เริ่มจากตอนปี1-2 เราเรียนคณะหนึ่งสายวิทยาศาสตร์สุขภาพ ขอไม่ระบุนะคะ ตามคำสั่งแม่ คือส่วนตัวเราตอนม.6อยากเรียนต่อบริหารธุรกิจ แต่ทางบ้านไม่ยอม จะบอกว่าไม่ยอมได้รึป่าว บอกไม่ถูก คือแม่บอกว่าไม่ได้บังคับว่าจะต้องเรียนอะไรแต่ไม่ยอมให้เงินไปจ่ายเงินค่าสอบค่าสมัครคณะอื่นที่ไม่ใช่คณะที่อยากให้เข้า  ทีนี้เราก็ทำอะไรไม่ได้ พยายามอธิบายแล้วอธิบายอีก ก็ไม่มีใครเข้าใจ สุดท้ายจำใจทำใจพยายามชอบ เราสอบติดคณะที่แม่อยากให้เรียนค่ะ ทุกคนดูดีใจ ยกเว้นเรา  ตัดภาพไปตอนเปิดเรียนเราเริ่มไม่โอเคตั้งแต่รับน้อง เราเครียดมากค่ะ โทรระบายกับแม่ แม่ก็บอกอดทน คือเราอยากได้คำปรึกษาที่ดีกว่านี้ เราเริ่มป่วย จากคนไม่เคยเป็นไมเกรนก็เป็น  กินยาเป็นขนมเลยค่ะ เกรดที่ม.ก็ไม่ได้แย่นะคะ แต่รู้สึกยิ่งเรียนยิ่งทรมาน ชีวิตวนเวียนเป็นลูปแบบนี้ ตื่น เรียน กินยา นอน จนปีสอง เรารู้สึกอยากฆ่าตัวตาย เราเป็นโรคซึมเศร้า ปวดท้องเนื่องจากเครียดลงกระเพาะ และที่รู้ว่าตัวเองไม่ไหวคือ เราเริ่มไอเป็นเลือด ทุกครั้งที่เราเครียดเราจะไอเป็นเลือด นอนไม่หลับ ถ้าหลับก็ฝันร้ายทุกวันๆ เราโทรไปบอกแม่ระบายให้แม่ฟัง แม่ส่งยามาให้ แล้วกำชับว่าห้ามไปหาหมอ กลัวเสียประวัติ เราทำตามแม่กินยาแต่ยาไม่ช่วยอะไรอาการไอก็เหมือนเดิม แถมยิ่งรู้สึกแย่กว่าเดิมอีกไม่รู้ทำไมเรารู้สึกไม่อยากอยู่  เราโทรไปขอแม่บอกว่าไม่ไหวแล้วเราจะขอซิ่ว แม่เราด่าค่ะ แม่เราไม่ให้ซิ่ว ต้องบอกว่าแม่เราเป็นคนที่ชอบคุย คือแม่คุยกับคนอื่นไปแล้วเราเข้าใจว่ากลัวขายหน้า แต่เราไม่ไหวแล้วจริงๆ จนตอนนี้เราเครียดมาก เราคิดอยากฆ่าตัวตายทุกวันเลย มันไม่มีความสุขเลยแต่และวัน แม่เราจะไม่ให้ซิ่วอย่างเดียวเลยทั้งๆที่เราอธิบายเหตุผลรวมทั้งข้อมูลที่ๆเราจะซิ่วไป อย่าใช้คำว่าพิจารณาแล้วไม่ผ่ายเลยค่ะ ท่านไม่ฟังเลยเหมือนไม่ฟังเลยด้วยซ้ำ ถึงขั้นถ้าไม่เรียนคณะเดิมจะตัดแม่ลูกกัน เราควรทำยังไงดีคะ เราเครียดมาก คิดแล้วคิดอีกเราไอเป็นเลือดทุกวัน ไม่มีความสุขเลย