ทำไมแม่ชอบเห็นลูกคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง

สวัสดีค่ะ เราเป็รเด็กต่างตังหวัดคนหนึ่งที่ต้องเข้ามาเรียนในกรุงเทพเพราะเมื่อก่อนเราเกเรค่ะพอเข้ามากรุงเทพช่วงแรกๆก้อไม่มีอะไรหรอกพอนานๆไปได้เจอสังคมที่ใหญ่ขึ้นเราก้อกลับมาเกเรเหมือนเดิม แล้วเราก็ทะเลาะกับแม่ค่ะแม่ก็ขอนะคะว่าเลิกได้นิสัยเที่ยวกลางคืนแล้วไม่ยอมกลับบ้านเราก็โอเคค่ะนานๆทีจะออกเวลาออกก้อจะไปทำงานกลุ่มแต่แม่ก้อชอบบอกว่าเราหนีเที่ยวแล้วก้อตีเราค่ะทั้งที่เพื่อนก้อโทรมาคุยแล้วก้อโทรหาอาจารย์ว่ามีงานกลุ่มจิงๆแต่แม่ก้อยังไม่เชื่อเอาแต่บอกว่าดูลูกคนนั้นสิไม่เคยเกเรไม่เคยทำอะไรผิดทั้งๆที่แม่ไม่ได้ไปอยู่กับเค้าเลยเอาแต่โทษเราเวลาเค้าสั่งให้ทำงานบ้านเราก้อทำน่ะค่ะแต่พอทำอะไรไม่พอใจก้อตีเราหนักสุดก้อเข็มขัดแต่เราไม่รู้สึกเจ็บหรอกไม่ใช่เพราะชินหรอกแต่มันเจ็บที่ใจอ่ะบางทีก้อคิดนะว่าเราใช่ลูกเค้าจิงๆรึปล่าวเราเลยประชดแบบเวลาเลิกเรียนแต่เราจะกลับบ้านเย็นแต่เราไม่ได้ไปไหนนะเราช่วยครูทำงานพอเรากลับบ้านมาก้อจะว่าเราแล้วก้อจะบอกว่าลูกคนอื่นไม่กลับบ้านเย็นแบบเรา. เราก้อบอกว่าช่วยงานครูเค้าก้อไม่ฟังเราเอาแต่ตีเรา เราอยากได้อะไรไม่เคยได้แบบแม่ไปกลับไปต่างจังหวัดเราก้ออยากได้ของฝากแต่ไม่เคยได้กลับบอกว่าแพงแต่ลูกคนอื่นแม่ได้อะไรมาแบบขนมอะไรแบบนี้แม่ก้อจะเอาไปให้เค้าก่อนส่วนเราก้อจะได้กินแค่นิดเดียว เราเลยไม่ขอเงินจากเค้าเราเริ่มหางานทำแบบพี่เราขายเสื้อที่ตลาดนัดเราก้อไปช่วยขายเอาเงินมาแบ่งกันคนละครึ่งพยายามไม่ขอเงินแม่แต่แม่กลับบอกว่าเราหนีเที่ยวไม่อยากอยู่บ้านก้อทะเลาะกันหนัก หนักแบบตัดขาดแม่ลูกเลยอ่ะเราก้อไม่เข้าใจเราพยายามทำตัวให้ดีที่สุดแล้วทำไมเค้ายังไม่เข้าใจเรา เรารู้ว่าแม่ทุกคนรักลูกอยากให้ลูกได้ดีแต่มันไม่ใช่แล้วอ่ะ เราอยากรู้ว่าผิดที่เราแย่หรือผิดที่แม่รัก