พ่อกับแม่รอหย่ากัน เราควรทำยังไงดีค่ะ?

คือหนูเป็นลูกคนโต มีน้องสาวอยู่1คนค่ะ
เรื่องมันเกิดขึ้นตอนหนูอยู่ ม.1 ตอนนี้หนู่อยู่ ม.4 แล้ว
วันนั้นพ่อกับแม่ทะเลาะกันเรื่องที่พ่อพึ่งกลับมาจากทำงานแล้วไม่ค่อยอยู่บ้าน(พ่อทำงานอยู่ กทม. ครอบครัวอยู่ ตจว.) แต่พ่อก็ไปแค่ตอนกลางวัน คือผลุบๆโผล่ๆนะค่ะ (พ่อเป็นคนไม่ดื่มแอลกอฮอล์ ไม่สูบบุหรี่ แต่เป็นคนค่อนข้างอารมณ์ร้อน) แม่เลยบ่นให้พ่อ แล้วมันเลยเถิดจนกลายเป็นการทะเลาะ วันนั้นหนูจำได้ดีว่าต่างฝ่ายต่างร้องไห้ (ตอนนั้นน้องหนูอยู่แค่ ป.2 เลยไม่บอกให้รู้เรื่องนี้) หนูเลยเดินไปคุยกับพ่อ พ่อถามกับหนูว่า 'ถ้าเราเรียนจบแล้วพ่อขอขวชได้มั้ย เราจะยอมให้พ่อบวชมั้ย? ' ตอนนั้นหนูไม่ได้ตอบอะไร แค่ฟังแล้วเดินไปหาแม่ แม่ก็พูดกับหนูว่า 'ถ้าเราเรียนจบแล้ว ดูแลน้องด้วย แม่จะหย่ากับพ่อเรา แล้วไปอยู่ที่อื่น' วันนั้นน้องหนูไปโรงเรียนเลยไม่รับรู้เรื่องในวันนั้นจนถึงทุกวันนี้ ..
หลังจากแม่พูดจบ หนูเลยตัดสอนใจเดินไปหาพ่อ แล้วบอกกับพ่อว่า 'หลังหนูเรียนจบแล้ว ถ้าพ่ออยากบวชพ่อก็บวชได้เลย หนูไม่ว่าอะไร' (เพราะพูดกับแม่เท่าไหร่แม่ก็ยังจะรอหย่าอยู่ดี) ที่หนูบอกกับพ่อแบบนั้นเพราะหนูก็รู้ว่าพ่อเป็นคนพูดแล้วทำจริง แม่ก็ด้วย
...ตั้งแต่วันนั้น คำว่า 'ครอบครัว' ที่หนูเคยมี มันก็เปลี่ยนไป ทั้งพ่อและแม่พยายามทำให้ทุกอย่างดูเหมือนเดิม แต่สำหรับหนูมันไม่เหมือนเดิม ทั้งรอยยิ้มเสียงหัวเราะ แม้กระทั่งการกระทำ ทุกอย่างมันดูเป็นแค่ภาพลวงตาที่สร้างขึ้นมาเพื่อให้น้องรู้สึกว่าครอบครัวเรายังเหมือนเดิม ..ในวันนั้นหนูอยู่ในเหตุการณ์ตลอด รับรู้ทุกอย่าง แต่หนูไม่ร้องไห้หรือเสียน้ำตาเลยสักหยด เพราะมันทั้งเสียใจทั้งจุก จนน้องไห้ไม่ออก ..แม่กับพ่อชอบบอกว่าหนูเปลี่ยนไป เหมือนหนูสร้างกำแพงใส่ทุกคน .. หนูทำใจไม่ได้ที่ยิ่งหนูใกล้จะเรียนจบแล้วยิ่งมีสิ่งที่คอยตอกย้ำว่า
#จบเร็วเท่าไหร่ก็พังเร็วเท่านั้น ..ตลอด2-3ปีที่ผ่านมาหนูเหมือนจะมีความสุข แต่ก็ไม่เลย หนูแค่ไม่อยากทำให้คนรอบข้างเป็นห่วงหนูเท่านั้นเอง.. หนูไม่รู้หนูควรทำยังไงดี เพราะยิ่งปล่อยไว้ เหมือนหนูจะยิ่งจมดิ่งลงเหว..