ทำไมเวลามันก็ผ่านไปแต่เราก็ยังทำใจไม่ได้สักที ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ด้วยหลายๆปัจจัย แต่... เราก็ยังฝืนใจที่จะคิดแบบนี้กับเขาอยู่...
มันไม่ได้ง่ายนะที่จะเลิกคิดแบบนั้นกับคนๆนึง เรื่องราวมันมีอยู่ว่า (ก็คงไม่ได้พิศดารอะไรแต่แค่อยากระบายควาในใจในที่ที่ใครไม่รู้จักเรา)
คือเราเจอกันโดยเหตุบังเอิญ โดยที่ตัวเราเองต้องพาคณะไปเที่ยวแบบ mission impossible ก็ได้เจอเขา ซึ่งตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายแต่พอวันที่ 2-3 วัน ความรู้สึกแปลก
ดันเข้ามาโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นเราก้แยกจากกัน ด้วยมิตรภาพสัมพันธ์แบบพี่น้อง แต่ฉันกับคิดไปเองว่าฉันยังมีความหวังอยู่ว่า เห้ย// ต้องมีสักนิดหน่าที่พี่เขาจะหันมาสนใจเรา ในทางกลับกันเราเองก้ไม่ชะโงกดูเงาเล๊ย หนักก็ 80 เข้าไปและดำก็ดำ ก็นะคงไม่ได้เป็นที่ต้องตาของใครต่อใครและไม่เป็นที่หน้าซัดตามาแลขนาดแลแล้วยังต้องหันหน้าหนีให้เร็วที่สุด (ว่าไปนั่น)
ยังไงหล่ะจากนั้นมาฉันก็เริ่มที่จะคุยติดต่อเขาไปเรื่อยๆ โดยการส่งข้อความ ส่งรูป ส่งสติ๊กเกอร์ คำถามคือพี่เขาตอบกลับเรามาไหม คำตอบคือ น้อยมากคิดเป็นเปอร์คือ 20 แต่ พี่เขาจะโทรมาในเวลาที่เขาอยากโทร แต่ก็คุยครั้งละนานนานนะ มันก็ทำให้เรารู้สึกดี ดีมาก จนถึงปจจุบัน และแล้ว... ฉันก็ต้องเลิกหลอกตัวเองสักทีว่าที่เราคิดกับเขานั้นมันเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้คิดอะไรกับเราเลย อะไรที่ทำให้เราคิดแบบนั้น ... นั่นสิอะไร แต่เรารู้สึกได้ว่าลักษณะการคุย แม้แต่กระทั้งการอ่านข้อความมันก้แสดงให้เรารู้แล้วว่า เลิกเพ้อแล้วกลับมาอย฿่กับความจริงเสียที คือ ตอนนี้สิ่งที่ฉันทำได้คือทำใจ แต่มันไม่ง่ายเลย .....
//ขอบคุณทุกคนที่อ่านและข้อคิดเห็นหรือข้อเสนอแนะ ที่ส่งให้กันค่ะ //
เรื่องเดิมๆ ที่เผลอลิมนึกว่า เธอมีใจ...
มันไม่ได้ง่ายนะที่จะเลิกคิดแบบนั้นกับคนๆนึง เรื่องราวมันมีอยู่ว่า (ก็คงไม่ได้พิศดารอะไรแต่แค่อยากระบายควาในใจในที่ที่ใครไม่รู้จักเรา)
คือเราเจอกันโดยเหตุบังเอิญ โดยที่ตัวเราเองต้องพาคณะไปเที่ยวแบบ mission impossible ก็ได้เจอเขา ซึ่งตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายแต่พอวันที่ 2-3 วัน ความรู้สึกแปลก
ยังไงหล่ะจากนั้นมาฉันก็เริ่มที่จะคุยติดต่อเขาไปเรื่อยๆ โดยการส่งข้อความ ส่งรูป ส่งสติ๊กเกอร์ คำถามคือพี่เขาตอบกลับเรามาไหม คำตอบคือ น้อยมากคิดเป็นเปอร์คือ 20 แต่ พี่เขาจะโทรมาในเวลาที่เขาอยากโทร แต่ก็คุยครั้งละนานนานนะ มันก็ทำให้เรารู้สึกดี ดีมาก จนถึงปจจุบัน และแล้ว... ฉันก็ต้องเลิกหลอกตัวเองสักทีว่าที่เราคิดกับเขานั้นมันเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้คิดอะไรกับเราเลย อะไรที่ทำให้เราคิดแบบนั้น ... นั่นสิอะไร แต่เรารู้สึกได้ว่าลักษณะการคุย แม้แต่กระทั้งการอ่านข้อความมันก้แสดงให้เรารู้แล้วว่า เลิกเพ้อแล้วกลับมาอย฿่กับความจริงเสียที คือ ตอนนี้สิ่งที่ฉันทำได้คือทำใจ แต่มันไม่ง่ายเลย .....
//ขอบคุณทุกคนที่อ่านและข้อคิดเห็นหรือข้อเสนอแนะ ที่ส่งให้กันค่ะ //