สวัสดีครับทุกท่าน ผมเป็นเจ้าของเรื่องนี้เองครับ ผมขอขอบคุณทุกๆความเห็นสำหรับการแนะนำมามากๆครับ ผมจะลองเอาไปปรับใช้ลองดู

1.ที่ทำงานผมเป็นห้องที่นั่งทำงานกัน 4-5 คน ซึ่งโดยปกติจะเงียบมากเวลาทำงาน จะได้ยินทุกเสียง เพราะทุกคนต้องทำงานเกี่ยวกับการวิเคราะห์ตัวเลข วิเคราะห์ตลาด โดยเนื้องานแล้วค่อนข้างยากมากครับที่จะยัดหูฟัง เพราะจะดูไม่เหมาะสมเอามากๆในการทำงาน

2.คุณแม่ท่านนี้ได้พยายามแก้ปัญหาอย่างที่ผมเล่าประมาณแค่สัปดาห์เดียว ที่เหลือก็ทำพฤติกรรมแบบเดิม และเขาบอกว่าเขาจะต้องปั๊มนมแบบนี้ 1ปีครึ่ง ซึ่งผมได้ฟังตัวเลขแล้วถึงกับเครียดเลย ตอนนี้ผมอนทนมาได้ 4 เดือนแล้วจนตอนนี้ผมว่าผมทนไม่ไหว ไม่ชิน

3. ผมเลือกแก้ปัญหาด้วยการไม่พูด พยายามเปิดใจให้กว้าง พยายามเข้าใจความเป็นแม่ พยายามเห็นอกเห็นใจ แต่พอมาเจอสถาณการณ์จริงซ้ำๆทุกวันมันลำบากมากครับที่เราจะต้องเคยชินกับเรื่องนี้ ผมพยายามประคองความรู้สึกนี้เพราะคิดว่ามันไม่น่าใช่เรื่องใหญ่อะไรและเป็นปัญหาที่ควรแก้ได้ด้วยตัวเราเอง ทำพยายามทำแล้วครับฟมอดทนตลอด 4 เดือนที่ผ่านมา

4.พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานคนนี้ค่อนข้างเปลี่ยนไปเยอะ เราต่างฝ่ายต่างเมินเฉยใส่กัน แต่เวลาที่ต้องทำงานด้วยกันเราก็คุยกันปกติ ลึกๆผมกับเขาต่างก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงอะไรคงคิดว่าผมชิน ปัญหามันลุกลามไปในหลายๆเรื่อง แต่ตอนนี้มันเหมือนยังไม่ระเบิดออกมาแค่นั้นเองครับ

5. HRผมว่าเขาคงไม่ทราบเรื่องนี้ ที่ทำงานไม่มีห้องสำหรับปั๊มนมโดยเฉพาะ แต่ก้มีห้องพักเบรก มีพื้นที่ส่วนตัวพอที่จะทำเรื่องนี้ได้

6. ผมไม่ได้ต้องการให้เขาหยุดปั๊มนม สิ่งที่ผมต้องการคือคุณควรหาพื้นที่ที่เหมาะสมทำภาระกิจให้เสร็จแล้วค่อยมานั่งโต๊ะทำงานก็ได้ เพราะผมคิดว่าหัวหน้าผมเขาคงอนุญาตละไม่ติดอะไร แต่คุณแม่ท่านนี้ก็ยังเป็นแบบเดิมตลอดมาทำตัวชิลๆเหมือนอยู่บ้านครับ
มันอาจจะฟังดูตลก เรื่องเล็กหรือเรื่องที่เป็นปัญหาของผมเอง ให้ผมแก้ที่ตัวผมเอง ผมจะบอกว่าผมก็เคยคิดแบบนั้นเช่นหลายคนที่ว่าๆผมมา แต่ตัวผมอยู่ตรงนี้อยู่กับความจริงที่เกิดขึ้น มันไม่ได้เป็นในแบบที่เราคิดเลยครับ มันแย่มากจริงๆ