีงานทำหรือเปล่า เปล่าเลย! คุณเป็นคนตกงานหรือเปล่า เปล่าเลย! แต่เลือกไม่วางแผนทำงานเก็บเงินให้พอ แล้วลาออกมาเที่ยวเพื่อเขียนลงโลกโซเชียล ทุกคนก็เป็นนักท่องเที่ยวเหมือนคุณ ทำงานเสร็จ ว่างก็เที่ยว แล้วมาเขียนลงเฟสหรือกระทู้ เขาไม่เห็นต้องเรียกร้องอภิสิทธิ์ใดๆ คุณลองมองดูคนอื่นด้วย แล้วคุณเป็นใครไม่ทราบ สังคมถึงต้องยกเว้นคุณ! ถ้ามีงาน แต่ลาออกให้มีเงินเท่านี้ ทำไมสังคมต้องให้ความช่วยเหลือคุณ! มันเป็นความต้องการเที่ยวของคุณและอยากให้มีงบเท่านี้เอง! รายได้คุณประมาณหมื่นเก้า(ตามที่คุณระบุไว้) ใช่ว่าจะตกอับอะไร แต่ไม่เอา ฉันขอลาออกไปตามฝันดีกว่า จริงๆสามเดือนก็เกือบ 60,000 ถ้าอยากให้ฝันเป็นจริง มันไม่ยากหรอกครับ ยิ่งคุณไม่มีภาระแล้ว กินใช้เดือนละหมื่น เก็บสามเดือน เหลือเกือบ 30,000 ก็เกินเป้าที่ตั้งไว้แล้วกับค่าเข้าและค่าเต็นท์ทุกอุทยานรวมกันประมาณ 20,000 บาท(อย่างที่คุณบอก) แต่“กลับไม่คิด” แล้วชอบพูดออกสื่อว่า"ถ้าไม่ทำตอนนี้ ต้องรอความฝันถึงไม่ไหร่" ถามจริงๆ การต้องรออีกสามเดือน โลกจะแตกปีหน้าแล้วหรือไงครับ คุณถึงกลัวจะไม่ได้เที่ยวท่าเดียว

หลายวันก่อนผมเจอผู้หญิงตาบอดคนนึง เขาทำงานเป็นคอลเซ็นเตอร์ ได้พูดคุยกับเขาบนรถ เลยอดคิดถึงคุณไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้เขาสู้ชีวิต “ไม่แบมือรอให้สังคมช่วย” บ้านอยู่รังสิต แต่ต้องต่อรถสาธารณะมาแถวอนุสาวรีย์ชัยหลายต่อ(ในสภาพคนตาบอด)ทุกวัน แต่คุณลองก้มมองตัวเองสิครับ! ทำอะไรบ้างนอกจากเที่ยวขอความอนุเคราะห์จากกรมอุทยานแห่งชาติและการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย แล้วตระเวนยื่นเอกสารกับโชว์เพจตัวเอง แถมยังต้องปากเปียกปากแฉะกับเจ้าหน้าที่อุทยาน“เพื่อขอเข้าฟรี”อีก คุณลงทุนขนาดนี้ใน“สภาพร่างกายครบสามสิบสอง” ขณะที่คนพิการหลายคนกำลังหาเงิน ไม่ทำตัวให้สังคมต้องมาแบกรับกับคำว่า”ไม่มี”ของตัวเอง

ก็อย่างที่บอก ผมเสียดายน้ำใจที่คุณได้รับ(ระหว่างการเดินทาง)จริงๆ ถ้าทางวัดเอาน้ำใจ(ที่มอบให้คุณ)ไปให้หมาแมวจรจัดหรือน้ำใจจากผู้คนทั่วไป(ที่มอบให้คุณ)ไปให้เด็กเรียนดี แต่ยากจน ขาดแคลนข้าวปลาอาหาร ยังจะดีซะกว่าให้บุคคลที่มีความตั้งใจแบบนี้

"ผมเป็นคนธรรมดา คนจนๆ"

คุณกำลังใช้คำนี้ผิดที่ผิดทางหรือเปล่า จริงอยู่ว่าคุณก็ไม่ใช่คนรวยอย่างที่คอยประกาศออกสื่อ แต่รายได้เกือบสองหมื่นต่อเดือน แถมมีโอกาสเอาเงินเที่ยวโน่นเที่ยวนี่ทุกสัปดาห์ในช่วงทำงาน ไปสวิตซ์ ไปอินเดีย ไปฝรั่งเศส ไปอินโดนีเซีย ไปฮ่องกง ไปมาเก๊า ไปเมืองไทยอีกไม่รู้กี่แห่ง (นี่ยังไม่นับที่คุณไปเที่ยวจีนกับโครเอเชียฟรีนะ) คนธรรมดาที่จนๆเขาต้องเลี้ยงดูตัวเอง แถมส่งเงินให้พ่อแม่ รายได้ก็ไม่เท่านี้ด้วย ที่สำคัญไม่มีเวลามานั่งใช้เงินเที่ยวทั่วโลกแบบคุณหรอกครับ เหมือนคุณปั้นคำมาเรียกร้องความสนใจเลย ทั้งที่โดยความหมายแล้ว มันยังไม่ใช่ตัวคุณ

คุณให้สัมภาษณ์ว่า“ชีวิตผมก็เหมือนตราชั่ง ผมให้เวลาเยอะ แต่เงินน้อยก็ได้” แล้วพอมาโปรเจกต์เที่ยว 77 จังหวัดกับอุทยาน ตรงนี้แหละครับจุดสำคัญ เงินค่าเข้าและค่าเต็นท์ในอุทยานแห่งชาติทั้งประเทศไทย มันประมาณ 20,000 บาท คุณบอกว่าไม่มี งบจำกัด ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่สามหมื่นจริงๆ แต่ทริปเที่ยวอินโดนีเซีย หมื่นหก คุณหาเงินมาจ่ายได้ ทริปเที่ยวมาเก๊าและฮ่องกง สองหมื่น คุณหาเงินมาจ่ายได้ ทริปเที่ยวคินาบาลูที่อินโดนีเซียกับมาเลเซีย สองหมื่น คุณหาเงินมาจ่ายได้ ทริปเที่ยวลาวเหนือ ลาวใต้ เสียมราฐ รวมกันอีกหมื่นนึง คุณหาเงินมาจ่ายได้ ทริปเที่ยวสิงคโปร์ เก้าพัน คุณหาเงินมาจ่ายได้ ทริปเมืองไทยอีกมากมายเป็นหมื่นๆ คุณก็หามาจ่ายได้ รวมทั้งทริปอภิมหากับเวียดนาม สวิตซ์ ปารีส อินเดีย “เกือบห้าหมื่น” คุณก็มีปัญญาหาเงินมาจ่ายได้ แต่พอเงิน 20,000 บาทกับค่าเข้าและค่าเต็นท์อุทยานแห่งชาติทั้งประเทศ(บวกกับเจตนาดีๆที่คุณคอยย้ำ) คุณกลับบอกว่า“ยอดเงินเยอะ” คุณหมดหนทางแล้ว คุณงบจำกัดเฉยเลย (ก็เพราะไม่คิดเก็บเงินต่อเพื่อเป็นค่าธรรมเนียมไงครับ) ถึงขั้นต้องบอกว่าเดี๋ยวไป“หน้าด้าน”ที่อุทยานแห่งชาติเอา พร้อมสโลแกนว่าเป็น“คนธรรมดา คนจนๆ”มาสมทบ ตรงนี้แหละที่ผมรู้สึก"เอียน"กับนักเที่ยวที่มี“แรงบันดาลใจ”แบบคุณ

และ"วินวิน"

ส่วนเรื่อง"วิน" คุณวินน่ะใช่เพราะได้เที่ยว แต่"วิน"เรื่องโปรโมตอุทยานแห่งชาติ เห็นตัวคุณเป็นแบบนี้แล้ว ก็หยุดอ้างเถอะครับ เที่ยวที่อื่นมีจ่าย แต่ค่าอุทยานกลับบอกไม่มี คนแบบนี้ไม่ต้องมาช่วยส่งเสริมการท่องเที่ยวอีกแรงก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นหน้าที่คุณเลย หลายคนในห้องพันทิปและเพื่อนๆตามเฟสเขาทำหน้าได้ดีอยู่แล้ว เว็บไซต์เดี๋ยวนี้ก็มีข้อมูลเยอะแยะ โดยไม่ต้องเอาเรื่อง"ไม่มีงบ”มานำหน้า!

สุดท้ายครับ

คนแบบนี้ผมไม่มีกำลังใจให้หรอกครับ แถมเสียดายกำลังใจของคนที่เชียร์คุณด้วย รายการของคุณบุ๋มที่คุณไปออก คุณลองเอากระทู้นี้ให้คุณบุ๋มอ่านก่อนออนแอร์สิครับ ประกาศนียบัตรที่คุณได้รับ คุณลองให้ท่านอธิการบดีดูกระทู้นี้ก่อนขึ้นเวทีสิครับ ไม่แน่นะ บรรยากาศที่คุณพบเจออาจเปลี่ยนไปก็ได้