เขามีคนใหม่ แล้วเราไม่สามารถกลับไปเป้นเหมือนเดิมได้
ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตปกติ แค่ไม่มีเขามาในชีวิต เราพยายามเริ่มต้นใหม่กับใครหลายคนแต่ก็
ไม่ช่วยให้ลืมเขาได้ ตอนนี้ก็คบผชสองคน สลับรางวนไปแต่ในใจก็ไม่ได้รักพวกเขา
คนนึงมีไว้คบตั้งตัสไว้บังหน้าไว้ออกสื่อสังคมแต่ยุไกลกันนาน..ทีจะได้เจอ เป็นวิศวกร
คนนึงก็ตอบสนองความต้องการเพราะยุใกล้ๆ แต่เป้นพ่อม่ายลูกสอง เป็นผู้บริหารรพ.
เราก็แกล้งทำเป็นบอกรักพวกเขา แต่ใจเรามันไม่ได้รักทั้งสองคนเลย คงมีสักวันแหละก็จะบอกความจริง
เราพยายามหาคนคบเพื่อให้ลืมเขา ก็ไม่ช่วยอะไร
ดูคลิปจิตวิทยาก็ไม่ช่วยให้ลืมเขาได้ ทำทุกอย่าง แต่กลัคิดถึงเขาทุกวัน นี่ก็จะครบปีละ ยังโง่คิดถึงแต่เขา
เราไม่กลับไปจังหวัดที่เขาอยู่ จ.นั้นเป็นบ้านเกิดเราเอง เพราะกลัวเจอหน้าเขา แล้วทำใจไม่ได้
.
เพราะเคยมียุครั้งนึงไปเดินตลาดที่จ.นั้น ไปเจอเขาเดินกลับคนของเขา ที่จริงเราเห็นเขาตั้งแต่ไกลๆละ เดินทำเป้นเดินแล้วไม่ได้มอง
มีจังหวะนึงเราหันไปมองเขา ตอนนั้นก็พึ่งรู้ว่าเขามองเราตลอด พอสบตาเขาก็หันหน้าหนี มันเจ็บมากค่ะ เดินส่วนกันเหมือนคนไม่รู้จักกัน
เราอยากเห็นเขามีความสุขค่ะ แต่พอเห็นตัวเองก็เจ็บปวดทุกครั้ง
ก็เลยไม่เคยส่อง ไม่เคยตามข่าวเขา อยากลืมเขา
ในหัวใจ เรามีแค่เขา คนเดียวในนั้นมาตลอด
อยากเอาเขาออกไป จากใจ
อยากลืมทุกๆสิ่งที่เขาทำให้
ทำไมการรักคนๆนึงมันถึงเจ็บปวดทรมานแบบนี้
ทำไมไม่ต้องน้ำตาไหลเวลาคิดถึงเขา
ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเขา
ถ้าขอพรตอนนี้ให้เป็นจริงได้ ขอให้ลืมทุกเรื่องเกี่ยวกับเขา
.
ขอใครก็ได้มาแทนที่เขาสักที เราจมอยู่กับความทุกข์มานานจะเป็นปีละ
นี่ก็จะครบ1ปีละ ก็ยังลืมเขาไม่ได้
ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตปกติ แค่ไม่มีเขามาในชีวิต เราพยายามเริ่มต้นใหม่กับใครหลายคนแต่ก็
ไม่ช่วยให้ลืมเขาได้ ตอนนี้ก็คบผชสองคน สลับรางวนไปแต่ในใจก็ไม่ได้รักพวกเขา
คนนึงมีไว้คบตั้งตัสไว้บังหน้าไว้ออกสื่อสังคมแต่ยุไกลกันนาน..ทีจะได้เจอ เป็นวิศวกร
คนนึงก็ตอบสนองความต้องการเพราะยุใกล้ๆ แต่เป้นพ่อม่ายลูกสอง เป็นผู้บริหารรพ.
เราก็แกล้งทำเป็นบอกรักพวกเขา แต่ใจเรามันไม่ได้รักทั้งสองคนเลย คงมีสักวันแหละก็จะบอกความจริง
เราพยายามหาคนคบเพื่อให้ลืมเขา ก็ไม่ช่วยอะไร
ดูคลิปจิตวิทยาก็ไม่ช่วยให้ลืมเขาได้ ทำทุกอย่าง แต่กลัคิดถึงเขาทุกวัน นี่ก็จะครบปีละ ยังโง่คิดถึงแต่เขา
เราไม่กลับไปจังหวัดที่เขาอยู่ จ.นั้นเป็นบ้านเกิดเราเอง เพราะกลัวเจอหน้าเขา แล้วทำใจไม่ได้
.
เพราะเคยมียุครั้งนึงไปเดินตลาดที่จ.นั้น ไปเจอเขาเดินกลับคนของเขา ที่จริงเราเห็นเขาตั้งแต่ไกลๆละ เดินทำเป้นเดินแล้วไม่ได้มอง
มีจังหวะนึงเราหันไปมองเขา ตอนนั้นก็พึ่งรู้ว่าเขามองเราตลอด พอสบตาเขาก็หันหน้าหนี มันเจ็บมากค่ะ เดินส่วนกันเหมือนคนไม่รู้จักกัน
เราอยากเห็นเขามีความสุขค่ะ แต่พอเห็นตัวเองก็เจ็บปวดทุกครั้ง
ก็เลยไม่เคยส่อง ไม่เคยตามข่าวเขา อยากลืมเขา
ในหัวใจ เรามีแค่เขา คนเดียวในนั้นมาตลอด
อยากเอาเขาออกไป จากใจ
อยากลืมทุกๆสิ่งที่เขาทำให้
ทำไมการรักคนๆนึงมันถึงเจ็บปวดทรมานแบบนี้
ทำไมไม่ต้องน้ำตาไหลเวลาคิดถึงเขา
ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเขา
ถ้าขอพรตอนนี้ให้เป็นจริงได้ ขอให้ลืมทุกเรื่องเกี่ยวกับเขา
.
ขอใครก็ได้มาแทนที่เขาสักที เราจมอยู่กับความทุกข์มานานจะเป็นปีละ