การอยู่ด้วยกันในสังคมใหญ่ แน่นอนว่าปัญหามันเยอะคนมีร้อยพ่อพันแม่ เรื่องนี้เราพอเข้าใจ แต่สิ่งที่เราไม่เข้าใจคือพฤติกรรมของคนบางกลุ่ม บางคน ที่ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล ที่เราเจอมีบ่อยมีเยอะ โดยเฉพาะในสังคมมหาวิทยาลัย ยอมรับตั้งแต่เข้ามาแล้วเพื่อนสังคมในนี้คบไม่ค่อยได้ แบบตัวใครตัวมัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เราจะอยู่ในรั้วแห่งนี้ตัวคนเดียวเช่นกัน ชีวิตเหมือนมีกรรมนะที่ต้องมาเจอเพื่อนแบบนี้ หนีไปไหนก็เจอคนประเภทที่ว่าชอบสั่งคนอื่นให้ทำนู้นทำนี่ อย่างเช่นเรียนเช้าเค้าก็ตื่นเช้านะคะแต่ชอบมาสาย แล้วชอบรบกวนคนอื่นโดยการโทรมาปลุกเพื่อนแต่เช้าตรู่ ให้รีบไปเรียนไปจองที่ให้ คือความรับผิดชอบและสามัญสำนึกนี่ไม่มีบ้างหรอคะ เพื่อนไม่ใช่ทาสจะมาใช้มาสั่งเอาให้ได้ดั่งใจ แล้วชอบโทรจิกตลอดว่าออกไปยัง ซื้อนั่นให้ด้วยนะ ซึ่งเราไม่ทำตามแน่นอน แล้วอีกเรื่องการขาดเรียนรู้ตัวว่าจะขาดชอบให้เช็คชื่อให้ ใช้ให้ไปเรียน ใช้ให้เช็คชื่อให้ ใช้ให้เลคเชอร์ให้ ใช้ๆอยู่นั่นแหละ ชาตินี้เคยทำอะไรเป็นมั่งคะ อยู่บ้านนี่ใช้พ่อใช้แม่แบบนี้หรือเปล่า งานกลุ่มเอาเปรียบสารพัดโดนประเมินแย่ไม่เคยคิดโทษพฤติกรรมแย่ๆของตัวเอง สามัญสำนึกไม่มีโทษแต่คนอื่น คนอื่นเค้าก็ทำงานเหนื่อยกันมั้ย คุณเป็นใครถึงมาสั่งให้ทุกอย่างได้ดั่งใจตัวเอง เรื่องการยืมเงินเห็นเพื่อนเป็นตู้เอทีเอ็มยืมมันเข้าไป บอกว่าไม่มีเปิดเน็ตแบงค์ให้ดู เหลือไม่กี่บาทก็จะให้โอนค่าของให้ กว่าจะใช้คืนรอเป็นชาติ คราวหลังถ้ารู้ตัวว่าจนก็อย่าทำตัวรวยว่ามี ไม่มีเงินก็ไม่ต้องซื้อเบียดเบียนคนอื่นไปทั่วสามัญสำนึกเคยมีมั้ย หนักๆมันก็ประมาณนี้แหละค่ะที่เจอ ต่อให้หลีกออกมาก็เจอแบบนี้ เจอมา 5 ปี โลกออกจะกว้างทำไมไม่เจอคนที่มีสติศีลเสมอกันบ้าง เจอแต่คนแบบนี้และคนแบบนี้กำลังจะจบไปทำงานในองค์กร คนแบบนี้เค้าต้องเติบโตมากับสังคมแบบไหนขนาดที่ตอนนี้ยังไม่มีใครเค้าอยากทน แบบเอือมกันแล้ว ถามจริงๆนะคะเคยคิดจะปรับปรุงตัวเองมั้ย รู้ตัวมั้ยว่าเป็นภาระให้คนอื่น
คนแบบนี้เติบโตมาในสังคมแบบไหนคะ